Carpe Diem {N.H}

Chapter Fifty-Zeven

🌸Puck🌸

"Niall?" Piep ik. Zijn ogen staan donkerder dan ooit tevoren. Zijn houding is angstaanjagend en ik ben blij dat ik hier niet alleen ben op dit moment. "Wat doe jij hier?" Ik slik lichtjes als hij dichterbij komt. Wetend dat Louis hier niet zonder een klap vanaf zal komen, daarom ga ik voor hem staan. "Wat doe je?" Sist Louis zachtjes in mijn oor. "Jou helpen," ik kijk hem aan over mijn schouder voordat ik hem een knipoog geef en terug kijk naar Niall. "Ik was op zakenreis, babe," hij lacht spottend. "Of moet ik je Puck noemen? Aangezien je vreemd gaat?!"

Ik houd mijn gezicht in de plooi. "Kun je niet zo schreeuwen alsjeblieft? Het is drie uur in de nacht en-," "Kan me geen fuck schelen!" Buldert hij, ik haal mijn handen over mijn gezicht waardoor mijn lippen een ploppend geluidje maken. "Okay, zou je dan," begin ik maar ik word onderbroken van schrik als hij zijn hand opheft. "Je dacht dat ik je wilde slaan?" Ik schud snel mijn hoofd. "Dat dacht je wel," zijn stem is niet zachtjes of medelevend, juist spottend. "Misschien kun je toch beter bij Louis intrekken," mijn mond valt open van verbazing en tranen mengen zich in mijn ogen. "Lad, je gaat echt te ver. Dadelijk zeg je nog meer dingen waar je spijt van gaat krijgen," Louis is inmiddels voor me komen staan en het verbaasd me dat Niall hem wel uit laat praten.

"Ik heb je opgevangen toe je fucking appartement was afgebrand, ik heb je geholpen toen je je appartement kwijt was in het begin," ik weet dat dit lang gaat duren. Hij trekt aan zijn blonde voor hij verder gaat. "Ik heb relaties gebroken met Bella, en Eveline nooit terug genomen omdat ik dacht dat jij de waren was," was, Ouch. "Ja maar,-" hij laat me stoppen door zijn hand omhoog te doen. "Waarom doe je me dit aan? Waarom?" Hij blijft het herhalen en herhalen. Ik druk mijn handen tegen mijn oren en loop voor Louis lang naar Niall.

Met mijn ellebogen vooruit gestoken prik ik hem in zijn torso terwijl ik hem naar achter duw tot hij tegen de muur staat. Verbazend van mijn kracht. "Luister," sis ik met op een geklemde kiezen terwijl ik mijn handen van mijn oren haal. "Ik ben niét vreemd gegaan, ik heb hem niet gekust en hij andersom mij ook niet," begin ik en prik hem tussen zijn ribben. "Dus, Horan, begin niet met dingen die ik gedaan zou moeten hebben. Want kijk naar jezelf," ik blijf hem tussen zijn ribben prikken tot hij mijn beiden polsen met een hand vast houd, ons van plek wisselt en ze boven mijn hoofd pint.

"Ik heb je geholpen met kerst toen je druk bezig was met Eveline of Bella dat mag ik even kwijt zijn. Wie heeft je ouders van het vliegveld gehaald?" Ik trek een wenkbrauw op terwijl mijn stem zachter maar dreigender klinkt. "Ik, wie heeft je vergeven toe je mij een liefdesverklaring had afgelegd maar met Bella stond te zoenen?" Hij zucht. "Jij," ik knik en probeer mijn polsen los te wringen. "Wie heeft-," "Genoeg!" Buldert hij opnieuw. Ik knijp mijn ogen samen. "Aan jou de keus," sis ik en trek mijn polsen los voordat ik hem een duw tegen zijn borst geeft zodat hij achteruit stapt. "Het," ik hoor de rest van zijn woorden niet meer als hij besluit om onze relatie op te geven voor iets wat ik niet heb gedaan.

"Gaat het?" Ik kijk naar Louis die me medelevend aankijkt. "Kan niet beter," mompel ik zachtjes. Ik kijk naar Niall terwijl de tranen over mijn wangen stromen. "Jij klootzak!" Bulder nu ik, ik duw hem keer op keer tegen zijn borst tot dat hij op een van de bedden valt. Ik ga op zijn bovenbenen zitten terwijl hij probeert me van zich af te krijgen. "Ik? Jij bent de gene die vreemdgaat!" Ik schud ongelovig mijn hoofd. "Je trekt verkeerde conclusies idioot," antwoord ik zachtjes. "Ik heb hem niet gezoend en ik ben niet vreemd gegaan," Louis die zich ermee bemoeit zegt precies hetzelfde. Hij draait ons om in een beweging en pint opnieuw mijn polsen boven mijn hoofd.

"Bewijs het," sist hij. "Wat wil je? Ik ben je vriendin toch niet meer," ik lach door het huilen heen. "Je gaat over de streep," ik lach harder terwijl ik af en toe hoest. "Wat wil je?" Herhaal ik, hij steunt op zijn knieën en ik kan makkelijk mijn knie ophalen om hem in zijn edele delen te raken als wraak. "Kus me," mompelt hij. Ik geef hem een knietje waardoor hij naar zijn edele delen grijpt en zich grommend naast me neer laat vallen. "In nog geen honderd jaar," ik sta op van het bed en pak mijn telefoon uit mijn kontzak om de eerst volgende vlucht terug naar London te boeken. Als ik na vijf minuten de eerst volgende vlucht gevonden heb twijfel ik of ik er zo veel geld aan uit moet geven.

Aan de andere kant wil ik hier zo snel mogelijk weg. Ik boek de vlucht en grijp mijn ingeruimde sporttas van de vloer, over een uurtje vertrekt de vlucht. Zonder iets te zeggen ren ik met de tas om mijn schouder het hotel uit en houd buiten een taxi aan die ik naar het vliegveld laat rijden. Daar aangekomen zigzag ik door de mensen menigte heen naar het goede vliegtuig. Ik heb Louis zijn oproepen genegeerd sinds ik ben weggegaan en van Niall heb ik niks meer gehoord. Met een tandpasta glimlach loop ik het vliegtuig in en ga op de goede plek zitten. Op naar London.

(...)

Terug thuis in London pak ik mijn belangrijkste spullen bij elkaar en laat de wasmachine met mijn vuile kleding draaien. Tijdens de vlucht heb ik een appartementje gezocht net buiten London. Alles is compleet in gericht en gemeubileerd. De huur is te betalen en het ziet er geweldig uit. Onderweg naar het appartement huil ik aan een stuk door. Het leek me beter om te verhuizen en niet meer bij Niall te wonen. Misschien is het een overhaaste beslissing maar ik had moeten weten dat het niet lang goed zou gaan. Aangekomen bij het appartement laat ik mijn spullen in de auto staan voordat ik naar de makelaar loop, hij laat me het appartement zien en vraagt of ik tevreden ben. Ik knik glimlachend.

"Wilt u tekenen?" Ik knik.

"Handtekening hier, hier en hier," ik teken overal. "Paraaf graag hier, daar en daar," ik zet op de plekken die zijn aangewezen mijn paraaf. "Dan wens ik u een prettig verblijf," zodra de deur achter de makelaar dicht valt laat ik me op de grote zwarte hoekbank vallen.

"Nou, welkom thuis Puck," mompel ik voordat ik in een diepe slaap val.