#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~Είσαι ο καλύτερος μου φίλος | part two~

𝐵𝓇𝓎𝒶𝓃

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και την αφήνω να ξεγλιστρήσει από τα χείλη μου αργά. Είναι πολύ σιωπηλά για όλη αυτή την καταστροφή που έχουν προκαλέσει μέχρι τώρα. Κλείνω το μάτι μου και σκέφτομαι την Αλίκη, άμα είναι καλά. Με την σύνδεση που έχει με τον Λούσιφερ θα είναι ασφαλής για λίγο καιρό και δεν θα μετατραπεί σε ένα από εκείνα τα τέρατα της Αποκάλυψης.

Μιλώντας για τέρατα...

Ανοίγω το μάτι και το εστιάζω στην πλάτη του Άντι-Κρίστιαν, του δημιουργού αυτού του χάους. Περπατάει χαλαρά, το ένα χέρι στην τσέπη του παντελονιού του και με το άλλο να κάνει κύκλους σαν να το γυμνάζει. Την στιγμή που ξεκίνησε την Αποκάλυψη και εγώ δεν επηρεάστηκα καθόλου, κατάλαβα ότι αυτός είχε βάλει το χέρι του και θα ερχόταν να με πάρει, ακριβώς όπως μου είπε στο αεροπλάνο εκείνη την βραδιά.

«Μην ανησυχείς, την γυναίκα σου θα την βρουν οι Αρχάγγελοι πριν μεταλλαχθεί», λέει και γυρνάει το κεφάλι στο πλάι για να με δει με την άκρη του ματιού του.

«Δεν ανησυχώ για την Αλίκη, ξέρω πως είναι δυνατή», περηφανεύομαι για εκείνην και χαμογελάω με τον εαυτό μου όταν σκέφτομαι πόσο σκληρά πάλεψε αυτές τις δυο μέρες. «Πιο πολύ ανησυχώ για εσένα που θα σε καταστρέψει ο ναρκισσισμός σου».

«Πω, όλο λόγια είσαι, γέρο. Δεν σε πήρα για να βουίζεις στα αυτιά μου, αλλά για να φανείς χρήσιμος με τις στρατηγικές σου», δηλώνει και τινάζει το χέρι στον αέρα με αδιαφορία, σαν να διώχνει μια μύγα.

Ένα από τα απαίσια τέρατα του μας πλησιάζει και στέκεται κάτω από το χέρι του Άντι για να το χαϊδέψει. Εκείνος ανταποκρίνεται και ύστερα το αφήνει να πετάξει μακριά από τα σκαλιά του παλατιού του. Μένω απλά να παρακολουθώ τις κινήσεις του με τεράστια αηδία. Ότι θα έφτανα να υπηρετώ έναν τόσο μεγάλο μαλάκα σαδιστή, με κάνει να θέλω να ξεράσω.

Συνεχίζω να τον ακολουθώ σιωπηλά προς την είσοδο τους παλατιού του και δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι θυμίζει την χειρότερη και πιο ανοργάνωτη εκδοχή της Κόλασης. Δαίμονες πετούν τριγύρω σαν να προστατεύουν το μέρος, ενώ κοράκια έχουν κάνει την στάση τους στα μυτερά αγκάθια δίπλα από τα σκαλιά που ανεβαίνουμε. Θυμίζει πραγματικά έναν εφιάλτη αυτό το μέρος.

«Πόσα χρόνια ήσουν το πλευρό του Λούσιφερ;» ρωτάει ο Άντι-Κρίστιαν και σηκώνω το φρύδι ξαφνιασμένος.