Carpe Diem {N.H}

Epiloog

Sinds dat Niall en Puck terug waren in London liep hun relatie als een sprookje. Een sprookje uit je favoriete sprookjesboek van vroeger. Het verhaal van Rapunzel en de vriendschappen van Sneeuwwitje En De Zeven Dwergen.

Puck wist dat ze Niall de waarheid nog moest vertellen over haar bloedonderzoek. "Babygirl I'm Home!" De voordeur zwaaide open en Niall kwam binnen. Hij had een nieuw donkerblauw pak aan wat hem geweldig stond. "Hey," Puck glimlachte naar hem. Beiden waren ze goed verkleurd door de zon wat dan ook goed zichtbaar was.

Die avond vroeg Niall naar haar onderzoek, hij wist dat Puck nooit iets zou zeggen als hij er niet naar zou vragen. Puck had wel verwacht dat Niall boos zou zijn, dat hij zou gaan schreeuwen maar nooit had ze verwacht dat ze terug naar haar appartement zou worden gestuurd. Ze vertrok die avond.

Weken gingen voorbij en ze zagen er allebei niet uit. Puck was gestopt op het kantoor en in de bibliotheek zodat ze fulltime kon werken aan haar voetbalcarrière. Ze gaf kinderen les van alle leeftijden en trainde zelf iedere dag hard om nog beter te worden.

Niall daarin tegen was meer gaan werken. Hij wilde beter worden in alles wat hij deed, ook al was dat vrijwel onmogelijk. Een paar weken verstreken naar maanden. Inmiddels was het al weer herfst.

Puck liep weer rond in haar Nike Sweaters en zwarte broeken, gympen of Uggs maakte haar outfit compleet. Louis maakte zich zorgen om zijn beste vrienden, Niall werd alleen nog maar bozer als hij over Puck begon terwijl Puck juist in huilen uitbarstte als ze het er over had.

Uiteindelijk na drie maanden besloot Niall de eerste stap te zetten. Hij miste haar te veel, leven zonder Puck was niet mogelijk. Tenminste niet meer. Tijdens een van haar wedstrijden besloot hij aan de kantlijn te gaan staan. Terwijl Puck zich concerteerde op haar wedstrijd, was Niall van alles aan het bedenken. Na de wedstrijd greep hij haar bij haar middel en kuste haar als nooit te voren.

In de zomer van het volgende jaar besloten ze te gaan trouwen. Puck droeg een witte prinsessen jurk en Niall een zwart pak. Ondanks alle zenuwen waren ze opgelucht om tegen over elkaar te staan. Ze gaven elkaar het ja-woord en feestte door tot in de late uurtjes.

Op Puck haar 26ste verjaardag kwam ze terug van haar wedstrijd met groot nieuws. Helaas kon Niall niet gaan kijken, wat haar nieuws in het voordeel bracht. "Niall," ze wilde verdrietig overkomen maar ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken. "Hey Hun, Why are You smiling like that?" Hij kuste haar teder voordat Niall haar vragend aankeek. "Like What?"

"Come on babe, What's up?" Ze zuchtte en keek Niall pruilend aan. Hij wist het altijd te raden, ze was een open boek voor hem. "There's nothing," ze hielt haar zin een stukje in zodat Niall nieuwsgierig zou worden. "Princess," zeurde hij en tikte speels op haar neusje. "Tell me What's wrong?" Ze glimlachte breed en nam zijn hand.

Ze trok hem naar de bank en duwde hem er in voordat ze naast hem ging zitten. "I need to tell You something. Are You ready?" Niall knikte twijfelend. "It is my birthday today," ze lachte hard toen Niall zijn gezicht betrok. "I knew that," "And," ging ze verder.

"And?" Spoorde Niall haar aan. "I am pregnant," Niall sprong op en kuste haar. "I'm gonna be dad!" Schreeuwde hij, om vervolgens te zeggen dat ze de komende negen maanden niet meer mocht trainen en wedstrijden mocht spelen.

Negen maanden later werd er een gezond meisje geboren. April Horan. "I'm so proud of ya," glimlacht Niall trots toen hij het kleine meisje in zijn armen hield. "You're gonna be A Great dad Babyboy," Niall keek haar aan voordat hij haar een lief kusje gaf. "And You're gonna be A Great mom,"

Op de 40ste verjaardag van Niall had Puck een groot feest georganiseerd. April was inmiddels 12 jaar oud en was gelukkig. Ze had het voetballen van haar moeder en werken met cijfertjes van haar vader. "Niall, we're going to shop For your birthday!" Riep ze. Met haar geluk was Niall jarig op koopavond dus kon ze het perfecte smoesje gebruiken om in het centrum te komen.

April was logeren bij uncle Harry, die zaten te wachten in de pub waar Louis na al die jaren nog steeds werkte. "No," ze keek Niall lachend aan. "Wait, Why are You wearing A dress?" Ze glimlachte suikerzoet, zoals ze dat nog steeds kon op haar 38 jarige leeftijd. "Because, it is your birthday. Please Babyboy Come with me," Niall gaf uiteindelijk toe en zo zorgde Puck voor een geslaagde avond.

Toen April 18 werd ging ze uit huis. Ze had een relatie met de zoon van Floor, met wie Puck nog altijd goed bevriend was. Niall en Puck werden ouder en ouder. Nog steeds waren ze gelukkig met elkaar wat veel mensen bleef verbazen. Niall was nog steeds zijn lieve, overbezorgde zelf terwijl Puck alleen nog maar eigenwijzer leek te worden.

Niall bereikten als eerst de 60. Nog steeds golfde hij regelmatig terwijl Puck op haar 58 nog steeds even veel van boeken hielt. "Hey Mom And Dad," April kwam vrolijk binnen met haar drie kinderen. Niall was was bijna even gelukkig als de avond dat Puck hem vertelde dat ze zwanger was van April. April kwam regelmatig langs, en ook haar kinderen waren al lang het huis uit.

Puck werd dement op haar 65. Ze vergat een hoop dingen, soms wist ze zelfs niet eens meer wie Niall daadwerkelijk was. Waar dat ze hem van kenden of zelfs dat hij haar man was. Maar er was altijd een ding wat ze zich bleef herinneren, een enkel gesprek wat haar altijd blij bleef.

"Carpe Diem" mompelde hij. "Sorry?" Vroeg ik en keek verbaasd zijn kant op. "Carpe Diem" herhaalde hij en keek me aan. "Ik snap het niet." "Je moet het niet snappen, je moet het doen"

Want zeg nou zelf: Carpe Diem, dat is wat hij haar geleerd heeft.

The End