Fillimi i Fundit

Kapitulli 80/ Ah Manjak Seksi

U ngrita me veshtiresi nga krevati kesaj here. Nuk e kisha prej vogelushit, isha vetem 5 muajshe, por prej semundjes. Bota me rrotullohej vazhdimisht dhe doja mbeshtetje sa here qe hecja. Cdo hap ishte i veshtire per mua. Trupi po I bente naze mendjes. Nuk donte ti bindej, ne fakt kishte raste kur nuk mundesha as te cohesha prej krevatit dhe nga halli beja sikur isha ne gjume. Ai vinte prane, meje me ledhatonte dhe nje lemsh me vinte ne gryke. Nuk mundesha te levizja as doren per te ledhatuar fytyren e tij.

Ditet tjeter isha ndryshe, sikur isha leshuar nga zinxhiret e ferrit dhe po prekja parajsen. Isha me e gezuar sesa nje femije.

Dhe javen tjeter me ndodhte e njejta gje, shpeshhere me e renduar, me rendonte koka nje djall e gjysem dhe trupin ma shponin nje mije thika pernjeheresh. Sikur isha zhytur ne ujrat e Antlantikut me deshiren time dhe po prisja fundin e afert.

Doktori me tha qe pas nje muaji kanceri do te perhapej edhe ne kocka. Do te ndjeja dhimbje me te shpeshta dhe me te forta. Dhimbja e kurrizit do te ishte kryesorja dhe ndonjehere nuk do arrija as te levizja. Do te kem nevoje per nje karroce muti invalidesh qe te shkoj nga njera dhome ne tjetren. Vizioni do me turbullohet dhe sikur te mos me mjaftonin keto gjate gjithe kohes me vjen per te vjelle dhe jam  e lodhur.

Me kete ritem kam frike per femijen tim, per femijen tone. Jam e frikesuar si dreqi per ate cfare do te ndodhi. Me pare nuk isha, luaja vetem letrat nga ana ime, por tani duhet te shtohet edhe nje ne kete makth. Ka dite qe qendroj e forte, e pavarur sikur asgje mos te kishte fuqine per te me lenduar, por diten  tjeter jam si nje i pastrehe qe ka humbur gjithcka.

Nje dite kisha harruar se kush isha. Nuk mbaja mend as emrin tim. Vertitesha neper dhome pa nje qellim te caktuar, isha bosh, ndjehesha bosh, dhe shikoja vetem zbrazetire. Kur Leo hyri ne dhome fillova te berrtisja, kerkoja ndihme dhe i hidhja cfare me kapte dora.

Nuk arrij dot te imagjinoj se cfare ka ndier Leo ne ato caste. Frike ndoshta? Apo neveri per kete person qe jam bere, jam shendrruar ne nje qenie neveritese qe nuk arrin dot te preceptoj as rendesine e nje personi tjeter ne bote. A do jete trembur ai kur me pa ne ate gjendje? A ka menduar se nuk do te me takonte me mua, veten time te vertete?

Nuk do doja te isha ne vendin e tij, te shikosh njerzit  e tu te dashur te shkaterrohen dita-dites pa pasur  mundesin me te vogel per te bere dicka , per te rregulluar ndjenjat e thyera.

Kam ngjitur fotografi ne cdo mur te shtepise. Disa kane korrnize e disa jo. Por e bera me shume per ti kujtuar vetes se cdo te thote te jesh e lumtur. Mbi oxhak ndodhet fotoja e vogelushit tone. E kapem ne ate pozicion qe mos te dukesh gjinia e tij. Ekografia e pare e femijes sone. Hapi  i pare i nje jete te lumtur. I nje jete qe po mbaron. Jeta ime kurse ajo e vogelushit tone sapo do te filloj.

Vazhdoja te shikoja henen tek vallzonte e qeshur ne nje vals te pafundem me shoqeruesit e saj, yjet. Kujtoja premtimet e para qe i bera henes kur mora vesh per semundjen. Deshiren per te njohur boten, te mirat dhe te keqijat e saj dhe me e rendesishmja, ti besoja dikujt me gjithe jeten time. Dhe e gjeta. Dhe jam shume e lumtur qe ja shpreha kete deshire asaj.

Kryqezova duart dhe bera perseri ate qe bera shume kohe me pare. Iu luta henes per jeten e femijes sim. E di qe kjo ngjan shume feijnore por po kapem pas cdo fije te mundshme te shpreses. E kam te nevojshme.

Dy duar te fuqishme rrethuan belin tim tashme te formuar. Nuk u tremba prej tij, ai arrinte vetem te tejconte emocione gezimi tek une jo e kunderta. Gjate gjithe kesaj kohe akoma nuk e besoj qe ai eshte treguar aq i forte, ai ka qene ajo shtylla ku jam kapur fort dhe nuk kam ndermend te shkeputem.

