Leugens

Hoofdstuk 49: Carmen

Vanaf een afstandje kijk ik naar ze. Jace, Kyle en nog een jongen die ik niet ken, zitten aan de rand van het ravijn. Vanaf hier zou ik ze heel makkelijk kunnen duwen. Alleen ben ik bang dat als ik één iemand duw dat dan de rest mij te pakken krijgt. Ik verplaats me zodat ik dichter bij ze zit. De jongen die ik niet ken, is best aantrekkelijk. Zijn haar is wit met plukken grijs erin. Hij lijkt me wel een type voor mij. Wacht, nee! Ik schud mijn hoofd. Kyle is mijn type. Ik grijns. Ik zie hoe ze met elkaar aan het praten zijn. Waarover zouden ze praten? Ik kan het net niet horen. Ik kruip weer een stukje dichterbij. Krak, een takje breekt onder mijn knie. Ik laat me vallen en zie hoe Kyle achterom kijkt. Stil maar, schat. Ik kom je halen. We zullen het heel gezellig samen hebben. Hij kijkt weer voor zich en ik ga overeind zitten. Ik moet nog een klein stukje naar voren. Daar verderop zijn de bosjes afgelopen. Ik kan tot daar kruipen. Ik kruip snel verder. Eenmaal aangekomen kan ik net horen waar de jongens het over hebben. Jace en Kyle hebben het over een bepaalde gebeurtenis. Plots zie ik hoe Jace zich naar Kyle toebuigt. Hun gezichten raken elkaar bijna. Ik bal mijn vuisten. Wat is dit? Ik moet mijn best doen om Jace niet per direct aan te vallen. Woedend kijk ik toe. Gelukkig lijkt Kyle niet te willen en gebeurt er niks. Opgelucht blaas ik mijn adem uit. Ze babbelen nog wat en dan staat de onbekende jongen op. 'Ik ga terug,' zegt hij zacht. Hij heeft écht een mooie stem. Nu blijven alleen Kyle en Jace over. Ik denk na over mijn kansen. Kan ik ze allebei naar beneden duwen? Ik gok van niet. Ze zijn een stuk sterker dan ik. Bovendien zijn ze in de meerderheid. Als Jace nu weggaat, ben ik alleen met Kyle. Ik laat mijn hand via mijn been naar beneden glijden. Ik voel het mes in mijn sok. Het zit er nog. Dan gaan ze ineens erg dicht bij elkaar zitten. Jace slaat een vest om hemzelf en om Kyle heen. Mijn mond valt open. Jace maak ik ook af.

Verkrampt blijf ik zitten. Mijn knieën beginnen erg veel pijn te doen. Ik knipper nauwelijks. Ik blijf maar naar ze staren. Wanneer gaan ze uit elkaar zitten? Ik wrijf met mijn handen tegen elkaar. Het is toch best koud. Ik hoor ze zacht praten. Door het vest kan ik niet echt goed zien wat er gebeurd. Ik denk even na over mijn plan. Het zit perfect in elkaar. Het eerste gedeelte is al gelukt. Het enige wat ik nog moet doen, is het juiste moment afwachten. Ik heb ze gevolgd. Nadat ik zogenaamd ben uitgestapt, ben ik gelijk weer ingestapt, alleen dan in een andere wagon. Ze hebben niks gemerkt. Het was een beetje jammer dat Jace me in het bos vond, maar het was wel een goed excuus. Het was niet zo lastig om ze te volgen. Ze waren met een vrij grote groep en waren ook niet stil. Ik heb een hoop gezien. Soms was het lastig om ze niet gelijk aan te vallen, maar ik heb me kunnen beheersen. Voor Kyle. Er begint weer beweging te komen in het vest. Het vest staat op. Snel duik ik ineen. Ik zie hoe Kyle en Jace, met het vest nog om hen heen geslagen, beginnen te lopen. Oké, ik moet nu verstandig handelen. Langzaam kom ik overeind en begin ze te volgen. Ik verberg me achter stacaravans en ren van stacaravan naar stacaravan, totdat ze naar binnen gaan bij een stacaravan. Hebbes! Dus hier verblijven ze. Ik glimlach. Ik hoor wat gestommel binnen, maar dan wordt alles stil. Het is tijd om even door de ramen te gaan gluren.

Het eerste raam waar ik doorheen kijk, is blijkbaar het raam van de woonkamer. Ik zie een eettafel met een aantal stoelen, een boekenkast en een bank waar iemand op ligt te slapen. Had ik maar een verrekijker meegenomen! Wie ligt daar? Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Dat is Kyle niet. Ik weet niet wie het is, maar ik weet wel dat het Kyle niet is. Bij het volgende raam zijn helaas de gordijnen gesloten. Ik hoop niet dat Kyle daar ligt. Anders wordt het een beetje lastig om te kijken. Ik loop door naar het volgende raam. Het is een vrij grote slaapkamer met een tweepersoonsbed. Er liggen twee mensen in het tweepersoonsbed. Kyle. Hij ligt in een tweepersoonsbed met iemand! Ik haal rustig adem. Rustig, Carmen. Geen reden tot paniek. Ik voel hoe mijn hand automatisch naar mijn enkel gaat. Nee, stop! Dit kan niet zomaar. Blijf ademhalen. Ik haal nog eens tien keer adem en kijk dan weer door het raam. De twee personen liggen gelukkig niet zo dicht bij elkaar. O wee als dat Jace is. Ik maak hem helemaal kapot. Ik veeg mijn haar uit mijn gezicht. Ik heb het al een hele tijd niet meer geborsteld. Het zit vol met klitten. Gefascineerd kijk ik naar de twee personen. Volgens mij is Kyle degene die het dichts bij het raam ligt. Dat komt even goed uit. Hij ligt op zijn linkerzij en met zijn rug naar het raam toe. Hij heeft geen shirt aan. Ik bijt op mijn lip. Hij ziet er bijzonder goed uit. Carmen, heb geduld. Over een niet zo lange tijd is hij van jou. Ik grinnik. Ik begin ongecontroleerd te lachen. Ik laat mezelf op de grond vallen. Het maakt me niet uit dat ik vies word. Ik lig daar voor een tijdje en sta dan weer op. Mijn ogen richten zich gelijk weer op Kyle. Hij ligt nu op zijn rug. Zijn lippen zijn zo mooi vol. Ik leg mijn hand tegen het raam. Ik wil hem aanraken. Ik wil hem aanraken met mijn mes. Een glimlach verschijnt op mijn lippen. Nog eventjes. Ik haal mijn hand van het raam.

~~~~~

Sorry voor de vertraging. Ik had een druk weekend. Ik merk trouwens dat een hoop mensen ineens zijn gestopt met lezen. Dat vind ik erg jammer.