Leugens

Hoofdstuk 5: Jace

Ik zucht. Op de achtergrond hoor ik hoe Kyle begint te ruziën met Noël. Ik werp een blik op hen. Als twee leeuwen staan ze tegenover elkaar. Ik kan hier niet tegen. We zijn nog maar zo kort op vakantie en er is nu al een ruzie. Ik ga aan de raamkant zitten en kijk uit het raam. Mijn muziek zet ik hard aan. Toch hoor ik Kyle en Noël nog steeds tekeergaan. Ik zucht. Moet er nou altijd ruzie zijn? Ik focus me op mijn muziek. Ik wil liever niet meedoen met de ruzie. Ik kan er slecht tegen. Ik kijk uit het raam. Volgens mij zijn we bijna in Frankrijk. Ik kijk weer naar Noël en Kyle. Kyle zegt nog iets en loopt daarna de coupé uit. Noël komt naar me toe. Hij gaat naast me zitten. 'En?' vraag ik. 'Carmen gaat niet mee,' zucht hij. 'Hij wilde haar telefoonnummer wel vragen.' Ik knik opgelucht. 'Dat is mooi.' 'Het komt wel goed,' zegt Noël zacht. 'Kyle draait vast wel bij.'

Kyle zit weer bij ons. Carmen is ergens uitgestapt. Noël en ik zijn nog steeds boos op Kyle en hij is boos op ons. Kyle zit op de plek waar Noël eerst zat. 'Hoe lang nog?' vraag ik. 'Nog best wel lang,' antwoordt Noël. 'Volgens mij nog vier uur.' Ik zucht. 'Dat is best lang.' Hij knikt. 'Je zult het wel overleven, hoor.' Ik lach. 'Vast wel!' Kyle kijkt me boos aan. 'Wat zit je nou te lachen? Realiseer je je niet dat je een verschrikkelijke vriend bent? Je probeert mijn leven te verpesten. Je hoort niet te lachen als je niet het leven van iemand hebt verpest!' Hij kijkt me strak aan. Au, dat deed pijn. 'Hoe kun je dat nou zeggen?' zeg ik zacht. 'We zijn toch gewoon vrienden?' 'Nu even niet,' is het antwoord van Kyle. Ik begin zwaarder te ademen. 'Hoe bedoel je?' zeg ik. 'Gewoon zoals ik het zeg,' antwoordt hij. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden. In en uit, in en uit, in en... Wat was het nou? In en... Ik begin te trillen. Wat moet ik doen? Ik grijp Noëls arm vast. 'Blijf ademen!' roept die verschrikt uit. 'In en uit, in en uit.' Dat was het. In en uit, in en uit. Langzaam kalmeer ik. Ik voel Kyles ogen in me branden. Ik negeer hem opzettelijk. Op dit moment heb ik niet heel veel behoefte aan hem. Wat eigenlijk heel raar is aangezien ik wil dat hij aandacht aan me geeft. 'Dankjewel,' zeg ik tegen Noël. 'Graag gedaan,' antwoordt hij. Ik pak een boek uit mijn tas en begin te lezen. Ik kan mijn aandacht er alleen niet bij houden. Kyle kijkt me nog steeds aan. Ik doe net alsof ik druk bezig ben met mijn boek. Had ik deze bladzijde nou al gelezen? Niet toch? Nu heb ik mijn aandacht wel echt op mijn boek gevestigd. Ik vergeet Kyle en Noël. Dit is veel beter.

