Leugens

Hoofdstuk 18: Jace

Gezamenlijk lopen we de discotheek in. De discotheek is vlak bij ons huisje. We hoeven maar vijf minuutjes te lopen. Ik kijk om me heen. Overal zijn mensen aan het dansen. Ik kijk naar Kyle en zie hoe hij ergens naar kijkt. Ik volg zijn blik en kom erachter dat hij naar een meisje kijkt. Ik trek een wenkbrauw op. Wat is hij aan het doen? Ik loop naar hem toe. 'Heb je zin om samen te dansen?' vraag ik. Kyle haalt zijn schouders op. 'Ik wilde eigenlijk even wat nieuwe mensen leren kennen,' antwoordt hij. 'Oké,' antwoord ik. Ik loop naar Noël toe. 'Is Kyle weer bezig?' vraag ik. Ik wijs naar hem. Noël kijkt naar hem. 'Volgens mij wel,' zegt hij aarzelend. 'Ik vraag me alleen af waarom.' Ik slik. 'Waarom vraag je je dat af dan?' vraag ik. 'Kyle leek even normaal te doen,' antwoordt hij. Ik knik. 'Dat dacht ik ook al. Blijkbaar toch niet.'

De hele avond hou ik hem in de gaten. Hij blijft de hele tijd met het meisje dansen. Hoe later het wordt, hoe dichterbij ze bij elkaar komen. Ik blijf de hele tijd bij Noël en Jules. Ze vallen nog best wel mee bij elkaar. Ze proberen mij erbij te betrekken en ze doen gelukkig niet de hele tijd klef. Mijn blik glijdt weer naar Kyle en het meisje. Even lijkt het alsof Kyle mij aankijkt. Snel kijk ik weg. Voorzichtig kijk ik hem weer aan. Hij kijkt mij gelukkig niet meer aan. Helaas is hij nu wel heel erg dichtbij het meisje. Ik begin zwaarder te ademen. Hij gaat haar toch niet kussen? Wij hebben iets, toch? Dan voelt het alsof ik een klap in mijn gezicht krijg. Kyle kust het meisje. Ik weet even niet wat ik moet doen. Ik raak helemaal in paniek. 'Ik moet gaan,' stamel ik en ik krijg een rare blik van Noël terug. Snel pak ik mijn jas en ren ik de discotheek uit.

Ik ren totdat ik niet meer kan rennen. Uitgeput laat ik mezelf tegen een boom zakken. De tranen beginnen over mijn gezicht te stromen. Ik wil niet huilen, maar kan het niet tegenhouden. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. Ik snap niet dat Kyle dat zojuist heeft gedaan. Hoe kan hij mij dit aandoen? Wist hij niet dat ik hem leuk vind? Had ik tegen hem moeten zeggen dat ik heel erg veel van hem hield? Ik had gezegd dat ik van hem hield. Ik snap het niet. In de middag heb ik hem nog gekust. Hij kan toch niet zo snel van gevoel veranderen! Ik probeer mijn tranen weg te vegen met mijn mouw. Ik zucht. Ik denk dat het het handigst is als ik nu naar huis ga. Ik kan dan in bed gaan liggen en er nooit meer uit komen. In het bed dat ik deel met Kyle. Langzaam sta ik op en begin met lopen. Het is erg donker dus ik moet oppassen dat ik niet struikel. Al snel komt ons huisje in zicht. Ik pak de huissleutel en open de deur. Ik loop in één keer door naar het bed en ga liggen. Dit wil ik het liefste zo snel mogelijk vergeten. Als er een deleteknop voor mijn leven was, zou ik die nu gebruiken.

Ik word wakker van gestommel. Ik kijk op mijn mobiel. Het is vier uur. De deur van mijn kamer gaat open en Kyle loopt naar binnen. Ik doe net alsof ik aan het slapen ben. Ik hoor Kyle nog wat stommelen, maar algauw komt hij naast me liggen. Ineens voel ik me vies. Ik lig hier in bed met de persoon waarvan ik hou, maar hij gebruikt me. Ik sta op en loop de kamer uit. 'Jace!' hoor ik Kyle me achterna roepen, maar ik keer niet om. Ik ga ons huisje uit en doe de deur dicht. Daar loop ik dan. Buiten, om vier uur 's nachts, zonder huissleutel. Dit is niet zo verstandig. Mijn benen leiden me naar het meertje: de plek waar Kyle en ik voor het laatst gekust hebben. Ik ga op de oever zitten en kijk over het water. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet naar het huisje gaan, maar ik kan ook moeilijk hier blijven. Ik zucht. Vroeger was het leven zo makkelijk. Tegenwoordig lijkt het alsof alles fout gaat. Ik ga liggen. Het kan vast geen kwaad om even mijn ogen dicht te doen. Ik sluit mijn ogen.

Ik word wakker van het zonlicht en de vogeltjes die fluiten. Ik rek me uit. Dat is nou een fijne manier om wakker te worden. Ik vraag me af hoe laat het is. Ik ben natuurlijk zo'n idioot die geen mobieltje meeneemt. Ik kijk naar de zon. Ik schat dat het iets van negen uur is. Ik besluit om terug te gaan naar het huisje. Langzaam begin ik aan de weg terug. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om terug te gaan. Wat moet ik dan? Dan kan ik lekker naar Kyle kijken, wetend dat hij absoluut niet te vertrouwen is. Bovendien heb ik helemaal niet zo goed geslapen. Door wie zou dat nou komen? Juist, door Kyle. Ik zie het huisje al verschijnen. Ik klop op de deur. Een slaperige Kyle doet de deur open. Fijn, daar had ik zoveel zin in. Zonder iets te zeggen loop ik naar binnen. 'Jace, daar ben je weer!' zegt Kyle. Ik antwoord niet. Ik loop de keuken binnen en zie Jules en Noël aan de ontbijttafel zitten. 'Waarom zijn jullie zo vroeg op?' vraag ik verbaasd. 'We hadden honger,' antwoordt Noël. Ik ga bij hen aan de tafel zitten. 'Nu jullie het er toch over hebben... Ik heb ook best wel honger.' Noël begint te lachen. 'We hebben genoeg eten hier. Tast toe!'

~~~~~

Vandaag is mijn broertje jarig. Kleine broertjes worden groot. xD