Carpe Diem {N.H}

Chapter Eighty-Four

🌸Puck🌸

"Babygirl, wakker worden," Niall herhaalt mijn naam fluisterend terwijl hij me zachtjes heen en weer schud. "Hm, tien minuten," mompel ik nog half slapend. "Okay babygirl, tien minuten niet langer," "Dank je," ik draai me om zodat ik met mijn gezicht in mijn kussen lig. Tien minuten later komt Niall terug naar boven om me opnieuw wakker te maken. "Wakker worden Princess," ik open langzaam mijn ogen en kijk recht in Niall zijn helder blauwe ogen. "Goodmorning Babykitten," ik zucht zachtjes voordat ik hem ook een goede morgen wens. "Kom je er uit? We kunnen niet te laat komen,"

Ik knik en sla de dekens van mijn benen af voordat ik mijn voeten over de rand sla en met mijn tenen wiebel. "Wat doe jij aan?" Vraag ik zachtjes als ik tegen hem aanleun. "Dat grijze pak met het witte t-shirt en mijn witte Adidas schoenen," antwoord hij. "Dat staat je leuk," mompel ik zachtjes als ik recht ga zitten en me uitrek. "En de jongens?" "Volgens mij komt Liam in een zwarte broek met een zwart colbert, Harry in een zwart pak en Louis in een zwarte broek met een wit t-shirt en een blauw colbert,"

Ik knik mompelend en sta op van het bed. "Onthoud een ding Babykitten, ga je nu niet anders voordoen dan dat je bent. Je moet heel de dag aanwezig zijn, kleed je zoals je bent en zoals ze wilde dat je was," ik kijk Niall aan over mijn schouder en glimlach naar hem. "Dank je," ik besluit naar Niall te luisteren en kies voor een zwarte broek met een basic wit t-shirt en een zwart colbert. Als schoenen kies ik witte pumps en als accessoire doe ik mijn leren armbanden ook nog aan. Ik kleed me om en zoek evenwicht op de pumps.

"Niall, kom eens," hij komt de badkamer uit gelopen en komt naast me staan. "Dit is geen gezicht, nu ben ik groter dan jij," hij lacht zachtjes. "Het ziet er inderdaad raar uit. Heb je geen lagere pumps," hij kijkt naar de lengte van de hak. "Dit is wel heel hoog voor een hele dag Babykitten," ik stap uit de pumps en zet ze terug in de kast. "Ik kan die Niks schoenen aandoen die ik van jou heb gekregen met kerst," ik hoor Niall mompelen dus trek ik die schoenen aan. "Wat ga ie doen met je haar?" Vraagt hij.

"Krullen en dan vast maken," antwoord ik schouder op halend terwijl ik de krultang in het stopcontact stop. "Ik ga alvast naar beneden ontbijt maken, de jongens zullen er ook zo zijn," ik knik langzaam voordat Niall de badkamer verlaat. Ik krul mijn haren aan de onderkant voordat ik ze vast maak in een strakke paardenstaart. Mijn make-up houd ik simpel, een beetje mascara en oogpotlood op mijn waterrand voordat ik naar beneden loop. De geur in de huiskamer maakt me misselijk waardoor ik over mijn nek ga. Ik ren naar de wc waar ik over geef. "Babygirl?" Ik veeg mijn mond af aan een wc papiertje en maak de voordeur gelijk open.

Liam, Louis en Harry staan aan de deur. Ik laat ze binnen en sluit de voordeur achter hen voordat ik de huiskamer in loop. "Babe, kijk eens," ik richt me op Louis die me een beker van de Starbucks geeft. Ik klem het rietje tussen mijn tanden terwijl ik de keuken in loop. "Hoe kom je, laat maar," glimlacht hij en geeft me een broodje met chocoladepasta. "Klaar voor?" Ik schud mijn hoofd. "Ik zal er nooit klaar voor zijn Ni, maar het moet gebeuren," hij glimlacht trots. "Ik zei toch dat ik trots op je was," hij geeft me een kleine kus op mijn lippen.

Als we de huiskamer inkomen zijn de jongens een beetje aan het stoeien wat me een beetje aan het glimlachen maakt. "Laten we gaan," mompel ik zachtjes en loop voor ze uit de gang op. "Ik rijd wel babygirl," Niall pakt onze jassen en de autosleutel voordat we met z'n vijven in Niall zijn auto gaan zitten. De reis naar Doncaster gaat sneller dan dat ik had gedacht, waardoor we al snel bij het crematorium zijn. Ik zie Sander wachten bij de ingang samen met Eveline. "Ze is er ook bij Ni," mompel ik waardoor hij me glimlachend aankijkt.

