#17 Τρόποι Διασκέδασης [#17ΤΔ] [ON HIATUS]

~#11 Τώρα όμως ο κύριος στόχος μου είναι ο Λούσιφερ~

𝒜𝓃𝒹𝓎-𝒞𝒽𝓇𝒾𝓈𝓉𝒾𝒶𝓃

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και θέλω πραγματικά να γελάσω. Δεν ξέρω πλέον τι να πιστέψω. Προφανώς ούτε ο πατέρας μου δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης. Όλοι με προδίδουν την μια στιγμή μετά την άλλη, χωρίς να μου αφήνουν περιθώριο να σκεφτώ ο ίδιος πως αισθάνομαι ή πως βλέπω τις καταστάσεις.

Ο Άσταροθ ακουμπά τις αλυσίδες κάτω και του ρίχνω το ανέκφραστο βλέμμα μου. Παρόλο που έχω σταυρωμένα χέρια, κρατάω τους ώμους μου βαριεστημένα μπροστά και συγκρατώ κάμποσα χασμουρητά το ένα μετά το άλλο από την κούραση. Αυτές οι μέρες για μένα δεν ήταν παρά χαοτικές, γεμάτο άγχος, καταπιεσμένα συναισθήματα και ακατάστατες πληροφορίες που με χτυπούσαν από όλες τις πλευρές.

«Δεν είχα ιδέα», αναστενάζω και-αν και καθόλου ανθρώπινο-το πρόσωπο του χαλάει, σαν να μην περίμενε αυτή την αντίδραση, «και νομίζω πως δεν με ενδιαφέρει. Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω».

Εφόσον έχω πλήρης πρόσβαση στις δυνάμεις μου εκείνες βάζουν ένα φρένο στα συναισθήματα. Η λογική μου πλέον με καθοδηγεί και σίγουρα τώρα δεν θα υπάρξουν λάθη· δεν θα επιτρέψω κάτι τέτοιο. Αρκετά υπήρξαν αυτές τις μέρες που δεν έβλεπα καθαρά και ως αποτέλεσμα έβαλα ζωές σε κίνδυνο. Ο σκοπός μου είναι να ασχολούμαι με τους νεκρούς, διότι οι ζωντανοί είναι πολύ εκνευριστικοί για να έχουν την προσοχή μου.

«Οι δυνάμεις σου προφανώς σε κατακτήσαν και έβαλαν το μυαλό σου με μια τάξη», γελάει και κάθεται ξανά στην πέτρα, αφήνοντας δίπλα του μια κενή θέση. «Αυτό είναι πολύ καλό. Ένα καθαρό μυαλό πάντα οδηγεί σε σωστές αποφάσεις».

«Τι απόφαση θες να πάρω;» ρωτάω και του σηκώνω το φρύδι, ακόμη στην αρχική μου θέση ακίνητος.

«Μπορείς να γίνεις βασιλιάς Άντι-Κρίστιαν. Μπορείς να κυβερνήσεις εσύ τους ανθρώπους και να επιλέγεις την μοίρα τους», λέει και σηκώνει το ένα χέρι για να δείξει πέρα στα πράσινα βουνά.

«Και τι σε κάνει να νομίζεις ότι εγώ αυτό θέλω;» αναρωτιέμαι και ένα πλάγιο χαμόγελο δημιουργείται στα χείλη μου.

Γυρνάει και με κοιτάει, οι κόκκινες τελίτσες στα μάτια του να μεγαλώνει και να θυμίζουν εκείνα της γάτας που είναι έτοιμη να επιτεθεί. Χωρίς να νιώθω ιδιαίτερα ότι είναι κάποια απειλή, παρόλο της έκφραση του, αποφασίζω να καθίσω δίπλα του. Γυρνά το κεφάλι και καθαρίζει τον λαιμό του, τα δικά μου μάτια να εστιάζουν πέρα στον ανοιχτό ορίζοντα.