Fillimi i Fundit

Kapitulli 28//I am the one baby,I am the one

Kjo pjese i dedikohet _anavisaa. Me pelqyen shume komentet e saj ne pjesen e kaluar. Ne pjeset e tjera do te kemi te tjere pa merak

Harisa POV

Kjo ta shpif.

Mund te kem nje dite te qete? Vetem nje dite. Pa gjithe keto drama qe po me ndjekin kemba kembes. Mesa duket une qenkam si nje magnet per to,sepse nuk paskan te sosur.

Jam mesuar me ate jeten time te qete dhe me nje monotoni. Shkolle,shtepi,pune,libra. Nne proces qe ka qene i sukseshem ne keto vitet e fundit. Por qekur keta dy djem te mbrekullueshem hyne ne jeten time,gjithcka ka ndryshuar.

Leo qendronte i ulur ne nje nga tavolinat afer dritares. Ai kishte veshur nje bluze ngjyre gri qe i rrinte ne menyre te persosur ne trup dhe tregonte pak pjesen e kraharorit. Xhinskse te zeza dhe xhupin e tij te lekures. Veshja tipike i nje "bad boy". Sepse ne fakt ai ashtu eshte. Dhe si i tille pamja nuk ka te krahasuar. Ai mund te ishte enderra e cdo vajze me ato floket e verdhe si dielli dhe syte enderrimtare. Ato sy qe ngjanin aq te pafajshem kur i shihje,por ne te vertete ato te fusnin ne nje kurth ndjenjash nga i cili ti nuk mund te dilje dot me.

Sapo me pa nenqeshi dhe mi nguli syte. Pastaj ma beri me dore qe te afrohesha. Jo nuk ka mundesi. Ne qofte se nuk dua,nuk dua ai nuk eshte askush qe te me detyroj. Keshtu qe me krenarine ne kulmin tim kalova para tij sikur ai mos te ishte aty. Sikur te mos egzistonte. Ate e kaploi nje pamje te hutuar por e mori veten shpejt.

Vesha perparsen ngjyre blu ku me shkronja te medha ishte shkruajtur
" Maria Antonetta". Dola te rregulloja disa tavolina ku klientet kishin ikur dhe mora porosite e reja. Si gjithmone Brownies ishin kryesueset. Ato parapelqehen me shume ketu.

Pas pak pronarja doli nga guzhina me nje pjate ne dore dhe shkoi drejt e tek Leo. Smund ta besoj. Pse vajti ajo atje? Mos me thuaj qe edhe ajo nuk i duroi dot sharmit te tij?

Vendosa mos ti kushtoja shume rendesi. Vazhdova punen time deri sa pronarja me thirri.

U afrova afer saj duke pare ate dhe duke injoruar plotesisht personin qe ishte ulur ne te djathte te saj.

"Harisa ulu e dashur" dhe me dhuroi nje buzeqeshjet qe vetem ajo eshte e afte te japi. Kur buzeqeshi ju krijuan disa rrudha poshte syrit dhe pak anes faqeve qe i dhane nje pamje te embel. Cdo gje duket mire mbi kete grua. Cdo gje.

"Po kam pune ne guzhine" thash te provoja njehere kete taktike,qe te shpetoja nga kjo bisede.

"Ato mund te presin,po ne fillim ulu" tha me nje ze te embel. Sapo u ula ajo vazhdoi

"Ky eshte nipi im Leo" dhe me pas fillova te mallkoja veten qe si kisha mundur te tregohesha kaq e verber. Sigirisht qe ai eshte nipi i saj. Kete mund te kuptoje nje kilometer larg. Syte e tyre ne ngjyren e qiellit nuk te lene asgje per te dyshuar. Por une nuk arrita ta kuptoja edhe as kur isha nje meter afer. Me te vertete qe koka ime eshte nder re. 

"Ne e njohim njeri-tjetrin gjyshe,jemi ne nje shkolle" tha dhe me pa ne sy dhe me dhuroi nje nga ato buzeqeshjet qe thone'te kam ne dore'. Pse nuk isha aspak e cuditur nga kjo situate. Keto gjera po behen te zakonshme per mua.

Zonja Minerva ktheu shikimin e saj te embel drejt meje dhe i ngrit nga karrigia e saj. Edhe ai u ngrit.

"Epo atehere rrini bisedoni per pak kohe do te merrem une me dyqanin" dhe i shkrepi syrin Leos. Kjo grua nuk resht kurre se me surprizuari. Eshte si nje nga ato gjyshet e cmendura qe ngasin motocikletat por me nje pamje te embel. Tani serjozisht po mendoj ta pyes nese ajo di me te vertete te ngasi nje motorr.

Pasi i shkeli syrin Leo e pythi ne balle gjyshen e tij. Ai u perkul sepse ishte shume me i gjate se ai. Madje shume me i gjate.

"Uluni femije mos rrini ne kembe" dhe ne u ulem.

Nje pike per gjyshen dhe zero per mua.

"Pra ky eshte dyqani ku ti punon" tha qeteshisht.

"Po pra po luan rolin e te pafajshmit tani. Harrove qe ma the qe e dije qe ku punoja. Madje ti ke pyetur edhe per oraret e mija. E pabesueshme" shfryva e merzitur. Ky djale duhet ta dije se ku te ndaloj. Dikush duhet ti tregoje kufirin.

"Hey kjo nuk eshte e vertete" filloi te mbronte veten i'pafajshmi i shekullit'

"Po pra po si jo,keto shko thuaja ndonje tjetre"

"Une erdha thjesht te takoja gjyshen time. Pse me akuzon kot" tha me nje tone te qete dhe te besueshem. Kjo mund te jete e vertete por ka mundesi qe edhe jo. Prandaj mendova te perdorja armen time sekrete.

SHIKIMIN NGULITES

Kjo ka funksionuar me cdo person,pervec atij mostres me sy si te oqeanit,Mateos.

Pasi ja kishim ngulur syte njeri-tjetrit per rreth 30 sekonda ai me ne fund u dorezua dhe tha:"Mire ne rregull erdha per ty,u kenaqe tani" dhe une buzeqesha si nje fitimtare qe jam.

Yeah yeah i am the one baby,i am the one.

"Ne fakt jam por mos ki merak nuk do ti them Minerves qe nuk erdhe per te,nukdua tjathyej zemren" ja bera te qarte qe une nuk isha ndonje spiune.

"Nuk me intreson nese i thua apo jo,une doja vetem te kaloja pak kohe me ty" dhe menyra se si e tha e beri zemren time te rrah fort. Pusho moj zemer idiote.

*******************

Si jeninjerez te bukur. Kjo eshte edhe pjesa per sot. Hope you like it