Leugens

Hoofdstuk 42: Jace

Ik kan niet in slaap komen. Naast me hoor ik Noël zacht huilen. Ik durf me niet te verroeren. Ik denk niet dat Noël wil dat ik weet dat hij dat doet. Langzaam wordt het zachter en dan is het helemaal stil. Noël is in slaap gevallen. Dat mocht tijd worden. Ik ga op mijn rug liggen. Wat heb ik toch de laatste tijd? Ik kan gewoon niet in slaap komen. Ik sla mijn deken van me af en kruip de tent uit. Wanneer ik opkijk, schrik ik me een ongeluk. Op de stoelen voor de tenten zit Kyle. Hij kijkt me een beetje verbaasd aan. Ik ga naast hem zitten. We zeggen beiden niks en staren voor ons uit. 'Vraag jij je ook af waar Isaac slaapt?' vraagt Kyle. Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb namelijk nog niet echt een hotel gezien in het stadje.' Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Misschien slaapt hij hier ergens in een tent,' stel ik voor. Kyle schudt zijn hoofd. 'Elke avond loopt hij richting het stadje.' 'Ik zou het niet weten,' zeg ik na een tijdje. Ik kijk naar Kyle. Hij ziet er moe uit. 'Viel Jules makkelijk in slaap?' vraag ik. Kyle schudt zijn hoofd. 'Hij heeft zich nog heel vaak omgedraaid.' Ik knik nadenkend. 'Noël lag ook nog heel lang wakker en hield mij een beetje wakker.' Kyle zucht. 'Deze vakantie is niet makkelijk,' mompelt hij. Dat moet hij zo nodig zeggen! Hij is degene die me pijn doet. 'Ik ben het met je eens,' zeg ik zacht. Het is weer stil. In de verte hoor ik wat mensen praten. Ik vraag me af waarom ze nog wakker zijn. Het is al best laat. Ik kijk weer naar Kyle. Waarom doet hij zoveel moeite voor Isaac? Waarom, oh, waarom?

We blijven nog een hele tijd zo zitten. Kyle staart voor zich uit terwijl ik stiekem naar hem staar. Hij lijkt het niet door te hebben en daar ben ik blij mee. Toch wend ik mijn blik af. Misschien is het niet handig als ik naar hem ga staren. 'Hoe lang blijven we hier nog?' verbreek ik de stilte. Kyle haalt zijn schouders op. 'Deze nacht en volgende nacht,' zegt hij zacht. Ik frons. 'Ik wil hier niet echt meer blijven. Ik heb het niet echt naar mijn zin.' Kyle kijkt me aan. 'Ik weet niet of dat verandert als we ergens anders zijn.' Ik denk even over zijn woorden na. Dat is natuurlijk wel waar. De vakantiesfeer is een beetje verpest. 'Ik weet het niet,' zeg ik uiteindelijk. Hij glimlacht zwakjes. Waarom voelt het alsof we zo vertrouwd zijn? Ik heb echt het gevoel alsof ik zijn vriend ben. Ik ben zijn vriend wel, maar niet zijn vriendje. Ik zucht. Kyle schraapt zijn keel. 'Wat denk je dat Isaac van ons vindt?' vraagt hij. Moet het altijd over Isaac gaan? 'Ik weet het niet,' antwoord ik eerlijk. 'Maar weet je wat hij van mij vindt?' vraagt hij. Ik zie een lichte blos op zijn wangen verschijnen. For gods sake, moet hij het per se met mij over Isaac hebben? 'Waarom dan?' zeg ik scherp. Hij glimlacht afwezig. 'Gewoon,' zegt hij. Natuurlijk. 'Hij vind je vast aardig als een vriend,' zeg ik en ik grijns. Als een vriend. Dat is de goede woordencombinatie. Kyle zijn gezicht betrekt. 'Vast,' zegt hij zacht. Dat voelde minder goed dan ik dacht dat het zou voelen.

'Kyle, als je hem leuk vindt, dan moet je dat toch gewoon tegen hem zeggen,' zeg ik plotseling. Kyle schudt paniekerig zijn hoofd. 'Ik vind hem niet leuk!' roept hij bijna. Gelukkig herinnert hij zich net op tijd dat het midden in de nacht is. 'Je vindt hem wel leuk,' zeg ik. Hij kijkt me aan. 'Ik weet niet of je het hierover wilt hebben,' zegt hij aarzelend. Ik haal mijn schouders op. 'Het maakt me inmiddels geen flikker uit.' Kyle twijfelt even. 'Ik weet niet wat het is,' begint hij. 'Ik weet niet zeker of ik hem leuk vind. Hij is in elk geval wel erg aantrekkelijk.' Het doet me goed om te horen dat hij niet weet of hij hem leuk vindt. Dat is nog een kleine, minuscule kans voor mij. Hij gaat verder met praten. 'Bovendien denk ik dat ik iemand anders ook leuk vind.' Geïnteresseerd kijk ik hem aan. 'Wie dan?' vraag ik. 'Ik weet niet zeker of je hem kent,' antwoordt hij snel. Hij kijkt me niet aan. Daar ging mijn kans. Zou hij het over mij kunnen hebben? Hij zei dat hij niet zeker wist of ik hem kende. Dat ben ik sowieso niet. 'We slapen niet meer bij elkaar, maar toch praten we met elkaar midden in de nacht!' lacht Kyle ineens. Ik grijns. 'We kunnen het niet weerstaan,' zeg ik lachend. Kyle kijkt me serieus aan. 'Ik denk dat het gewoon is dat we zo goed samen kunnen praten.'

Ik herhaal zijn woorden in mijn hoofd. Ik denk dat het gewoon is dat we zo goed samen kunnen praten. Is dat iets goeds? Ik glimlach. Nachtelijke conversaties zijn altijd goed. 'Zullen we even naar het stadje gaan?' vraagt Kyle plotseling. Ik trek een wenkbrauw op. 'In de nacht?' lach ik zenuwachtig. 'Ik kan toch niet meer slapen,' antwoordt hij. Daar heeft hij een punt. 'Ik trek wel even schoenen aan,' zeg ik. Ik heb een joggingbroek aan en een T-shirt. Dat is wel goed genoeg. Ik hoef me echt niet mooi aan te kleden. Ik strik mijn veters en sta op. Kyle kijkt me afwachtend aan. Ik knik en we beginnen te lopen. Ik vraag me af waarom hij zo aardig doet. Zo heeft hij de afgelopen dagen niet gedaan. Ik besluit om het te vragen. 'Waarom doe je nu zo?' vraag ik voorzichtig. Kyle slaat zijn ogen neer. 'Ik had geen reden om je zo te behandelen. Dat realiseer ik me nu. Jij doet veel aardiger dan ik verdien.' Ik glimlach. Dat is fijn. 'Zie jij wat ik zie?' zeg ik dan. Kyle kijkt mijn kant op. Ik zie iemand op een bankje liggen en diegene lijkt wel verdacht veel op Isaac.

~~~~~

Zoals jullie zien, heb ik me ingeschreven voor de Netties. Ik heb nog geen enkele keer aan zoiets meegedaan. We zullen zien wat het wordt. xD