Leugens

Hoofdstuk 19: Noël

We ontbijten in stilte. Kyle schuift ook aan en gaat verder met zijn ontbijt. Al kauwend kijk ik uit het raam. Het was eerst wel zonnig, maar nu lijkt het alsof het bewolkter begint te worden. 'Gaat het regenen?' klaag ik. Jace kijkt uit het raam. 'Dat zou kunnen,' mompelt hij. 'Wat gaan we doen dan vandaag?' vraag ik. 'We kunnen hier ook wel blijven rondhangen,' stelt Jules voor. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Is er iets te doen dan?' zeg ik aarzelend. 'We kunnen even kijken of dit huisje een Playstation heeft,' antwoordt Jules. Ik haal mijn schouders op. 'Jij mag best wel even kijken.' Hij loopt de keuken uit en gaat de woonkamer binnen. Ik prop het laatste stukje brood in mijn mond en drink wat water. Dan loop ik Jules achterna. Ik zie hoe hij op zijn knieën bij de televisie zit. Hij opent een laatje onder de tv. 'Hebbes!' roept hij vrolijk. Hij haalt een Playstation tevoorschijn. 'Wat een luxe!' roep ik uit. Kyle gaat naast me staan. 'Op de website zeiden ze al dat dit aanwezig zou zijn,' zegt hij zacht. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Maar dit was helemaal niet zo duur?' vraag ik. Kyle zucht. 'Waarschijnlijk hadden we geluk en hebben we het voor een lage prijs gekregen.' Jules komt naar ons toe. 'Zullen we Mario gaan doen?' vraagt hij. Ik schiet in de lach. 'Als jij Mario wilt doen, kunnen we wel Mario doen!'

Buiten regent het, maar wij zitten gezellig met zijn vieren Mario te spelen. Helaas hebben we maar twee controllers, maar dat geeft niet. Ik kijk naar Kyle en Jules. Ze zitten geconcentreerd naar het beeldscherm te kijken, terwijl ze verwoed op allerlei knoppen drukken. Jace zit er stilletjes blij. Hij lijkt niet echt te kijken. Ik staar uit het raam. Verschillende druppels lopen via het raam naar beneden. Ik vraag me af waarom het ineens regent. De eerste dagen van onze vakantie waren heel mooi. Het weer lijkt nu echter omgeslagen te zijn. Ik hoop dat dat niet zo zal blijven. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Jace. Ik snap hem niet echt meer. Hij is gewoon zo onvoorspelbaar. Op sommige momenten is hij erg blij, maar op andere momenten lijkt hij erg verdrietig te zijn. 'Nee!' roept Kyle ineens en hij springt op. 'Ik ben dood,' zegt hij. Jules grinnikt. 'Ik zal het level wel voor jou halen,' lacht hij. Kyle geeft hem een dodelijk blik. Ik glimlach. Het is best fijn om samen met vrienden te zijn. Ik ben echt blij dat dit doorging. 'Jij mag,' zegt Jules en hij overhandigt me de controller. Dankbaar neem ik hem aan en start met het volgende level.

Na een tijdje spelen heb ik er wel een beetje genoeg van. Kyle begint enthousiast aan een nieuw level. Hij is de enige die er nog zin in heeft. 'Zullen we anders een ander spel gaan spelen?' stelt Jules voor. Ik knik. 'Dat lijkt me wel leuk.' Jules loopt naar zijn koffer en haalt er een pak kaarten uit. 'Pesten?' vraagt hij. 'Ja,' zeg ik vrolijk. Met zijn drieën lopen we naar de keuken en gaan aan de eettafel zitten. Jules begint de kaarten te verdelen. Ieder krijgt er acht. Ik bekijk mijn kaarten. Er zitten zeker goede kansen tussen. Vanuit de woonkamer hoor ik Kyle verontwaardigd schreeuwen. Ik heb het idee dat hij nog niet zo goed is in het spelletje Mario. 'Jij mag beginnen,' klinkt de warme stem van Jules in mijn oor. Snel leg ik een kaart op. Afwachtend kijk ik naar Jace. Ook hij legt meteen een kaart op. 'Nou!' roept Jules quasiboos. 'Waarom kan iedereen opleggen behalve ik?' Lachend pakt hij een kaart. Ik schiet in de lach. 'Heb je jezelf geen goede kaarten gegeven?' proest ik. 'Misschien had je even moeten kijken!' Jules knipoogt. 'Wie zegt dat ik dat niet heb gedaan.'

Terwijl Jace en Jules samen een potje pesten gaan spelen, loop ik de woonkamer in. Ik ga naast Kyle zitten. Hij kijkt even op, maar gaat wel weer verder met het level. 'Wat heb je gedaan?' vraag ik zacht. 'Wat bedoel je?' antwoordt Kyle. 'Je weet echt wel wat ik bedoel,' zeg ik. Hij schudt zijn hoofd als antwoord. Ik zucht. 'Waarom ging Jace dan weg midden in de nacht?' 'Wat Jace doet, is niet mijn probleem!' zegt Kyle. Hij trekt een wenkbrauw op. 'Maar wat jij doet, is wel een probleem voor ons,' kaats ik terug. 'Tja,' zegt Kyle. Ik denk even na. Zou ik het er op wagen? 'Ik weet dat er iets tussen jou en Jace speelt,' fluister ik. 'Pardon?' roept Kyle. 'Er is niks tussen ons! Er is niks tussen ons geweest. Er is fucking niks aan de hand!' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Als je zo reageert, is er zeker wat aan de hand.' Hij zwijgt boos. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik nogmaals. Ik krijg geen antwoord. 'Je zult het toch een keer moeten vertellen,' lach ik. 'Dan kan je het net zo goed nu vertellen.' Hij schudt zijn hoofd. 'Ik kan moeilijk iets vertellen als het niet is gebeurd.' 'Er is wel wat gebeurd!' roep ik. Ik snap niet dat Kyle niks zegt. Zou er dan toch niks aan de hand zijn? Ik zou zweren dat er iets tussen hen aan het spelen was. Ik probeer ook alleen Jace te helpen. Kyle lijkt alles te verpesten. 'Ik weet zeker dat er wat aan de hand is,' fluister ik. 'Ik zal er achter komen ook!' Na deze woorden loop ik de woonkamer uit.

~~~~~

Tralalala. Ik was compleet vergeten te updaten door school. Oeps.