Ik klap mijn boek dicht. Heb ik hem nou uitgelezen? Dat duurde niet zo lang. 'Hoe lang nu nog?' vraag ik. 'Twee uur,' zegt Noël zonder op te kijken. Ik heb twee uur gelezen? Ik gaap. Ik klim over Noël heen en loop naar de wc toe. Nadat ik mijn behoefte heb gedaan, loop ik terug naar mijn stoel. Ik moet weer over Noël klimmen, maar dat geeft niet. Zodra ik zit, kijk ik naar Kyle. Hij kijkt me een beetje schuldig aan. 'Zeg,' begint hij. 'Ik bedoelde het niet zo.' Ik staar hem doordringend aan. 'En hoe bedoelde je het dan wel?' Eindelijk heb ik weer de woorden gevonden om tegen hem te praten op de toon die hij verdient. 'Ik...' Kyle begint te stamelen. 'Dat dacht ik al,' onderbreek ik hem. 'Bied je excuses straks maar aan. Eerst ga ik slapen.' Ik ga onderuit zitten en leun met mijn hoofd tegen het raam aan. Ik doe mijn ogen dicht. Vanbinnen ga ik helemaal stuk. Ik heb Kyle zijn verdiende loon gegeven. Hij mag zich best nog wel een tijdje schuldig voelen. Dat maakt mij niet uit. Na zijn verschrikkelijke woorden verdient hij dat wel.

'Jace, wakker worden.' Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Noël kijkt me glimlachend aan. 'We moeten uitstappen.' Opgewekt sta ik op en pak mijn bagage. Ik zie dat Kyle en Noël mijn voorbeeld volgen. Gezamenlijk lopen we naar de uitgang. Als de treindeuren opengaan, spring ik naar buiten. 'Ik ben de eerste die een stap in Frankrijk zet!' roep ik opgewekt uit. Kyle en Noël lachen. Ondanks dat ik nog steeds boos ben op Kyle, lach ik terug. Hij glimlacht opgelucht. 'Gaan we nog?' vraag ik. 'Ja,' antwoordt Noël. 'Wees niet zo ongeduldig! We moeten eerst weten waar we heen moeten.' Ik wijs een kant op. 'Ik weet vrijwel zeker dat we daarheen moeten.' Noël kijkt even op de kaart en knikt dan. 'Dat klopt.' Dan beginnen we met lopen.

Eenmaal aangekomen in de jeugdherberg, komen we voor een onaangename verassing te staan. In onze kamer staan twee bedden; één eenpersoonsbed en één tweepersoonsbed. Dat betekent dat er twee mensen samen moeten slapen. 'Ik ga wel in het tweepersoonsbed,' zeg ik. Noël knikt. 'Ik wil het eenpersoonsbed dus jij en Kyle mogen samen in een bed slapen.' Ik slik. Dit had ik niet verwacht. Ik dacht dat Noël wel bij me kwam liggen. En nu gaat Kyle naast mij slapen. Ik kuch. 'Dan moeten wij maar samen slapen,' zeg ik tegen Kyle. Hij knikt. 'Nogmaals sorry, het spijt me echt heel erg dat ik zulke erge woorden tegen jou heb gezegd.' Ik kijk hem aan. 'Het waren inderdaad wel hele erge woorden,' fluister ik. 'Het kwam gewoon zomaar uit mijn mond,' antwoordt hij. 'Kun je het me vergeven?' Hij komt op me aflopen. 'Als je zulke dingen niet meer zal zeggen, vergeef ik het je,' antwoord ik. Kyle slaat zijn armen om me heen. 'Dankjewel,' fluistert hij.

Ondanks dat het al best laat in de avond is, kunnen we het niet laten om even de buurt te gaan verkennen. De jeugdherberg staat midden in een dorpje dus er staan genoeg winkels om de jeugdherberg. 'Kijk een discotheek!' roept Kyle enthousiast uit. 'Zullen we even naar binnen gaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Gast, we hebben net heel lang in de trein gezeten. Dan willen we het toch even rustig aan doen.' Hij kijkt me verontwaardigd aan. 'Ik niet hoor.' 'Jongens,' zegt Noël ineens. 'Laten we nou niet de hele tijd ruzie gaan maken.' Ik kijk hem aan. 'Je hebt gelijk,' zeg ik. 'Laten we gewoon een restaurant opzoeken en wat gaan eten.' En dat doen we.

~~~~~

Tralalala, ik ben zo bij met jullie, mensen. Even een speciaal bedankje aan MissPizzaaa, xYmkex en aan anaelle27. Jullie zijn geweldig. ^^