#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~Είναι φίλη μου από την Ψυχολογία~

𝐸𝓁𝒾𝒶𝓃𝒶

Κάνω αέρα στο πρόσωπο μου και προσπαθώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Είμαι έτοιμη να πέσω κάτω από την βαρεμάρα και να κοιμηθώ στην μέση της τάξης. Είναι η πρώτη μέρα διαλέξεων σήμερα και είμαι στο τσακ να αρχίσω να κόβω φλέβες. Ο καθηγητής συνέστησε τον εαυτό του πρώτος και δεν τον ένοιαξαν καν τα ονόματα μας, είπε πως έτσι δεν θα σπαταλούσαμε χρόνο.

Δεν λέω, μου αρέσει η αρχιτεκτονική. Ο μπαμπάς μου το έχει σπουδάσει και ασχολείται με αυτό-έχει κάτι γραφεία στην Ευρώπη, αλλά δουλεύει κυρίως Ρωσία. Καθώς μεγάλωνα τον παρατηρούσα που έκανε τα σχέδια με μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπο του, να ακολουθεί με το μάτι του τις γραμμές των σκίτσων. Αλήθεια μου άρεσε και ακόμη μου αρέσει, όμως βαριέμαι τόσο πολύ σήμερα.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν που πήρα το πρόγραμμα... και είδα τον Άντι τελευταία φορά. Αφού κάναμε ό,τι κάναμε μια στην πισίνα και ξανά μια στο δωμάτιο μου, όταν ξύπνησα δεν τον είδα πουθενά. Ούτε που τον άκουσα να φεύγει. Δεν ξέρω τι κάνει ή που είναι, αλλά περνά από το μυαλό μου συχνά.

Αναστενάζω και χτυπώ τα δάχτυλα ρυθμικά την επιφάνεια του τραπεζιού μπροστά μου. Βγάζω το κάτω χείλος μπροστά και εστιάζω το βλέμμα μου στο ρολόι στον τοίχο, πάνω από τον πίνακα. Ύστερα αρχίζω να σκανάρω την τάξη με τα μάτια μου. Είναι περισσότερα κορίτσια στο τμήμα μου και σχεδόν τέσσερα αγόρια· συνολικά είμαστε δεκαεφτά άτομα στον κλάδο της 'εσωτερικής αρχιτεκτονικής'. Δεν φαίνονται ιδιαίτερα φιλικοί, όμως όχι ότι είμαι εγώ πρόθυμη για φιλίες.

Να μου λείπει το περιττό δράμα.

Το μόνο που ακούω μετά από ώρα να λέει ο καθηγητής είναι ότι θα μας δει την επόμενη Πέμπτη. Με αυτό σηκωνόμαστε όλοι και βγαίνουμε έξω. Η πρώτη τρίωρη διάλεξη τελείωσε για μένα και την αξιολογώ 6/10. Δεν θέλω να είμαι εντελώς κακιά· ήταν σχετικά ευχάριστο να παραβρίσκομαι σε μια τέτοια σχολή με επαγγελματίες στον χώρο, άλλο το ότι εγώ βαριέμαι να σύρω τα πόδια μέχρι έξω.

Βγάζω τα γυαλιά ηλίου από την τσάντα μου και τα φοράω, εφόσον ο δυνατός Σεπτεμβριανός ήλιος με χτυπά αμέσως στα μάτια. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεκινώ να περπατώ στα δρομάκια της σχολής. Είναι τεράστια, σχεδόν φιδίσια και ανάμεσα τους έχουν καθαρό γρασίδι με δέντρα να δροσίζουν τις σκιές για να μπορούν οι μαθητές να κάθονται.

Περπατώ στην άκρη για να μπορώ να βρίσκομαι στην σκιά όταν τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον Άντι. Προς μεγάλη μου έκπληξη κάθεται στο γρασίδι και μιλάει με μια κοπέλα. Είναι πανέμορφη, τα μαύρα μακριά μαλλιά της τα έχει δέσει πίσω σε έναν ψηλό κότσο, ενώ το πρόσωπο της είναι σχεδόν αγγελικό. Φαίνεται πολύ στυλάτη και γελάει ακουμπώντας το μπράτσο του άλλου.