"Sence birisi onu çoktan bulmuş olabilir mi?"
"Belki de. Bu kolye neden bu kadar önemli ki?"
Jungkook kahvaltı hazırlarken ben de mutfak masasının diğer tarafındaki sandalyelerden birine kurulmuştum. Aslında yardım etmeyi teklif etmemiş sayılmazdım ama kabul etmemişti. Tatlı bir dille geri çevirmişti teklifimi(!) Daha çok şey gibiydi mesela 'Emin ol bacağını zorlaman bana kahvaltı hazırlamaktan daha fazla zahmet verir. Lütfen otur Raya'. Bu kadar nazik olması gözlerimi yaşartmıyor değildi.
"Bana ait."
Dalgınca ağzımdan çıkan kelimelerin onun gözünden farklı anlaşılabileceğini fark ettiğimde hemen açıklamaya girişmiştim.
"Bir ailem yok, yetimhanede büyüdüm. Beni bulduklarında üzerimde o kolye varmış. Sahip olduğum tek gerçek o kolye."
Elleri yaptığı işe devam ederken anlayışla sallamıştı kafasını. Tezgahı vücuduyla kapattığı için ne yaptığını göremiyordum ama çok da umursamıyordum zaten. Ne yaptığını biliyor gibiydi. Zaten mutfak işlerinden hoşlandığım söylenemezdi.
"Ailen, öldüler mi?"
Ailem, ölmüşler miydi?
O kadar çok kâbus görmüştüm ki, ne gerçek ne değil ayırt etmekte zorlanıyordum. Kâbuslarımdaki kadın benim annemse eğer, ölmüş müydü?
Peki ya o rüyalar aslına birer anıysa? O rüyalardaki kadar büyük olsam böyle bir anıyı hatırlardım, değil mi?
Yine kafamda kurgulamaya başlamıştım.
Fazla düşünüyorsun Kiraya.
"Bilmiyorum."
"Yani onları hiç görmedin mi?"
Gördüm mü?
"Ben, ben bilmiyorum. Görmedim sanırım. Yetimhane kayıtlarına göre bir yaşından daha küçükmüşüm bırakıldığımda."
"Sen iyi misin?"
"İyiyim. Sadece başka bir şeyler düşünüyordum."
Elindeki işi bırakıp karşımdaki sandalyeye oturmuştu. Yüzümü iyice tarayan gözleri gözlerimle buluşmuştu. Yine o bakış. Her şeyi biliyorum bakışı. İçimi ürpertmişti.
"Ne düşünüyordun?"
"Paronayak falan olduğumu düşüneceksin. Boş-"
"Bana sadece ne düşündüğünü söyle Raya, hı?"
Gözlerine bakmıştım. Fazla cesurlardı ve bu özelliklerini bana da bulaştırıyorlardı. Ona anlatabileceğimi hissediyordum. Ona anlatacaktım.
Senelerin kapalı kutusu Kiraya, şimdi açılıyordu ha? Benim bile ilgimi çekmişti doğrusu. Ben bile bana şaşırıyordum.
"Bazen, daha doğrusu küçüklüğümden beri her gece kâbus görüyorum. Hepsi tıpa tıp aynı, tek bir kâbus."
YOU ARE READING
THE OTHER SIDE |JJK
Fanfiction"Gerçekten ölmek istemiş miydin?" Güldüm. Bu konuşmayı daha önce de yapmıştık. Hatta tam şöyle devam ediyordu. "Neden geçmiş zaman kullanıyorsun?" Başlangıç tarihi [22.12.2018]