Ai futi koken ne qafen time dhe la nje puthje te vogel atje qe me beri te psheretija. Aroma e tij mi mbushi mushkrite sepse ai ishte oksigjeni im.

"Cfare po mendon?" me pyeti teksa ledhatonte me gishtin e madh barkun tim. Nuk me pyet me perse jam zgjuar. Ai e di qe e kam te veshtire te fle per shkak te dhimbjeve. Duhet te drogohem me ilace qe te arrij te fle por nuk mundem te rrezikoj femijen tone per nevojat e mia te te ulta prej njeriu.

"Hic, thjesht po i lutesha henes per te"

Ai vuri buzen ne gaz dhe me ktheu nga vetja. Me ledhatoi buzen e poshtme dhe un mbylla syte nga ndjenja qe po percohesh neper trupin tim.

"Je akoma me e cmendur sesa kur te takova" dhe kesaj rradhe isha une ajo qe po veshtroja ate me ngulm.

"Oh vertete, dmth une qenkam nje e cmedur? Me mir me co tek 5-sa(nje spital psikjatrie qe ndodhet ne Elbasan dhe un se kam idene s eperse e shkrujta kete😆)"

"Mmm.....ideja me tundon por me pare dua te bej kete" me peshperiti afer veshit teksa me vone me puthi tere afsh duke me ftuar ne nje duel puthjesh. E ndjeva adrenalinen teksa pershonte trupin tim teksa Leo kalonte duart e tij gjithkund. Ne qafe per ta bere puthjen me kerkuese, ne ate zonen ndermjet te pasmeve dhe kurrizit, ne vithe dhe gucimet e mia e bene ate me kerkues teksa kaloi doren ne brendesi te kembeve te mia. Kalova koken mbrapa duke mbyllur syte.

"Me thuaj... te ndaloj nese nuk nuk... mundesh" me tha mes frymarjeve te pershpejtuara "sepse une...sdo mundem....dot me vone"

Zeri i tij me beri te dridhem. Cdo gje e tij me ben te dridhem. Sidomos syte tij me ate ngjyren e qelibarte si te detit. Me bejne te enderroj edhe pse i kam syte hapur dhe shikoj realitetin,por ai perseri arrin te depertoj tek un. E ka marr me kohe celsin e zemres sime ma ha mendja se nuk do ta leshoj kaq shpejt.

"Leo...un kam... gje-tur...emrat... e femi-jes sone" samezi arrita te perfundoja fjalije edhe pse dyshoj qe ajo ishte afer ndonje fjalie. Ishin disa pasthirrma te nxjerra ne menyre te pakontrolluar.

Ai me pa ne sy dhe me buzeqeshi. Pastaj me shtriu ngadale mbi shtrat e pozicionoi veten siper meje dhe filloi serish te me torturonte me ato puthjet e tij. Ah manjak seksi.

"Nese eshte...goc Amber, nes...cun...Rajan" thash duke shpupuritur floket e tij qe e benin te dukej akoma dhe me terheqes.

"Me pelqejn por un po mendoja..." dhe kesaj rradhe isha une siper tij. Kalova gishterinjt me kujdes nen bluzen e tij dhe ja hoqa tutje. Ai renkoi nen prekjen time. Kjo gje me bente fitimtare

"E paduruar si gjithmone rreze drite" dhe me dha nje buzeqeshje flirtuese dhe djallezore.

"Pra po me-ndo-ja qe nese esh-te vajz oh mos ndalo" mu lut ai kur po "haja" abdominalet ngadale me gjuhen time.

"Ellie, ndersa djal...Xhek"dhe ngrita syte teksa e shihja. Ne fakt po e admiroja. Ai donte tja vinte emrin e vellait tim femijes sone. Ai kisjte menduar per kete gje.

Nuk e lash me ate te vazhdonte po ju sula egersisht buzeve te tij duke e bere naten te paharrueshme.

°~°~°~°~°~°~°
Yeah yeah i know is short but hey I'm alive, this is important😆😆😆
Ne fakt kam qene shume e zene por me e keqja eshte qe nuk kam ofert dhe ky komshia ka qelluar nje shpirtkazem dreqi qe do shtyour koka qe sma jep kodin.

Nejse ai ishte nje moment i kendeshem i dy kalmajve te mi te eksituar😂. Do te kete edje 4 kapituj pa perfshire epilogun dhe me besoni qe do jene kapituj te bukur, te pakten shpresoj. Kam planifikuar shume po shume gjera.

A lot of shit will happen and stay turned for more.

I love u all my bitches and my slut Armela😘.