"Ik ben hier voor jou, niet voor haar," ik zucht en stap uit, zachtjes gooi ik de autodeur dicht en wacht op de jongens waarmee ik samen naar Sander loop. Alle vier blijven ze achter me staan, zoals Niall had beloofd laten ze me niet alleen. "Gaat het?" Vraag ik zachtjes als ik Sander een lange knuffel geef. "Een beetje, met jou?" Ik laat hem los voordat ik zijn vraag beantwoord. "Het gaat," hij haakt zijn arm in die van mij. "Niall, jongens en Eef jullie kunnen meelopen met Jayden," ik kijk voor me en zie Jayden grijnzend naar me kijken. "Prinsesje," glimlacht hij. "Kop dicht vriend," bromt Niall met op een geklemde kaken.

"Lad, rustig," sust Liam hem een beetje. "We zijn hier voor Puckje, houd je in," ik glimlach dankbaar naar Liam voor zo ver dat het mogelijk is. Samen met Sander loop ik naar de familie kamer waar de rest van de familie zich bevind, sommige kijken me argwanend aan omdat ze me niet mogen of me herinneren van toen ik nog dronk. "Kijk, kijk, kijk. Dat je er nog bent is een heel wonder," de lach van mijn nichtje klinkt duivels. Ik sla mijn ogen neer en slik. Sander wrijft over mijn arm en verteld me dat ik naar Niall en de jongens mag gaan.

"Ik had verwacht dat deze begrafenis van jou zou zijn," Isabel, mijn nichtje, loopt met een grote grijns achter me aan naar Niall. "Zou je dat zo graag willen dan?" Vraag ik zachtjes en kwetsbaar. Ik ben mezelf echt kwijt geraakt de afgelopen dagen. Ik duw de deur van het kleine cafeetje open waar de rest zit te wachten, en ook hier word ik nagekeken of aangestaard. "Waarom niet lieverd? Je deed iedereen kwaad en stelde iedereen teleur," ik weet dat ze gelijk heeft, maar het komt harder aan dan dat ik had gehoopt. "Dat weet ik," mompel ik maar nu met opgeheven hoofd.

"Wat is dat voor bullshit," ik kijk naast me en zie dat Louis de eerste is die voor me opkomt. "Niall is naar de wc," mompelt hij zachtjes. "Het is geen bullshit knapperd," "Dat is het wel. Ze heeft ons nog nooit kwaad gedaan en al zeker niet teleurgesteld," Harry komt aan de andere kant naast me staan en slaat zijn arm om me heen. "Dat zal ze ook nooit doen," Liam voegt ook bij. Niall komt het cafeetje binnen gelopen terwijl hij zijn zonnebril aan het poetsen is. "Niall," hij kijkt op, zijn blik veranderd en snel komt hij naast me staan. "Ik vind het serieus knap van je dat je nog leeft. Al die drank kan toch niet goed voor je zijn," "Wie ben je en waar haal je het lef vandaan om zo tegen haar te praten?"

Ik ga naast Isabel staan en zucht. "Ze heeft gelijk jongens. Dit had mijn begrafenis moeten zijn en niet die van mama," Niall zijn ogen worden donkerder en hij balt zijn handen tot vuisten wat betekend dat hij kwaad word. "Puck Amalia Lancaster," buldert hij van woede, ik loop langzaam achteruit als hij dreigend op me af komt gelopen met Liam, Louis en Harry achter hem. "Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te zeggen?" "Omdat iedereen me haat Niall, ik word nagekeken en aangestaard met een blik die me verteld dat ik neer kan vallen. Zien jullie het niet?!"

"Wij zien jou babe, niet de mensen die je kennen zoals je was. We zien de nieuwe jou en zijn trots op je zoals je bent," het verbaasd me dat Louis zo kalm is. "Heb je me niet gehoord toen ik zei dat ik van je houd?" Inmiddels ben ik klem gezet tussen de muur en Niall. "Jawel," mompel ik en duw hem naar achteren. "Maar kijk wat er gebeurt, iedereen is hier voor mijn moeder. Ze word herinnerd als een fantastische vrouw die mij een verschrikkelijke jeugd heeft gegeven. Ik hoor hier niet eens te zijn," "Ga dan weg!" Niall draait zich om naar de persoon die het riep. "Ga zelf weg,"

"Wie is hij überhaupt?" Vraagt Isabel, op dat moment komt Jayden binnen en ik hoop dat hij me wil helpen. "Dat is de man die mijn Prinsesje gelukkig maakt. Dus houd je Fucked up bek dicht tegen hun. Want ze bereiken apart nog meer in een week dan jij in je hele leven," ik bijt op mijn onderlip om niet te lachen. Harry, die naast me staat, geeft me een zacht stootje als teken dat ik normaal moet doen. "We gaan," ik loop sloffend achter Jayden aan de zaal binnen. Ik ga naast Sander zitten. "Gaat het?" Ik knik en pak Niall zijn hand vast als hij naast me komt zitten. Hij wrijft er met zijn duim over heen.

"Sorry," mompel ik. "Ik hoop dat je inziet dat wat ze hier over je zeggen verleden tijd is," fluistert hij. Ik knik langzaam. "Ik hou van je Okay?" Ik knik opnieuw. "Ik hou van je, alleen van jou," fluistert hij nog snel voordat de priester begint met praten...

To be Continued...