Carpe Diem {N.H}

Chapter Twenty-Five

                       🌸Puck🌸

Beiden schrikken Niall en ik wakker van het geluid dat zijn telefoon produceert op deze vroege ochtend. ''Ik heb geen zin,'' mompelt hij hees als hij zijn telefoon op stil zet. ''Ben je wakker?'' vraagt hij zachtjes. ''Ja,'' fluister ik, als ik me wil omdraaien schiet een helse pijn door mijn knie. Ik ga recht zitten met een snelle beweging om vervolgens de dekens van mijn benen te slaan. ''Gaat het, babe?'' vraagt hij zachtjes. ''Mmhh, ja'' mompel ik als ik over mijn knie wrijf. ''Zal ik ontbijt maken?'' vraagt hij als hij zich even uitrekt en zijn arm om me heen slaat. ''Mag..'' grinnik ik.

''Okay, kleed je maar alvast aan,'' glimlacht hij. Ik knik, terwijl ik met moeite uit mijn bed kom is Niall al half aangekleed in zijn pak. ''Dat doe je snel'' glimlach ik als ik mijn jogging broek over mijn knie heen trek. ''Ik ben ook niet half gehandicapt,'' ik kijk hem nep boos aan. ''Hoe heet die site?'' vraag ik serieus. ''Welke site?'' ''Die waar je huizen kunt kopen,'' antwoord ik simpel. ''Sorry, sorry, sorry'' zegt hij snel. ''Grapje Nialler, heb je een sweater voor me?'' hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. ''Nee,'' ik haal mijn schouders op en worstel mezelf door mijn zwarte lange mouwen shirt. ''Doe uit dat ding'' lacht hij als hij een van mijn witte lange mouwen dingen uit de kast pakt.

''Die ben je hier ooit eens vergeten'' mompelt hij als hij het shirt geeft. ''Wil je me even helpen?'' vraag ik zachtjes. Hij knikt en trekt het shirt uit over mijn hoofd. ''Wat heb je daar gedaan?'' vraagt hij, doelend op een blauwe plek. ''Ergens tegen aan gestoten'' antwoord ik simpel. Hij zucht en trekt het shirt over mijn hoofd. Ik steek mijn armen erdoor en bedank Niall. ''Nu je toch klaar bent,'' hij tilt me op van het bed voor hij naar beneden loopt. ''Ik ben zo terug'' mompelt hij na dat hij me op een kruk aan het keukeneiland heeft gezet. Vijf minuten later is hij weer beneden, zijn zwarte pak zit perfect. Als hij in zijn vingers knipt kijk ik verbaasd op. ''Bevalt het uitzicht?'' vraagt hij expres hees.

Ik knik langzaam. ''Mooi,'' Niall zet mijn krukken tegen het eiland aan. Voorzichtig stap ik van de kruk af, ik pak mijn krukken en kruk naar de wc. ''Lukt dat?'' ik draai mijn hoofd en knik twijfelend. ''Vast wel,'' antwoord ik. ''Nee dus'' zegt hij lachend. Zo als hij is helpt hij me, ik kreun geïrriteerd als ik ongesteld ben geworden. ''Niall?'' hij knikt zonder zich om te draaien. ''Uit mijn jaszak, wacht ik had geen jas aan gisteren. Laat maar'' zucht ik. Ik doe het op de ouderwetse manier door een wc papiertje in mijn slipje te stoppen. Ik kleed mezelf weer aan, met een hand trek ik mijn broek op. ''Klaar,'' hij draait zich weer om en strikt de touwtjes. ''Heb je vijf euro?'' vraag ik zachtjes als we in de keuken zijn. ''Waarvoor?'' vraagt hij terwijl hij me vijf euro overhandigd.

''Hoelaat moet je weg?'' vraag ik terwijl ik naar de gang kruk en een vest van Niall aantrek. ''Over een uurtje, waarom?'' ''Ik moet even iets halen'' antwoord ik. ''Ben zo terug,'' voor hij kan antwoorden maak ik de voordeur open, ik ga naar buiten en sluit de voordeur met een klik voor ik naar de supermarkt ga om tampons te halen. Daar aangekomen koop ik wat ik nodig heb voor ik het in een tasje stop, ik hang het tasje aan mijn handvat en ga langzaam terug naar Niall. Ik bel aan als ik ben aangekomen. Niall maakt de deur verbaasd open en laat me naar binnen voor hij de deur sluit. Ik doe de vest uit en hang hem terug aan de kapstok voor ik naar de wc ga waar ik mijn ding weer doe. Als ik klaar ben ga ik weer met mijn krukken naar de keuken waar een ontbijtje voor twee staat.

''Waarom moest je vijf euro hebben?'' vraagt hij op het moment dat ik net een hap cornflakes in mijn mond stop. Ik steek mijn vinger eventjes op als teken dat hij moet wachten. Ik slik het eten door en kijk hem aan. ''Tampons kopen,'' antwoord ik. ''Dat had ik ook voor je kunnen doen'' ''Dat zou raar zijn'' grinnik ik. Hij schud lachend zijn hoofd en zwijgend eten we allebei verder. ''Ik moet weg,'' zegt hij als we samen alles hebben opgeruimd, of nou hij ik heb alles aangegeven. ''Is goed,'' glimlach ik geruststellend. ''Doe je voorzichtig?'' vraagt hij zachtjes. ''Ik ga mijn best doen,'' ''Gewoon doen'' zegt hij streng. ''Ik ga mijn best doen,'' herhaal ik nog een keer en kruk met hem mee naar de voordeur. ''Ik ben tijdens het middag eten thuis, maar daarna moet ik weer werken,'' glimlacht hij als hij zijn autosleutels uit het kastje pakt.