Carpe Diem {N.H}

Chapter Thirty-Five

🌸Puck🌸

Ik loop met natte wangen, van de tranen die over mijn wangen stromen van schrik, onder Niall zijn arm door richting de trap. Ik kijk nog een keer achterom en zie hem met zijn vuist tegen de muur slaan van woede maar ook uit verdriet, ik bijt twijfelend op mijn onderlip en kijk naar de trap, mijn uitweg en vervolgens naar Niall, mijn beste vriend. Uiteindelijk draai ik me naar Niall toe en loop langzaam in zijn richting. "S-stop," stotter ik zachtjes als hij nogmaals met zijn vuist tegen de muur slaat. Bloed komt uit zijn knokkels en het lijkt hem niet eens te boeien.

"Niall, alsjeblieft," fluister ik als hij aanstalten maakt om zijn vuist opnieuw tegen de witte muur aan te slaan. "Stop," langzaam kijkt hij over zijn schouder in mijn richting. Zijn ogen staan donker, tranen lopen over zijn wangen terwijl zijn ogen niet stoppen met vollopen. Hij haalt zijn neus een keer op en leunt inmiddels gewoon met de zijkant van zijn vuist tegen de muur. "Je bent bang van me, toch?" Fluistert hij, langzaam knik ik. "Waarom ben je hier dan nog?" Waarschijnlijk komt het harder bij me binnen dan dat hij bedoeld.

"Omdat, ik niet stop met van je houden," mompel ik terwijl mijn blik naar mijn knal roze Adidas super stars glijden. "Waarom houd je van me?" Hij tilt met zijn wijsvinger en duim mijn kin op zodat ik hem wel aan moet kijken. Zijn andere hand laat hij op mijn wang rusten om er zeker van te zijn dat ik mijn hoofd niet weg kan draaien. Ik wil mijn hoofd schudden, wat niet gaat. Langzaam laat ik mijn hand om zijn bebloeden hand glijden en haal hem weg onder mijn kin. Zijn andere hand haalt hij zelf al van mijn wang af en kijkt me gebroken aan.

"Welterusten," mompel ik.

🌸🌸🌸🌸

"Ik weet niet eens hoe ik die stik vast moet houden!" "Het is een golfclub geen stik!" Roept hij terug terwijl hij wat golfballen weg slaat. "Zoek het uit," mompel ik. "Zoek het zelf uit!" "Ach ga toch weg man," "Ga zelf weg!" "Fine!" "Prima!" Ik stampvoet over de heldergroene grasvelden richting een of andere uitgang van dit golfpark. "Wow, wow, wow," ik kijk nors naar een jongen van Niall zijn leeftijd die me tegenhoud. "Waarom zo boos?" "Hoe weet jij dat ik boos ben?" Begin ik om vervolgens verder te gaan. "En wat boeit jou dat?" Ik loop langs hem af richting een cafeetje die bij dit golfpark hoort.

"Op de eerste plaats, jonge dame, kijk je nog al boos," ik kijk over mijn schouder naar de jongen die achter me aanloopt. "En op de tweede plaats, ik ken Niall," mompelt hij zacht. "Dan, ga weg!" Krijs ik voor ik de deur van het cafeetje met grof geweld open duw om zo via de andere deur naar buiten te lopen. Als ik om me heen kijk vallen er grote druppels regen water op mijn lichaam. Grommend loop ik in een willekeurige richting terwijl het alleen nog maar harder begint te regenen. Het water druipt via mijn neus over mijn lippen terwijl mijn kleren soppen. Als ik uiteindelijk na twee uur bij Maura voor de deur sta druk ik met bevende vingers op de bel.

De deur word langzaam opengemaakt door Romy, "Wat The?" Mompelen we allebei tegelijk. Ze gaat opzij staan zodat ik naar binnen kan, ik trap mijn Nike schoenen uit onder de kapstok. Maura komt de hal binnen met wat handdoeken die ze om me heen slaat. "Je bent helemaal onderkoeld lieverd," ik haal trillend mijn schouders op. "Romy, sweetie, wil je even het bad vol laten lopen?" Vraagt Maura glimlachend. "I-is niet nodig," houd ik Romy tegen. "H-het is maar R-regen water," glimlach ik. Niall komt naar beneden gelopen, op de een na laatste tree blijft hij staan en leunt met zijn schouder tegen de muur. Met zijn armen over elkaar gekruist kijkt hij me aan, van zijn gezicht is nog geen graatje medelijden af te lezen.

"Ga douchen," ik kijk hem fronsend aan. "Alsjeblieft, ik wil niet dat je ziek word," gaat hij verder. Nog steeds kijk ik hem fronsend aan en schut vervolgens mijn hoofd. "Niet nodig," "Je lippen zijn blauw, je klappertand, en je bibbert. Babe, ga douchen," ik brom. "Wat boeit jou dat," hij verzet zijn linker voet waardoor hij met een voet op de laatste treden staat. Terwijl Maura en Romy naar de woonkamer liepen bleef ik als een standbeeld op mijn plek staan terwijl Niall naar me toe kwam en mijn beiden handen in zijn handen nam. Hij zei geen woord maar draaide zich om met zijn rug richting mij en trok me zachtjes mee naar boven richting badkamer. Wanneer hij de badkamerdeur opende viel mijn mond open van verbazing.