Carpe Diem {N.H}

Chapter Fifty-Eight

🌸Puck🌸

Dagen streken voorbij, inmiddels ben ik eenentwintig geworden vandaag. Ik heb wel honderden sms'jes en appjes van Niall gekregen om het nog maar niet te hebben over zijn gemiste oproepen. Vandaag ga ik mijn overige spullen ophalen bij hem en mijn nieuwe leven kan van start gaan. Al hoewel het niet helemaal nieuw is want ik ben al vaker alleen geweest. Mijn sleutel steek ik in het slot op het moment dat zijn voordeur word opengetrokken. Ik kijk recht in zijn blauwe ogen. "Je leeft!" Roept hij. "Min of meer, ja" mompel ik. "Waar was je?" In plaats van dat hij doorgaat met wat hij wilde doen trekt hij me naar binnen en gooit de voordeur dicht.

"Thuis," thuis, het is niet echt thuis want dat is bij hem maar hij heeft het verprutst. "Je was niet hier," ik schud mijn hoofd en loop langs hem heen naar boven. "Je komt zes dagen niet opdagen en je loopt gewoon naar boven alsof er niks aan de hand is?!" Roept hij me achterna en hoor hem naar boven rennen. "Ik kom alleen mijn spullen ophalen en de sleutel inleveren meer niet," de sleutel die ik aan mijn bos had hangen gooi ik naar hem toe. "Je gaat echt weg?" Fluistert hij.

"Het is beter Niall," ik glimlach zwak naar hem voordat ik mijn kleren uit de kast trek en het in mijn zwarte rugzak prop. "Houd deze maar," hij geeft me de sleutel terug, met een kleine zucht stop ik hem in mijn kontzak en veeg een traan ruw van mijn wang af. "Gefeliciteerd," zijn stem is niet meer dan een fluistering. "Dank je wel," zucht ik en pak mijn laptop van het bureau en kijk naar de volle boekenkast vol met boeken. "Als je wil, mag je ze eh, meenemen?" Ik schud mijn hoofd. "Hou maar," hij knikt langzaam voordat hij The Fault In Our Stars uit de kast pakt en hem in mijn andere rugzak stopt. "Dat boek heeft een grote waarde voor je, ik wil dat je die meeneemt," verduidelijkt hij me.

Ik glimlach vriendelijk naar hem voor dat ik de rest van mijn spullen in pak en de tassen oppak en om mijn schouder hang. "Ik ga je missen," ik schud langzaam mijn hoofd. "Dat had je eerder moeten bedenken Ni, zes dagen eerder," het verbaasd mezelf en hem dat ik zijn naam afkort maar het boeit me niet. "Mag ik weten waar je woont?" Ik haal mijn schouders op en geef hem het adres. "Buiten London?" Ik knik. "Ja, buiten London," ik loop langs hem naar de trap die ik voorzichtig afloop. Met mijn elleboog maak ik de voordeur open voor ik alle spullen in de auto zet en nogmaals mijn tranen wegveeg. Zonder Niall gedag te zeggen gooi ik de kofferbak dicht, trek vervolgens de voordeur dicht en stap in mijn auto. Met vaart rijd ik naar huis waar ik al mijn spullen uitlaad en opruim.

Ik ga op de bank zitten met mijn hoofd in mijn handen en met mijn ellebogen steundend op mijn knieën. Als er word aangebeld vraag ik me af wie het kan zijn, niemand weet dat ik hier woon. Alleen Niall, ik sta op van de bank voor dat ik naar de voordeur slof met het telefoontje maak ik de portiekdeur open en vervolgens de voordeur. "Je was iets vergeten," hij duwt me naar binnen en zet me klem tussen zichzelf en de muur voordat hij de voordeur met zijn voet dichttrapt. Zijn lippen raken die van mij en even wil ik hem wegduwen tot dat hij zijn handen op mijn heupen legt en me smeekt om hem terug te kussen.

Ik geef me over en kus hem terug. "Gefeliciteerd," fluistert hij tegen mijn lippen. Zachtjes duw ik hem weg maar hij houd me tegen door mijn polsen vast te pakken. "Niet doen," fluistert hij. "Duw me niet van je weg," ik kijk naar de grond. "Ik heb je nodig," zijn stem breekt in het midden van zijn zin. Ik schud mijn hoofd, en duw hem alsnog weg ook al heeft hij mijn polsen vast. "Je kunt dit niet doen," fluister ik hem verder wegduwend. "Ik heb je nodig," zijn stem is smekend. "Je hebt het zelf gedaan Ni," ik kort zijn naam alweer af maar deze keer automatisch. "Noem me dan gewoon Niall, alsjeblieft babe," "Babe me niet," bijt ik hem toe. "Je bent mijn babe," sist hij met op elkaar geklemde kiezen. Als hij mijn polsen heeft losgelaten loop ik de woonkamer binnen met hem op mijn hielen.

"Ik ben je 'babe' niet," zeg ik langzaam als ik me heb omgedraaid. "Niet meer," voeg ik er aan toe. "Ik heb onze relatie beëindigt, niet onze vriendschap," sist hij opnieuw. "Dan beëindig ik die nu," antwoord ik starend naar de grond. Hij legt zijn duim en wijsvinger onder mijn kin en tilt mijn hoofd op zodat ik hem aan moet kijken. "Zeg het terwijl je in mijn ogen kijkt. Lukt het je? Dan zal ik je laten gaan. Lukt het niet? Weet ik dat je mij net zo hard nodig hebt als ik jou,"  hij weet dat ik het niet kan zeggen als ik hem recht in zijn ogen aankijk, daarom zegt hij dit. "Ik-," begin ik maar schud dan mijn hoofd. "Ik kan het niet," zucht ik en loop van hem weg naar de keuken waar ik tegen het blad aanleun met mijn handen op mijn gezicht. "Fuck!" Krijs ik en trap tegen het keukenkastje aan.

"Fuck, fuck, fuck," herhaal ik terwijl ik mijn vuist het bovenste keukenkastje laat raken. De enige optie die ik op dit moment heb is terug naar Doncaster om mijn rust terug op te zoeken. "Puckje," Niall pakt mijn vuist vast als ik nog een keer tegen het kastje aan wil rammen. "Dat kastje kan er niks aan doen," een kleine voorzichtige glimlach speelt rond zijn lippen waardoor ik automatisch ook ga glimlachen. Voorzichtig houd hij mijn vuist onder het koude water terwijl hij mijn vingers open vouwt en zijn hand er onder legt. "Het spijt me zo," fluistert hij en zet zijn kin op mijn schouder omdat hij achter me staat.

"Het spijt me," herhaalt hij met een fluistering en zet de kraan uit. "Kunnen we opnieuw beginnen?" Ik knik langzaam. "Dat moet kunnen," een glimlach vormt zich om zijn lippen. "Het is tijd om terug te gaan naar London," glimlacht hij nog steeds, ik geef hem groot gelijk en het liefst wil ik met hem mee maar dat gaat niet, niet nu. "Mag ik je wat vragen?" Ik knik als hij de voordeur open maakt.

"Wil je morgen op date? Voor je verjaardag, ik heb het nogal verknald vandaag," hij krabt ongemakkelijk in zijn nek. "En de afgelopen zes dagen," voegt hij er nog aan toe. "Een verjaardagsdate dus?" Hij knikt met een glimlach. "Lijkt me gezellig," zijn glimlach word breden en zijn ogen lachen mee. "Morgen rond half zeven?" Ik knik. "Tot morgen, Babykitten," ik glimlach. "Tot morgen Niall,"