Highest-ranking : #1-shqip
#1-adventure
#1-watty2017
Per cfare jetoj?
Per te pare buzeqeshje?
Per te pare lot e sharje?
Apo per te qendruar e vetme ne kete jete jete te shpifur e te saka...
Eshte dita e pare e shkolles. Nuk jam as e emocionuar,as e friksuar. Per mua te gjitha ditet jane njesoj tashme. Nuk ka asnje pike gezimi,ajo eshte e mbushur vec me hidherim.
Mateo ka jave qe nuk me ka folur,qe nga nata qe qendroi ketu. Jam e shqetesuar per te. Ai duhet te jete ngaterruar me gjera te rrezikshme. Arsyeja e vetme qe po vete ne shkolle eshte se me mungon bibloteka.
Po jam nje peshkope.
Dhe nuk kam turp ta them.
Kurre skam pasur. Vec kjo gje me ka pelqyer tek vetja. Te isha nje njeri qe nuk bie ne sy. Isha e mbeshtjelle ne ate guacken time dhe asgje nuk me bezdiste.
Kjo eshte gje e mire ne fakt,sepse ne shkollen tone shume njerez ngacmohen pra bullizmi eshte shume i perhapur.
"Harisa nxito se vajti vone" therriti mamaja qe poshte.
"Erdha Mami"vesha nje kemishe ngjyre Blu me xhinkse te zeza, kapa floket e mia te verdha ne nje topuz te rremujshem,mora canten dhe zbrita shkallet.
U ula ne karrige dhe fillova te ha. Babi kishte vene syzet,ne njeren dore mbante goden me kafe dhe ne tjetren iPadin qe shikonte lajmet. Ai do te jete gjithmone I informuar per ngarjet e fundit.
Hengra pak dhe u ngrita.
"Harisa nuk do ta presesh autobuzin?" Pyeti babi.
"Jo preferoj te heci" I thash dhe e putha ne faqe. Ai u cudit por pastaj me pa me dashuri. Vajta ne guzhine dhe I dhash edhe nje puthje mamit. Edhe ajo u cudit. Kjo nuk eshte nje gje qe e bej shpesh shpesh,por sikur sot te jete Dita e fundit te jetes. Nga do e dine ata qe une I dua dhe I vleresoj si prinder.
"Ju dua " I thash dhe pastaj mbylla deren.
Vura kufjet ne vesh dhe fillova te hecja ne rrugen time. Gjithcka ishte kaq e bukur. Gjethet e pemeve kishin filluar te zverdheshin,njerzit te visheshin pak me trashe. Pershendeta fqinjet e mi dhe vazhdova rrugen
E di qe kam filluar ta vlersoj jeten kohet e fundit. Dua te them kurre se kam bere me perpara. Dhe kurre sdo ta kisha bere ne qofte sdo me kishte ndodhur ajo qe ndodhi. E shikoja boten me shume ngjyra. Qellin me Blu,yjet me te shendritshem.
Cdokush duhet ta vlersoj jeten,sepse kurre nuk do ta dime se kur do te vije fundi yn.
Kenga u nderpre sepse telefoni filloi te binte. E nxora nga xhepi dhe pash qe ishte numri i doktor Paulit.
"Po doktor me thoni"
"Harisa e dashur si ke qene"
Sa doja ti thoja: si mos me mire. Ja pershembull dije kam nxjerr aq shume gjak nga goja sa mund te kishe prere nje dore te Tere. Cfare pret ti qe te them qe jam kaq e lumtur saqe po fluturoj. Do te vdes e kupton apo jo?!
Doktori sikur e kuptoi per pyetjen e kote qe kishte bere dhe foli perseri.
"Me fal ajo ishte nje pyetje idiote per ty bere"
"Nuk ka gje doktor"
"Doja te te thoja qe sot mbas shkolle mund te vish ne spital te fillojm kimoterapine"
"Ne rregull doktor do te jem aty ne oren 2. Mirupafshim" i thash dhe mbylla telefonin.
Ktheva koken mbrapa dhe pash qe nje makine.Po me ndiqte. Jo ska mundesi. Sbesoj te jete duke me ndjekur mua. E ktheva perseri por nuk mund ta dalloja se kush ishte ngaqe makina ishte me xhama te zinj.
Heca edhe pak metra dhe ajo ende po vazhdonte te me ndiqte.
U ula dhe po beja sikur po lidhja kepucet. Ai me parakaloi. Kush dreqin ishte ai. Shpresoj te mos ishte ndonje manjak sepse kjo eshte gjeja e fundit qe dua tani.
****
U bashkova me turmen dhe shkova te merja orarin. Kisha histori ne ore te pare. Mbrekulli. E pelqej historine.
Te jesh peshkope do te thote qe te pelqesh gjera qe te tjerte mund edhe mos ti pelqejne.
Ndoshta prandaj nuk bej shok une,sepse jam kaq e fiksuar pas mesimeve.
U futa ne klase. Nuk e pash Mateon. Kush e di se ku do jete. Ndoshta nuk do te kete te njetat ore qe kam une.
Ne klase hyri mesuesi i historise. Ishte nje burre rreth te 50,me mjeker dhe nje pale syze qe I mban pak me poshte sec duhet.
Ne pergjithsi eshte I mire,por do te jetosh me gjate nese nuk nxjerr anen e tij te erret. Ai jep denimet me te keqija ne te gjithe shkollen.
Ndonjehere kam frike nga ai.
"Kemi nje nxenes te ri" dhe brenda hyri nje djale I gjate me trup atleti. Kraheve kishte hedhur nje bluze sportive qe i rrinte ne menyre te persosur dhe I nxirrte ne pah format e tij te bukura. Ishte flokeverdhe,me sy ne ngjyre qielli. Ai po veshtronte te gjithe klasen dhe syte e tij rane mbi mua. Ato sy qe me ndihmuan shume ate dite te zymte te jetes sime.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Nxenes ky eshte Leo Loki. Zgjidh nje vend ku te duash" tha presori dhe shikimi I tij nuk kishte lene per asnje timi.
