Carpe Diem {N.H}

Chapter Thirty-Two

🌸Puck🌸

"Niall," mompel ik als hij me zachtjes heen en weer schud. "Baby, wake-up," fluistert hij nog een keer. "Ik wil slapen," mompel ik opnieuw en draai me om zodat mijn gezicht in het kussen ligt. "Je hebt een wedstrijd babe, daarna gaan we naar Ierland," fluistert hij en drukt een kus net onder mijn oor. "Hm, hoe laat is het?" "Negen uur, je moet opstaan," ik kreun in mijn kussen voor dat ik me omdraai en mijn ogen tot spleetjes knijp tegen het felle licht. "Niall?" "Hm," "Ga je dood aan vroeg opstaan?" Ik kantel mijn hoofd en kijk hem aan. "Volgens mij niet," grinnikt hij en kust mijn voorhoofd. "Ik ga pannenkoekjes maken, dus opschieten," glimlacht hij voor dat hij opstaat en richting de deur loopt.

"Niall," hij draait zich om en knikt. "Hoe kun jij al klaar zijn?" "Ik was al een uurtje wakker," zucht hij en loopt de kamer uit. Ik grinnik eventjes voor ik me uitrek en uit bed stap. Ik kleed me om in mijn lichtblauwe skinny jeans met het zwarte shirt en de witte tekst met daar onder mijn zwart-witte Nikes. Uit de kast pak ik mijn voetbalspullen en prop die in een tas waar een deel van mijn handbagage in zit voor ik de badkamer in loop en mijn donkerblonde lokken in een paardenstaart bind. Uit de kast pak ik mijn make-up en doe het natuurlijk op voor ik een mascara borsteltje over mijn wimpers haal en de badkamer verlaat. Ik sprint naar beneden en geef Niall een knuffel als ik aankom in de keuken.

''Je ziet er leuk uit, babykitten'' ik glimlach dankbaar naar hem en haal mijn telefoon van de oplader af. ''Ga eerst eten, anders zijn we zometeen te laat,'' Niall pakt mijn telefoon uit mijn handen en legt hem op het keukenblad voor dat hij een bord met drie pannenkoekjes voor me neer zet. ''Dank je,'' hij glimlacht en zet vervolgens een mok koffie voor mijn neus. ''Thanks,'' mompel ik met volle mond. ''Doe dat maar niet als we in Ierland zijn,'' grinnikt hij. Ik schud gehaast mijn hoofd en slik mijn eten door. ''Ik ga me netjes gedragen,'' hij glimlacht trots. ''Mooi, is het lekker?'' ik wiebel met mijn wenkbrauwen. ''Ik of die pannenkoekjes?'' hij mompelt iets onverstaanbaars voor hij zich blozend omdraait.

Ik grinnik en prop mijn laatste pannenkoek naar binnen voor ik mijn beker koffie achterover giet. Ik spring van de kruk af en ren naar boven waar ik mijn tanden poets op de badkamer terwijl Niall naar boven komt gestrompeld en zijn baartje afscheert. ''Opschieten, anders zijn we zometeen te laat,'' imiteer ik hem. Hij bromt. Ik grinnik en huppel de badkamer uit en ren de trap weer af. ''Wat heb jij op?'' ''Hetgene wat jij mij hebt gegeven,'' kaats ik terug. ''Touche,'' ik knipoog naar hem en trek mijn jas aan. Niall volgt mijn voorbeeld en pakt de autosleutels uit het kastje terwijl ik mijn tas om mijn schouder hang. ''Tot over twee weken, huisje,'' ''Je telefoon?'' Niall geeft me mijn telefoon. ''Als ik jou niet had,'' ''Dan had je nu geen telefoon en oplader gehad,'' mompelt hij terwijl hij met mijn oplader staat te zwaaien.

Als ik hem wil afpakken lacht hij en stopt het in zijn eigen rugzak voor we samen naar buiten lopen. Dit keer is het Niall die rijd, bij het voetbalveld aangekomen begroet ik iedereen enthousiast voor ik naar de kleedkamer ga en me omkleed. Als dat gebeurt is ren ik weer naar buiten. De wedstrijd begint gelijk als alle spelers op het veld staan. Niall staat enthousiast aan te moedigen aan de zijlijn, alleen voor het verkeerde team. Uiteindelijk na twee keer driekwartier te hebben gevoetbald hebben we gewonnen met 7-5. "We hebben gewonnen," Sander vliegt me om mijn nek. "We hebben gewonnen zusje," fluistert hij ongelovig. "We hebben gewonnen," mompel ik. "Baby, omkleden anders missen we het vliegtuig," hoor ik Niall zachtjes zeggen. Ik laat Sander los en ren richting de kleedkamer waar ik me omkleed in de kleding van vanochtend voor ik mijn vieze voetbalkleding stiekem in Sander zijn rugzak stop samen met de andere spullen. Als ik dat gedaan heb loop ik op mijn gemakje naar buiten met mijn rugzak om mijn rechter schouder.