Carpe Diem {N.H}

Chapter Forty-Two

🌸Puck🌸

Het nadeel van een eerder terug zijn, mijn voetbaltrainingen zijn vervroegd dus kan ik Niall niet wegbrengen naar het vliegveld. Langzaam kom ik uit bed met een enorme knoop in mijn maag. Zuchtend slof ik de slaapkamer uit nadat ik wat sport kleding heb gepakt. In de badkamer kleed ik me om en ren de trap af naar beneden. Mijn sleutels pak ik uit het kastje en verlaat het huis zonder mijn telefoon. Ik wandel richting het park om daar te gaan hardlopen, mijn hoofd leegmaken zoals Sander het altijd noemde. Ik ren dwars door het park, vervolgens door het centrum langs de bibliotheek en terug wat me een uur hardlopen heeft opgeleverd.

Als ik terug thuis kom brand er al licht. Met mijn sleutel maak ik de voordeur open en veeg met mijn handpalm de druppeltjes zweet van mijn voorhoofd. "Morning!" "Goodmorning Princess," ik glimlach naar Niall als ik de keuken binnen loop. "Je krijgt straks een kus," lacht hij. Ik grinnik en loop de keuken weer uit naar boven om me klaar te maken voor mijn voetbaltraining. Ik fris mezelf op en trek mijn roze voetbaltenue aan met bijpassende sokken en scheenbeschermers. Het T-shirt stop ik aan de voorkant in het broekje en laat het er aan de achterkant uit. Mijn haren vlecht ik in een haarband en doe de rest in een paardenstaart voor ik weer naar beneden ren.

Als ik de keuken inloop slaat Niall zijn arm om mijn middel terwijl we een rondje draaien en zijn lippen zachtjes die van mij raken. "Goodmorning," herhaalt hij glimlachend. "Zeg dat wel," mompel ik blozend en ga op de kruk aan het keukeneiland zitten. "Hoe laat is je training?" "Hoe laat moet je weg?" "Tegelijk?" Ik knik. "Negen uur," antwoorden we tegelijk. "Moet je naar Doncaster?" Ik schud mijn hoofd. "Nee," antwoord ik zachtjes. "Kom, we gaan," mompelt hij terwijl hij zijn hand naar me uitreikt. "Nu al?" "Ik wil dat jij me brengt, al is dat een uur te vroeg," ik zucht zachtjes maar knik toch.

(...)

"Doe je voorzichtig?" Vraagt hij voor de zoveelste keer als ik naar de auto wil lopen. Tranen staan in mijn ogen maar ik knipper ze weg. "Tuurlijk," beloof ik hem zachtjes. "Ik ga je missen babygirl," fluistert hij als ik hem in een knuffel trek. "Ik jou ook babe," fluister ik terug. "Herhaal eens," fluistert hij. "Ik jou ook babe?" Ik voel hem knikken. "Dat vind ik leuk," mompelt hij met zijn lippen tegen mijn oor aan. "Ik vind jou leuk," "Daarom ben ik van jou, omdat ik jou toevallig ook leuk vind," ik lach zachtjes en laat hem los. "Ik moet gaan," mijn stem is zachtjes en kwetsbaar. "Ik bel je vanavond jou tijd, beloof je dat je voorzichtig doet?" "Beloofd," bevestig ik hem. "I love You," mompelt hij hees en knippert net als ik zijn tranen weg. "I love You Too," zijn hand glijd langzaam uit die van mij als ik me omdraai en wegloop.

Als ik nog een keer achterom kijk zie ik hem met hangende schouders naar me kijken. Zijn onderlip pruilt en tranen lopen over zijn wangen. Ik knipoog liefdevol naar hem en draai me weer om voor ik met snelle passen terug de parkeergarage inloop. Mijn hart bonst in mijn keel als ik in de auto zit, rustig rijd ik de parkeergarage uit richting de uitgang van dit vliegveld. Zo gauw ik op de grote weg zit rijd ik harder dan het limit aangeeft. Ik heb afleiding nodig, en wel uit voetbal. Inmiddels stromen de tranen over mijn wangen en ik kan het er niet bij hebben dat er op dit moment iemand belt. Zuchtend druk ik op het groene hoorntje wat zich op het stuur bevind. Harry:

"Hey Love, gaat het?" "Het gaat," mompel ik en veeg met mijn hand de tranen van mijn wangen af en rijd de parkeerplaats van het voetbal veld op. "Puckje?" "Hm, ja?" Antwoord ik afwezig. "Ik sta bij de kleedkamers samen met Louis en Liam," "Oh, ja juist. Oke, tot zo" ik zet de auto uit en leg mijn hoofd tegen het stuur. Na vijf minuten stap ik uit en doe de auto op slot. Sloffend loop ik naar de kleedkamer waar ik Louis en Danielle samen klef zie doen, als Harry me ziet geeft hij Louis een stoot. "Gast waar sloeg da, oh Hi," hij krabt ongemakkelijk in zijn nek. "Het geeft niet," ik glimlach gebroken en duw de deur van de kleedkamer open waar ik Carmen tegen de muur zie leunen. "Heb jij een spook gezien?" Ze geeft me een knuffel waarna ik mijn hoofd schud. "Niall plus ik is gelijk aan relatie. Niall in Amerika plus ik in Londen is gelijk aan mijn verdriet," mompel ik.

Ik trek mijn voetbalschoenen aan en loop de kleedkamer weer uit zonder een blik op de jongens te werpen loop ik het veld op. Sander schiet een bal naar me toe die ik terug trap. Zo spelen we een tijdje voor dat de training echt begint. We hebben vandaag conditie training wat betekend dat we heel de tijd moeten rennen, eerst vijf rondjes rond het hele veld, daarna partijtje en je mag niet stoppen met rennen. Aan het einde ben ik helemaal afgebrand terwijl het pas tien uur in de ochtend is.  Ik ren naar de kleedkamer en verwissel mijn voetbalschoenen voor mijn Nike Airmax en loop op mijn gemak naar buiten waar ik de jongens een knuffel geef voor ik in de auto stap en naar huis rijd waar ik me weer omkleed en naar het werk ga.

In de bibliotheek sorteer ik alle ingeleverde boeken en doe de nieuwe boeken in de kasten. Ik neem pauze om half drie en ga een broodje eten bij de zaak hier op de hoek voor ik terug ga en doorwerk tot half negen in de avond. Onderweg naar huis bel ik met Niall die nu halve wegen zijn reis is en vannacht aankomt. Om negen uur ben ik thuis en kleed me om in mijn pyjama terwijl ik nog steeds met Niall aan het bellen ben. Nadat ik mijn pyjama heb aangedaan loop ik met mijn telefoon op spieker naar beneden en maak een mok warme melk voor ik die meeneem naar de woonkamer en alle rolluiken dicht doe zoals Niall vroeg. Na twee uur lang bellen is het elf uur in de avond en besluit ik met hoofdpijn van het huilen naar bed te gaan, hopend dat de aankomende zes dagen iets beter zullen gaan...