Carpe Diem {N.H}

Chapter Fifty-Six

🌸Puck🌸

Er zijn twee redenen waarom ik geniet van mijn reizen. Of drie, ten eerste hoef ik nooit veel toen, voetballen alleen is genoeg. Ten tweede, van de zeven dagen dat ik ergens ben hoef ik er maar drie te voetballen. En ten derde, ik zie de wereld. Ik zit in kleermakerszit op het bed met Niall te Skype terwijl ik geniet van het zonnetje en de zomerlucht. "Babe, kijk eens," ik kijk naar Niall met een glimlach. "Je maakt gewoon een foto," lach ik als zijn flits ook in beeld komt. "Waar heb je Louis gelaten?" Zijn stem klink hol.

"Die is trainen met de andere vrijwilliger," hij knikt en probeert nog een foto te maken. "Heb jij geen foto van jezelf of zo iets?" Lacht hij, "Jawel, maar die zijn nou niet bepaald mooi," ik glimlach naar hem voordat ik opsta van het bed. "Kom terug!" Roept hij dramatisch, lachend loop ik naar het mini koelkastje, het enige wat er in staat zijn de biertjes van Louis. Ik haal mijn schouders op en pak een flesje waar ik de dop van af draai voor dat ik terug op het bed ga zitten. Ik ben toch een klein beetje op vakantie. "Oh nee, babygirl doe dat weg," Niall kijkt me waarschuwend aan. Ik schud mijn hoofd. "Je moet nog voetballen, dat mag niet als je hebt gedronken," probeert hij terwijl ik het flesje aan mijn lippen zet en er een slokje uit neem.

"Ik heb twee dagen rust," hij kreunt geïrriteerd. "Ik heb liever niet dat je drinkt," ik zucht en zet het flesje weg. "Prima, maar ik heb dorst en er is niks anders," hij glimlacht tevreden. "Dan bel je de roomservice. Trouwens, je verrassing is een dag vervroegd," ik reageer al niet meer omdat ik aan de telefoon hang met het restaurant beneden. Ik bestel een alcoholvrije cocktail. De volgende keer wil ik voetballen op Dubai. "Roomservice!" Er word op de deur geklopt. "Doe open," lacht Niall, ik steek mijn tong naar hem uit voordat ik open ga doen. "Oh my god!" Romy staat met een grijns in de deuropening. "Niall!" "Verrassing babygirl," antwoord hij. "Kom," ik trek Romy naar binnen voor dat ik de deur dicht doe en haar een knuffel geef.

"Princess?" Ik laat Romy los en ga weer op het bed zitten nadat ik de cocktail heb overgepakt. Ze knipoogt naar me en komt er bij zitten. "Ik moet weg," ondertussen dat hij dat zegt klapt hij zijn zwarte lederen map dicht. "Ik bel je nog," glimlach ik. Hij knikt gapend wetend dat hij bedoelde dat hij ging slapen. "Goodnight Ni," "Goodnight baby," ik zwaai naar hem voordat ik de oproep wegklik. "Wat doe jij hier?" Ze kijkt me glimlachend aan. "Kijken hoe mijn beste vriendinnetje voetbalt natuurlijk," ik omhels haar nog een keer en op dat moment komt Louis binnen.

"LouBear," glimlach ik. "Hey babe," ik sta op om Louis een knuffel te geven. "Romy," glimlacht hij. "Louis," ze knikt naar hem voor ze me aankijkt. "Ik ga even douche, vind je het Okay dat ik daarna met Sander ga eten? Of wil je dat ik hier blijf," ik glimlach geruststellend naar hem. "Je bent vrij om te gaan en staan waar ze jezelf wil," hij antwoord niet maar drukt een kus op mijn voorhoofd voordat hij in de badkamer verdwijnt. "Laat me iets van Washington zien," Romy trekt me overeind, lachend klap ik mijn laptop dicht en stop hem in mijn sporttas. "Wacht ik wil me omkleden," ik heb voor het gemak mijn tenue aangedaan omdat ik toch niks zou gaan doen.

