#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~Δώσε μου πίσω τις δυνάμεις μου και θα σου την βρω εγώ~

𝒜𝓃𝒹𝓎-𝒞𝒽𝓇𝒾𝓈𝓉𝒾𝒶𝓃

Σηκώνομαι από το κρεβάτι με κομμένη ανάσα και αρπάζω την ζακέτα φορώντας την πριν πέσω πάνω στην καρέκλα. Το στήθος μου ανεβοκατεβαίνει με κάθε αναπνοή που παίρνω και προσπαθώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά από την κούραση. Τα στρέφω προς την Έμιλι και βουλιάζω περισσότερο στην θέση μου.

«Είσαι όσο καλός όσο έλεγαν», γελάει μόνη της και απλά σουφρώνω τα φρύδια, «μην σου πω καλύτερος».

Έλεος. Εντάξει, μπορεί να το έχω παρακάνει με πόσες αλλάζω καθημερινά, όμως αυτά τα σχόλια δεν είναι αναγκαία.

«Τέλος πάντων», μουρμουρίζω και ανακατεύω τα μαλλιά μου.

Έχω φορέσει πρόχειρα ένα σορτσάκι και κάπως έτσι-με την απόσταση που κρατάω και το κενό βλέμμα μου-της κάνω νόημα ότι είναι καιρός να φύγει. Δεν σκοπεύω να ασχοληθώ παραπέρα μαζί της. Ως εδώ ήταν αρκετό και για τους δυο μας. Σηκώνει το γυμνό της σώμα και την παρακολουθώ καθώς ντύνεται. Ρίχνει τα μάτια της που και που πάνω μου, αλλά φροντίζω από την έκφραση του προσώπου μου να δείξω ότι αδιαφορώ παντελώς.

«Σε ευχαριστώ», κάθεται πάνω μου και κλείνει τα κουμπιά του πουκαμίσου της, ενώ λυγίζει για τα χείλη μου, «για την όμορφη εμπειρία».

Την στιγμή που πάει να με φιλήσει, βάζω τον δείκτη μου μπροστά και την σπρώχνω αργά πίσω, ακόμη ξεψυχισμένος από την κούραση. Της χαρίζω ένα πλάγιο χαμόγελο και παρατηρώ αμέσως την αλλαγή στα μάτια της, παρόλο που προσπαθεί να το κρύψει.

«Παρακαλώ», μουρμουρίζω, «αλλά ως εδώ».

«Όπως θες, σεξολόγε», λέει και έχω αηδιάσει οριστικά με την ύπαρξη της.

Σηκώνεται και χαίρομαι, γιατί άλλο λίγο και θα την είχα πετάξει από πάνω μου εντελώς αγενέστατα. Παίρνει την τσάντα της και όταν κάνει να βγει, παρατηρεί πως έχει ξεχάσει το σουτιέν της πάνω στο γραφείο. Πως βρέθηκε εκεί εξαρχής; Το κοιτάει με ένα πλάγιο χαμόγελο και το παίρνει στα χέρια της κάπως σκεφτική.

«Ξέρεις τι», γελάει ελαφρώς με τον εαυτό της και ξαφνικά μου το πετάει, αλλά προλαβαίνω να το πιάσω στον αέρα, «κράτα το».

Η Έμιλι βγαίνει έξω και κλείνει την πόρτα πίσω της, με αποτέλεσμα να με αφήσει πίσω να την κοιτάω ανέκφραστος. Αλήθεια νομίζει ότι χρειάζομαι το σουτιέν της; Να το κάνω τι; Σφεντόνα; Το επεξεργάζομαι με αηδία και ύστερα το πετάω έξω από το παράθυρο αδιάφορος.