Leugens

Hoofdstuk 4: Noël

Ik snap het niet. Hoe kan Kyle ons dit aandoen? Hoe kan hij ons verlaten? Hoe kan hij ons verlaten voor een meisje? Dat meisje is niks bijzonders. Ik moet eerlijk toegeven: ze is een mooie verschijning. Met haar donkere ogen en haar lange, bruine haren kan ze je haast betoveren. Dat moet ik, als meisje, zelfs toegeven. Alsnog is dat geen reden voor Kyle om ons te laten zitten voor een meisje. Ik frons. Dan komt Kyle ineens de coupé weer inlopen. 'Ah, je bent terug?' zeg ik. 'Was ze toch niet zo knap als je dacht?' Hij schudt zijn hoofd. 'Ze is geweldig.' Ik zucht diep. 'Kom je nog wat anders doen?' 'Ja,' antwoordt hij. 'Ik kom mijn excuses aanbieden. Ik had niet weg moeten lopen.' Hij kijkt me aan. Dat mocht tijd worden. Nu blijft hij gewoon hier en gaat hij niet achter het eerste meisje aan dat hij tegenkomt. 'Het is al goed,' zeg ik. 'Ik had een idee,' zegt Kyle twijfelend. 'Kan Carmen misschien mee met ons? Ze heeft geen huis en reist alleen...'

Ik kan mijn oren niet geloven. Hoe kan hij ons dit aandoen? Hoe durft hij dit te vragen? Voordat ik mijn mond open kan trekken, komt Jace ertussen. 'Kyle, wie denk je wel dat je bent?' roept hij. 'Je denkt toch niet dat je het eerste, beste meisje kan meenemen dat je tegenkomt!' Kyle haalt zijn schouders op. 'Het kan toch wel,' zegt hij zacht. 'Ze ziet er bijzonder goed uit.' Jace trekt zijn wenkbrauwen op. 'Het leven gaat niet alleen om het uiterlijk.' Kyle mompelt iets. Jace kijkt hem met een vernietigende blik aan. 'Ga je nog iets zeggen?' Kyle haalt diep adem. 'Ik wil gewoon dat ze meegaat,' zegt hij uiteindelijk. Ik begrijp niet wat Kyle hiermee probeert te bereiken. 'Dat gaat niet! Snap dat dan!' zegt Jace vermoeid. 'Alles kan!' werpt Kyle tegen. Jace loopt een beetje rood aan. Dan begint hij te roepen. 'Dit is onze vakantie! Dit was al heel lang een droom voor ons. Ik wil niet dat dit verpest wordt door een meisje. Ze gaat niet mee. Punt.' Ik knik instemmend. De mond van Kyle valt open. Hij schudt langzaam zijn hoofd. 'Ik wil dat ze meegaat,' zegt hij. 'Maar dat willen wij niet,' antwoord ik. 'Dit is onze vakantie, niet alleen jouw vakantie.' Kyle schudt nogmaals zijn hoofd. 'Denk er nog maar een keer over na.' Dan loopt hij weg.

Ik kan het niet geloven. Wie denkt Kyle wel niet dat hij is? Ik trek een wenkbrauw op. Mijn humeur is gelijk verpest, nogal logisch. Natuurlijk helpt het ook niet mee dat ik de hele tijd geteisterd word door krampen en dat niet mag laten zien. Soms is het echt vervelend om geen jongen te zijn. Ik klap mijn laptop weer dicht. Ik ben bezig met een dagboek. Het lijkt me leuk als ik elke dag een stukje schrijf. Niet te lang, maar wel een stukje. Ik kijk Jace aan. 'Is jouw humeur nu ook helemaal verpest?' vraag ik. 'Ja,' antwoordt hij. 'Hoe kan hij ons dit aandoen?' Ik knik. 'Het is onbegrijpelijk.' Er valt een stilte. 'Kyle is soms echt een idioot,' zegt Jace. Ik knik instemmend. 'Daar ben ik het heel erg mee eens.' Ik lach. Jace knikt afwezig. 'Is er iets?' vraag ik. 'Ik vind het gewoon zeer onbeleefd van Kyle,' antwoordt hij snel. 'Dat is het zeker.' Ik denk na. Kyle gaat altijd wel achter de meisjes aan. Ik had echter niet verwacht dat het zo ver zou komen. 'Is er nog iets anders?' vraag ik. Jace schudt zijn hoofd. 'Wat zou er moeten zijn?' lacht hij. Alleen het is geen gemeende lach. 'Je doet zo raar,' zeg ik aarzelend. 'Ik? Raar?' piept hij. Zijn stem slaat over. Hij begint te lachen. Nu snap ik het helemaal niet meer. Jace doet erg raar. 'Heb je niet iets op?' vraag ik. Jace glimlacht. 'Wie weet,' grijnst hij. Ik ben er nu al helemaal van overtuigd dat hij iets heeft geslikt. Normaal is hij onzeker. 'Ik heb niks geslikt,' probeert hij me te verzekeren. Ik knik. 'Ik ben gewoon nerveus,' floept hij eruit. Daarna slaat hij zijn handen voor zijn mond. 'Waarvoor?' vraag ik geïnteresseerd. 'Voor de vakantie,' lacht hij. Oh, natuurlijk. Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht. 'Wees voorzichtig, oké?' zeg ik. Hij knikt. 'Dat zal ik doen.' 'Ik wil niet dat jou iets overkomt,' zeg ik zacht.

'Zal ik maar eens gaan kijken waar Kyle blijft?' vraag ik. Jace knikt. 'Dat lijkt me een prima idee.' Ik sta op. Langzaam loop ik naar de deur van de coupé. Ik werp een blik naar binnen. Kyle zit gezellig te kletsen en te lachen met Carmen. Lekker ons in de steek laten voor een schaap. Wat is Carmen nou voor een naam? Het lijkt op een schapennaam. Eigenlijk lijkt het helemaal niet op een schapennaam, maar ik heb een belediging nodig. Ik bijt op mijn lip en denk na. Hoe kan ik Kyle het beste voor schut zetten? Ik ruk de deur open en stamp vol zelfvertrouwen naar binnen. Dat zelfvertrouwen ebt weer weg als ik zie hoe Carmen naar me kijkt. Ze kijkt naar me alsof ik niks ben. Ik krijg de enorme aandrang om haar een klap in haar gezicht te geven, maar dat bewaar ik voor later. Ik grijp Kyle bij zijn arm en trek hem de coupé uit. 'Nu blijf je hier,' zeg ik op een fluistertoon. 'Alsjeblieft?'

~~~~~

Sorry voor dit hoofdstuk. Ik ben er persoonlijk niet helemaal tevreden mee. Als compensatie zal ik zaterdag een extra hoofdstuk plaatsen. Dat is hopelijk beter. Reacties? ^^ Dank jullie wel, nogmaals.