Fillimi i Fundit

Kapitulli 7//Pergjithmone

Harisa POV

Ndosheshim jashte ne ballkon te ulur ne karrige afer njer-tjetrit. Asnjeri nga ne nuk po fliste,thjesht po shijonim shoqerine qe na falte prania jone. Pas gjithe asaj lufte te pergjakshme me veze edhe miell dhe  ndjekjeje te pa fund me ne fund u ulem te qetesoheshim. Sa do te doja qe e gjithe jeta ime te ishte keshtu. E qete. Pa problem dhe pa shqetesime. E vetmja gje qe duket te merakosesha duhet te ishin dalja e pucrave ose si te beja per vete nje djale.

Por jo une duhet te merakosem sesa do te jetoj. Sesa kohe me ka ngelur. Doktor Pauli tha se vetem 10% e te semureve jetojne deri ne 5 vjet. E cfare mund te bej une me kaq pak kohe. Jam vetem 16 dreqi ta haj. Por ka mundesi qe mos te jetoj aq shume. Mund te jetoj edhe 2 vjet ose ndoshta 1,mund te vdes edhe neser. Kjo semundje eshte e paparashikueshme. Ashtu sic edhe vjen ashtu edhe iken.

"Cfare po mendon?" Me pyeti pa I hequr syte nga qielli qe sot ishte I mbuluar me re. Drita e henes nuk dallohej shume dhe pak yje shendrisnin sonte.

"Thjesht per jeten" ju pergjigja me nje ton qe kam bere jave te tera prova qe te mos me dilte si e vdekur

"Per cfare me konkretisht?"

Nuk dija cti thosha.

Mos duhet ti tregoja qe une do te vdes se shpejti. Absolutisht Jo.

Nuk dua qe te meshiroj,sidomos ai.

Cfare kam bere per ta merituar kete te keqe??

"Pse doje te largoheshe sot?" Sepse kjo pyetje kishte ore qe me vertitej ne mendje.

"Hic asgje disa pune te vogla" tha si zakonisht,por e vura re qe asgje nuk ishte ashtu sic duket. Ai fsheh dicka prej meje. Dicka te erret dhe une do ta zbuloj se cfare eshte.

"Ti nuk do te ma tregosh apo jo? Ku kane shkuar ato kohe kur ne I thoshim gjithcka njeri-tjetrit?" Dhe ktheva veshtrimin nga ai.

"Me mungojne ate kohe" peshperiti ai.

"Hapu me mua Mateo ti e di qe sekretet e tua jane te sigurta me mua"
Dhe vura doren e time siper te tijen.
Ai me pa ne sy dhe e puthi. Takim I tij me doren time beri qe faqet te me skuqeshin. Cfare nuk shkon me mua? Kjo gje nuk duhet te ndikoje tek une.

"Gjithcka po shkon me se mire Harisa mos u  shqeteso" e hoqi veshtrimin nga une dhe pa serish drejt qellit

E dija qe ai nuk po thoshte te verteten por ai nuk do me tregonte asgje tani,Isha e sigurte. Do te pres sa te rregullohen pak ngjarjet dhe do ta zbuloj me vone.

"Me mire te flesh,me dukesh e lodhur" dhe me pa me sy te shqetesuar. Mos me shiko ashtu doja ti thoja,vetem ti Jo te lutem. Nuk dua meshire,nuk dua te me meshirojn"

"Shkolla do edhe nje jave qe te filloj" nderrova teme.

"Po  e marte dreqi" dhe kaloi doren ne floket e tij te kafe.

"A do te vish ne shkollen time" dhe po e shikoja me  sy lutes.

"Mund te vesh bast per kete" dhe ne fytyren time u krijua nje buzeqeshje e vetkenqur. Isha shume e lumtur. Te pakten do te kisha nje shok me te cilen te flisja. Meqe ne shkolle nuk kam nje shok me te cilin te flas. Nuk kam asnje shoqe. Te gjithe kohen e lire e kaloj ne bibloteke. Gjate pushimit te drekes,oreve qe kam pushim. Atje kaloj cdo minute te lire te jetes time. Dhe jam e lumtur qe do kem nje person qe do te qendroj me mua.

"Do te qendrosh gjithmone prane meje?" Tha dhe une u cudita nga kjo pyetje. Me kapi te pa pergatitur. A doja te qendroja me te?

Pa dyshim qe dua. Kjo pyetje nuk kishte nevoj te behesh fare.

"Pergjithmone" I thash dhe vazhduam te veshtronim qellin.

Hellooo😍😍 Dhe ja ku u ktheva perseri. Me falni qe nuk kam postuar por sic ju kam thene kam qene e zene,sepse sot patem ndeshjen e pare te sezonit. Dhe direkte pas shkolle shkoja ne stervitje dhe nuk kisha me pike fuqie.

Madje me zuri gjumi ne oren e fizikes. Kush dreqin fle gjume ne Oren e fizikes??

Gjithsesi ju uroj nje fundjave te bukur dhe mos u shqetesoni historia do te behet me e bukur.
Dhe ne qofte se ju ka pelqyer votoni dhe komentoni my dear minions 😘