Fillimi i Fundit

Kapitulli 39//Gjenet tona te kombinuara se bashku mund te nxjerrin nje perendi

Dreq,dreq,dreq,dreq

Dhe do ta thoja edhe 100 here kete fjale nese Leo nuk do te ishte duke pritur nje pergjigje prej meje.

E si djallin duhet ti pergjigjem tani?

Une e pelqej ate,por ta dua kjo eshte nje hap i madh ne jeten time. Une kam dashur nje person. Ate person qe ka qene fqinji im per 13 vjet rresht,ate person qe e ka bere zemren time te rrahi si e shastisur vetem me nje shikim te pafajshem,ai person qe une e quaj perbindesh por qe ka kaluar femijrine prane meje.

Por ai nuk me do mua,ai nuk ndjen ate qe une ndjej. Dhe ajo puthje e konfirmoi. Ajo puthje qe mua ne shkaterroi perbrenda dhe me beri te mbyllesha ne vetvete. Ai po puthte nje vajze ,qe fatkeqsisht nuk isha une.

Ai nuk donte tja dinte per mua. Ai me konsideronte si nje moter te vogel qe duhet ta mbronte dhe jo si nje te dashur qe ta dashuronte.

Mateo nuk ndjen per mua. Jam thjesht ajo vajza qe eshte shume e dobet qe te qendroj vetem dhe asgje me shume. Ajo vajza e vogel qe nuk di te perballet me veshtiresite qe jeta e godet.

Por nje bjond i lezecem ra nga qielli. Jo me mire nga ferri,sepse ai nuk eshte tipik nje engjell. Mund te te ngaterrojne floket e verdhe dhe syte e kalter por ne fakt ai eshte nje 'moster i vertete'. Jo ne kuptimin e plote te fjales por ai eshte shume ndryshe perfytyrimit te nje engjelli.

Por ne djall te veje une e pelqej sepse ai u gjend prane meje kur Mateo refuzoi te ishte. Leo me perkrahu dhe me mbeshteti. Cfare mund te kerkoj me teper?

Ai po me shikonte me syte e fiksuar tek une,por une nuk dija se cfare ti thosha?

Mos duhet tja thyeja zemren?

Nuk isha aq e forte sa per tja thyer por jo aq e dobet sa per te folur per ndjenjat e mia te verteta.

"Leo" mora fryme thell u ula ngritur dhe ngeita carcafin qe te me mbulonte pjesen e siperme te trupit

"Shiko une te pelqej,por dashuria eshte nje fjale e madhe nuk jam e sigurte nese te dua" dhe mu duk sikur brenda tij u thye dicka. Ju betohem qe me mire te kisha vdekur sesa ta shikoja ate ne kete gjendje.

Ai uli koken dhe une i kapa te dyja duart dhe ja ngrita faqen per ta detyruar te shihte ne syte e mi.

"Une nuk thash qe nuk te dua,thjesht te thash qe nuk jam gati per kete lloj fjale eshte e veshtire per tu shpjeguar.
Ti me ben per te qeshur,madje shume. Kur ti me shikon me ato syte tua te boqellta une hyj ne boten time dhe pyes se si do te ndjehesha kur te te puthja" dhe atij i shpetoi nje buzeqeshje qe me dha me shume kurajo per te vazhduar

" Se si do te ndjehesha qe te te kisha afer" dhe u afrova me shume afer tij

"Te nuhasja aromen tende" dhe afrova koken ne qafen e tij dhe duke e puthur ne shenjen qe i kisha bere.

Leo mori fytyren time me te dyja duart dhe po shikonte ne sy. Po perpiqej te me zhbironte. Po shikonte nese do te ishte i afte te zbulonte gje,te kuptonte nese ato qe po thosha une ishin te verteta.

"Me fal" ishin ato fjale  qe dolen nga goja e tij.

"U tregova  egoist" pranoi me bindje

"Po te imponoja te kishe ndjenja per mua. Ne fakt po te detyroja. Por e di qe do te bej per vete. Ky eshte synimi im i ri" tha dhe nxori ne drite te gjithe dhembet e tij te bardh dhe nuk e di pse por ne nje cast mu kujtuan dhembet e zotit Samers.

"Ti do te jesh e imja. Ne fund te fundit askujt nuk i shpeton sharmit te Leo Lokit" dhe ngriti koken ne menyre dinjitoze si nje princ. Ai majmun eshte i vetedijshem per pamjen e tij dhe e di qe vajzat nuk e rezistojn dot.