Leugens

Hoofdstuk 17: Kyle

Ik luister naar de regelmatige ademhaling van Jace. De hele dag heeft hij me aangekeken. Hij snapte er niet echt iets van. Ik snap er ook niks meer van. Sinds wanneer is Jace zo aantrekkelijk? Waarom heb ik ooit besloten om hem te kussen? Het is allemaal veel te moeilijk geworden. Het handigste is gewoon om te doen alsof er niks is gebeurd. Ik vraag me alleen wel af of dat wel gaat lukken. Ik ga rechtop zitten en kijk naar Jace. Hij is echt heel schattig. Ik schud mijn hoofd. Dit soort dingen denk ik normaal nooit. Ik moet echt stoppen met denken, maar dat kan niet. Dan krijg ik ineens een heel goed idee. Als ik nou gewoon een ander meisje kus, zal Jace snappen dat dit niet gaat lukken. Ik weet niet of ik tevreden ben met dit plan. Ik kan Jace toch niet zomaar kwetsen? Ik aarzel even. Ik zal wel moeten. Ik buig me naar Jace toe en druk een kus op zijn lippen. Er verschijnt een kleine glimlach op zijn lippen. Slaapt hij nog? Verschrikt staar ik hem aan. Hij mompelt iets en draait zich om. Hij slaapt zeker nog. Ik glimlach en ga weer liggen.

Slaperig open ik mijn ogen. Ik rek me uit en gaap. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Jace. 'Ook hallo,' lach ik. Hij glimlacht. Ik rek me nogmaals uit en sta dan op. Ik voel de ogen van Jace in mijn rug branden. Ik loop de kamer uit en ga naar de badkamer. Ik draai de kraan open en kleed me uit. Ik stap onder de douche. Ik ril. Het water is erg koud. Ik ga met mijn handen door mijn haar. Het water glijdt over mijn lichaam. Ik voel hoe ik langzaam wakker word. Het is maar goed dat ik snel ben weggegaan. Als ik niet echt wakker ben, kan ik zomaar rare dingen doen. Ik kan het me niet veroorloven om Jace nog een keer te kussen. Ik weet niet of ik dat aankan. Ik zucht.

'Zullen we gaan zwemmen?' vraagt Jules. Ik knik. Noël aarzelt even. 'Ik weet niet,' zegt hij zachtjes. 'Jij zwemt nooit!' zeg ik verbaasd. Noël kijkt me aan. 'Ik hou gewoon niet zo van zwemmen,' zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Wat jij wilt,' mompel ik. 'Laten we gaan.' We lopen naar het meertje. Ik leg mijn handdoek neer en de anderen volgen mijn voorbeeld. Ik ga zitten. Ik sla mijn armen om mijn benen en laat mijn hoofd op mijn knieën steunen. Ik verveel me. Jace komt naast me zitten. 'Hé,' fluistert hij. Ik antwoord niet. 'Gaan we zwemmen?' vraagt hij. Ik slik. 'Ik weet het niet,' antwoord ik. 'Wil je hier blijven dan?' vraagt hij. Ik kijk opzij. Noël en Jules hebben hun armen om elkaar heen geslagen. Ik schud mijn hoofd. 'Ga mee zwemmen dan!' lacht Jace. Ik sta op en trek mijn shirt uit. Ik loop langzaam het water in. Ik kijk achterom. Jace trekt zijn shirt ook net uit. Ik wacht tot hij naast me staat. Ik kijk naar hem. Hij duikt onder water en zwemt een stuk vooruit. 'Kom mee!' roept hij en hij grijnst. Voorzichtig loop ik verder het water in. Ik weet niet wat er met me is vandaag. Ik voel me gewoon niet zo goed. Ik duik en kom een stukje verder weer boven. Jace is alweer een stuk verder gezwommen. Ik besluit om mijn gevoel even aan de kant te schuiven en net te doen alsof ik blij ben. Ik glimlach. Snel zwem ik achter Jace aan.

We zijn ver in het water en plots lijkt het alsof Jace staat. Ik zwem naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. 'Hoe kan jij hier staan?' vraag ik lachend. 'Er zit hier een heuvel met zand,' antwoordt hij. Ik voel met mijn voet en inderdaad: er zit een heuvel met zand onder water. Jace staart me aan. 'Ik moet nu ergens aan denken,' zegt hij zacht. Ik doe net alsof ik hem niet heb gehoord. 'We waren toen op dat eiland,' zegt hij dromerig. 'Je had me bijna gekust.' Ik bloos. Ik zeg niks terug. 'Je herinnert je het toch wel?' vraagt hij. Ik knik langzaam. 'Wat is er?' vraagt hij. Hij kijkt me bezorgd aan. Ik zucht. 'Ik weet het niet,' zeg ik eerlijk. Hij komt dichterbij. 'Ligt het aan mij?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Jace kijkt even naar het land. Noël en Jules zijn allebei aan het lezen. 'Ze passen wel goed bij elkaar,' merk ik op. Jace staart me aan. 'Vind je ook dat wij goed bij elkaar passen?' vraagt hij. Mijn adem stokt in mijn keel. Hij gaat met zijn hand langs mijn gezicht. Sinds wanneer durft Jace dit soort dingen? 'Ik ehm...' zeg ik zacht. Hij buigt zich naar me toe en kust me. 'Ja,' fluister ik tegen zijn lippen aan.

'Dit heeft niemand gezien, toch?' vraag ik vlak daarna. Jace schudt zijn hoofd. 'En anders vind ik het niet zo erg.' Ik denk even na. 'Ik weet het niet,' zucht ik. 'Het maakt niet uit,' antwoordt hij. We zwemmen samen terug. Noël zwaait enthousiast. Ik zwaai terug. Ik ga op mijn handdoek zitten. 'Wat hebben jullie gedaan?' vraagt Noël. 'We hebben gezwommen,' antwoord ik. Hij begint te lachen. 'Ja, dat snap ik.' Ik lach met hem mee. Heeft hij iets gezien? Hij vraagt gelukkig niks meer en ik kan weer opgelucht adem halen. Ik ga liggen en sluit mijn ogen. Dit is het perfecte moment om na te denken. Het gaat nou niet bepaald volgens plan. Ik had met mezelf afgesproken om Jace niet meer te kussen. Telt het dan als Jace mij kust? Ik grinnik. Natuurlijk telt dat. Ik wil het alleen niet toegeven. Ik laat mijn gedachtes de vrije loop. Ik maak verschillende plannen, maar diep vanbinnen weet ik dat die niet gaan werken. Ik moet een meisje kussen. Dat gaat sowieso werken. 'Vanavond doe ik het,' zeg ik zacht tegen mezelf. Zo kan ik er niet meer onderuitkomen.

~~~~~

Naw, cute. xD Ik zit hier in een restaurant.