Leugens

Hoofdstuk 15: Noël

'We moeten nu vertrekken!' roep ik gestrest. Jace gooit snel wat spullen in zijn koffer en klapt hem dicht. Kyle staat zijn tanden te poetsen in de badkamer. 'Straks halen we de trein niet!' schreeuw ik. Het ergste is dat ik nog niet alles heb verteld. Ik heb Jules overgehaald om met ons mee te reizen. Ik heb dat alleen niet overlegd met Kyle en Jace. Jace komt naast me staan met zijn koffer. 'Ik ben klaar,' zegt hij. Kyle rent naar zijn koffer en smijt zijn tandenborstel er in. 'Ik ook!' roept hij terwijl hij zijn koffer dichtklapt. 'Mooi zo,' zeg ik. 'Laten we gaan.' Ik pak de deurklink vast. Ik weet dat Jules buiten de kamer staat. Het enige wat ons scheidt, is de deur. Ik voel hoe ik helemaal tril. 'Open die deur nou!' roept Kyle. 'Jij zei toch dat we te laat kwamen!' Ik laat me zakken. 'Ik moet jullie nog wat vertellen,' mompel ik. 'Dat kan wel in de trein!' roept Kyle. Ik schud mijn hoofd. 'Wat is er?' vraagt Jace bezorgd. 'Jules reist met ons mee,' fluister ik. 'Pardon!' schreeuwt Kyle. 'Carmen mocht niet mee, maar Jules wel?' 'Laten we dit in de trein bespreken,' zegt Jace vermoeid. Dankbaar glimlach ik naar hem. 'Ik ben er niet erg enthousiast over,' waarschuwt hij me.

Ik sta weer op en open de deur. Jules kijkt me glimlachend aan. Zijn glimlach betrekt als hij de gezichten van Kyle en Jace ziet. 'Is er iets?' vraagt hij. Kyle en Jace lopen langs hem zonder iets tegen hem te zeggen. 'Sorry,' zeg ik. 'Ze weten het pas een paar seconden.' Jules kijkt me weifelend aan. 'Dat is niet echt handig,' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Maar nu heb ik jou,' fluister ik en ik sla mijn armen om zijn nek. Hij geeft me een kus op mijn haar. 'Dat is waar.' Samen lopen we naar de balie. We checken uit en lopen naar het station. We wachten op het perron. Ik kijk naar Kyle en Jace. Ze zijn beiden boos. Ik slik. Dit is niet echt handig. Het lijkt wel of we alleen maar ruzie hebben op vakantie. Dan komt de trein aanrijden. Jace en Kyle stappen in en Jules en ik volgen hen. We gaan met zijn allen aan een tafeltje zitten.

'Dus,' verbreek ik de stilte. Ik krijg geen antwoord. 'Waarom zijn jullie zo boos?' vraag ik. Kyle kijkt me woedend aan. 'Carmen mocht niet mee,' sist hij. 'Maar hij ineens wel?' Ik krimp ineen. 'Ik hou van hem,' fluister ik. 'Misschien hield ik ook wel van Carmen!' roept Kyle. De mensen in de coupé kijken op. Ik durf niks meer te zeggen. 'Moet ik even weggaan?' vraagt Jules. 'Ja,' zegt Kyle. 'Weg uit ons leven.' Jace heeft al de tijd niks gezegd. Hij staart een beetje voor zich uit. Hij lijkt na te denken. Jules staat op en loopt de coupé uit. Ik bijt op mijn lip. 'Moeten jullie nou altijd zo aanvallend doen?' zeg ik. 'Nu is het goed!' schreeuwt Kyle bijna. 'Het gaat altijd over jou. Ik mag nooit iets en jij altijd wel.' Hij haalt diep adem. 'Het is niet eerlijk.' Ik haal mijn schouders op. 'Maar ik denk dat dit mijn ware liefde is.' 'Ik dacht ook dat Carmen mijn ware liefde was,' antwoordt Kyle boos. 'Je kende haar nauwelijks,' werp ik tegen. 'Ik wilde haar leren kennen,' zegt hij. Ik zucht. 'Wat doen we nu?' vraag ik.

'Jules dumpen,' zegt Kyle na enige tijd. 'Mag hij niet mee?' vraag ik. 'Hij zal zijn eigen dingen betalen.' 'Alsof dat wat uitmaakt,' mompelt Kyle. 'Voor deze ene keer dan,' zegt Jace plotseling. Ik werp hem een glimlach toe. 'Dankjewel.' 'Maar nooit weer,' onderbreekt hij mij. Ik knik. Kyle staart hem boos aan. 'Ben jij ook al gek geworden?' roept hij. 'Als het echte liefde is, mag het toch wel?' zegt Jace. Hij kijkt Kyle verwachtingsvol aan. Kyle kijkt weg. 'Er zit bij jullie allemaal een steekje los,' bromt hij. Jace kijkt teleurgesteld uit het raam. Ik trek een wenkbrauw op. Kyle doet echt onredelijk. Ik sta op en ga op zoek naar Jules. 'Hé Jules!' zeg ik als ik hem tegenkom. 'Hallo,' lacht hij. 'Hebben ze me geaccepteerd?' vraagt hij en hij grijnst. 'Een beetje,' antwoord ik. Hij tilt me op en drukt een kus op mijn lippen. 'Een beetje is genoeg voor mij.' Hij zet me weer neer op de grond. Ik kijk verlegen naar de grond. 'Moest dat nou per se?' zegt een oude vrouw ineens. 'Wat bedoelt u?' vraag ik verbaasd. 'Dat klef doen,' antwoordt ze. 'Pardon?' zegt Jules. 'Heeft u daar iets op tegen?' Ze knikt. 'Ik hoef het niet te zien.' Ik word rood. 'Dat spijt ons dan heel erg,' zegt Jules sarcastisch. Hij drukt nog een kus op mijn lippen. 'We waren toch niet van plan om hier te blijven!'

We lopen terug naar onze coupé. We gaan weer tegenover Kyle en Jace zitten. Ze kijken ons niet aan. Ik pak mijn laptop en start hem op. Ik ben van plan om weer verder te gaan aan mijn dagboek. Jules kijkt geïnteresseerd mee. 'Niet meekijken!' zeg ik verontwaardigd. Jules begint te lachen. 'Ik hoor het al!' Hij pakt zijn telefoon tevoorschijn en begint daar een spelletje op te spelen. Ik begin te typen. Na een tijdje heb ik er weer genoeg van. Ik sluit mijn laptop af en stop hem in mijn tas. Ik kijk mee met het spelletje van Jules. 'Niet meekijken!' zegt hij verontwaardigd. Hij grijnst naar me. Ik zucht. 'Moet je mij nou altijd nadoen?' vraag ik. Jules knikt enthousiast. Ik ga met mijn hand door zijn haar. 'Jij bent echt vervelend!' zeg ik liefdevol. 'Dat jullie mee mochten, betekent niet dat jullie hier klef mogen doen,' zegt Kyle ineens. 'Dat hoef ik echt niet te zien.'

~~~~~

Vanaf vandaag zullen er zeer onregelmatige updates komen vanwege het gebrek aan wifi. Ik zal proberen om zo vaak mogelijk te updaten, maar het hangt van de wifi af.