Ik kleed me om in mijn lichte skinny jeans met een simpel zwart t-shirtje voor dat ik in mijn gympen stap en bij Louis op de deur klop. "Kom maar," ik houd de deur op een kiertje waar ik doorheen loop. Louis heeft alleen een broek aan en is zijn vochtige haren in model aan het doen. "Ik ga met Romy een rondje maken door het centrum," meld ik. "Heb je je telefoon?" Ik knik. "Is hij vol genoeg zodat ik je kan bellen of andersom?" Opnieuw knik ik. "Dan is het goed," ik geef hem een knuffel en een kus op zijn wang.

"Maak het niet te laat," "Hoelaat wil je dat ik terug ben?" Mijn antwoord lijkt hem te verbazen. "Dat ging makkelijk," mompelt hij. "Laten we elf uur zeggen," "Dan zie ik je om elf uur," ik glimlach naar hem voor dat ik de badkamer verlaat en een stoomwolk meeneem. "Hoelaat moet je terug zijn?" "Elf uur,"
Ze knikt voordat we samen weg gaan richting het centrum.

(...)

"Toe drink deze!" Romy geeft me een drankje aan. Ik schud mijn hoofd, ik heb Niall beloofd niet te drinken. Maar ook die belofte heb ik verbroken. "Toe nou, eentje?" Ze kijkt me smekend aan voor dat ze haar zoveelste shotje achterover giet. "Laten we gaan," het is inmiddels een uur 'S nachts en ik voel me schuldig tegenover Louis omdat ik mijn afspraak heb verbroken en tegenover Niall omdat ik uit de buurt zou blijven van alle pubs als Louis er niet bij zou zijn.

Wanneer ik Romy heelhuids terug op haar hotelkamer heb gezet loop ik naar mijn eigen kamer. Voor de deur blijf ik staan als ik Louis hoor stampvoeten, waarschijnlijk is hij zenuwachtig heen en weer aan het ijsberen. Als ik de deur open maak merkt hij me niet eens op, zachtjes sluit ik de deur en richt mijn blik op de grond. "Verdomme!" Roept hij, waarschijnlijk heeft hij me gezien. "Hoe haal je het in je hoofd om drie uur later thuis te komen zonder iets te laten weten?!" Ik haal mijn schouders voorzichtig op. "Geef antwoord," ik leun tegen de deur en schrik als hij zijn hand met een klap naast mijn gezicht zet.

"Je stinkt naar alcohol," snuift hij. "Het spijt me," zeg ik zachtjes. "Daar heb ik niks aan, kijk me eens aan," ik kijk voorzichtig naar hem op, zijn blauw/groene ogen zijn donker van kleur, ik slik wetend dat ik er dit keer niet zo makkelijk mee weg kom. "Heb je gedronken?" Ik schud langzaam mijn hoofd. "Eerlijk?" Ik schud mijn hoofd. "Wat heb je gedronken?" Ik haal mijn schouders op. "Je weet niet eens wat je heb gedronken?" De verbazing is in zijn stem te horen. "Nee dat weet ik niet nee!" Ik geef hem een duw tegen zijn borst waardoor hij achteruit wankelt. "Eindelijk je praat!" Ik lach spottend met mijn hoofd ik mijn nek. "Bemoei je met je eigen zaken," hij kijkt me vol ongeloof aan. "Op dit moment ben jij een van mijn zaken," kaatst hij terug.

"Nee, ik ben een vriendin van je. Niet je oppaskindje," een mondhoek kruipt omhoog en ik wil niet weten hoe dat het eruit ziet. "Je bent niet zomaar een vriendin, je bent mijn beste vriendin," zijn stem is laag en zachtjes. "Hou toch op. Ik beteken helemaal niks voor je," nu is hij de persoon die spottend lacht. "Je bent gek," als hij dichterbij komt loop ik naar achter tot mijn rug tegen de muur aankomt. "Je betekend meer voor me dan je weet," zijn stem is een grote fluistering. Zijn adem is te voelen op mijn lippen. "Dus zeg nooit meer dat je niks voor me betekend," hij komt dreigend over en zo heb ik hem nog nooit gezien. "Nooit meer," herhaalt hij met een lage stem.

"Wat heeft dit te betekenen?!" Louis en ik kijken beiden geschrokken naar de deur. Ik slik en kijk naar Louis die naar mij kijkt. "Niall?" Piep ik.