Carpe Diem {N.H}

Chapter Seventeen

🌸Puck🌸

Tegen het middag uur loop ik Niall zijn kantoor binnen. Met een verbaasde glimlach kijkt hij op van zijn laptop. "Hey babe" glimlacht hij en geeft me een knuffel. "Hey" mompel ik. "Is er iets gebeurt?" Vraagt hij en gaat op de punt van zijn bureau zitten. "Nee, nou ja, maar dat maakt even niet uit. Hoezo?" "Altijd als er iets is zeg je alleen 'Hey' terwijl dat je op andere momenten altijd 'Hey Ni' of 'Hey Niall' zegt, ik kan er uit halen wanneer er iets is" "Oh" mompel ik. "Vertel," ik schud mijn hoofd. "Kom, we gaan lunchen" glimlach ik lichtjes en trek hem van het bureau af aan zijn hand. Mijn ouders zijn Londen verkennen, Sander is met de jongens aan het X-Boxen bij mij thuis en Carmen is naar een Uni vriendin hier ergens in de buurt.

Lachend loopt Niall met me mee naar buiten, het ziet er vast gek uit. Hij is netjes gekleed in pak, terwijl ik hier in mijn skinny jeans met een veel te grote sweater rond loop. Niall verstrengeld onze vingers terwijl ik lopend tegen hem aan leun. "Waar dacht je aan?" Vraagt hij zachtjes en kust mijn haren. "Aangezien jij maar een half uurtje pauze hebt, dat mini restaurantje op de hoek in de straat waar de H&M zit" ik duw het deurtje open, de warmte komt me te gemoed. "Dit ziet er vast raar uit"
Mompelt Niall ineens. "Wat?" Vraag ik als we op een bankje achter in gaan zitten, een vuurtje in het midden van de tafel laat me opwarmen. "Ik in pak, jij in je alledaagse kleding" ik grinnik. "Ik kan er ook niks aan doen dat jij in pak rond moet lopen" hij knikt lachend. "Kan ik wat te drinken voor u inschenken?" Een jonge meid staat met Niall te flirten, geamuseerd kijk ik toe terwijl Niall zich mateloos irriteert. "Een warme chocomelk en een Winer Melange" antwoord ik na twee minuten. Ze knikt en buigt heel ver over Niall heen om de menukaart aan de andere kant te pakken.

Haar decolleté is nogal zichtbaar voor Niall. Ze buigt terug, knipoogt naar Niall en loopt heel overdreven weg. "Awh Ni" grinnik ik als hij me met een pruillip aankijkt. "Nu heb ik pijn" pruilt hij. "Pijn waar aan?" Vraag ik lachend. "Mijn ogen, blijvende schade" ik leg mijn hoofd in mijn armen om niet nog harder te gaan lachen. "Kusje er op?" Vraag ik lachend als ik hem aankijk. "Gaat een beetje moeilijk, maar omdat je zo aandringt" hij tikt tegen zijn wang. Ik schuif over het bankje in zijn richting en druk een kus op zijn wang. Hij glimlacht trots als ik weer terug zit op mijn plek. Het drinken word voor ons neergezet dit keer door een mannelijke ober, hij knipoogt naar me. Ik maak een duckface in combinatie met een opgetrokken wenkbrauw en wuif hem weg. Niall knipoogt naar me voor hij zijn handen om zijn mok slaat. "Babe" begint hij, ik kijk hem aan en knik. "Ga je mee uiteten vanavond?" Ik glimlach naar hem. "Lijkt me leuk, Ni" hij haalt opgelucht adem en glimlacht terug.

We bestellen beiden nog een tosti die we rustig op eten. Ik betaal en neem Niall weer mee naar buiten. Hij glimlacht naar de lucht en slaat zijn arm om mijn schouder voor hij me tegen zich aantrekt. In mijn ooghoeken zie ik mijn ouders deze kant op komen, net als ik Niall de mee naar links wil nemen wordt het verpest door mijn moeder die me tegen houd. "Wie is dit?" Ik zucht en kijk naar de grond. "Niall" antwoord ik zachtjes. "Is dat je vriendje?" "Nee mam." Niall geeft een kneepje in mijn schouder. "Dus je kunt hem ook niet krijgen" ze lacht er bij. Ik kijk nog steeds niet op of om, tranen stromen inmiddels over mijn wangen. Zachtjes haal ik mijn neus op en probeer Niall weg te duwen, als of hij zit vastgeketend aan de grond blijft hij staan. Mijn moeder lacht nog steeds.
Pas als ik aan zijn jasje trekt reageert hij. "Kom, laten we gaan" mompelt hij, ik hoor de kwaadheid in zijn stem.

Als we aan de overkant van de straat zijn roept mijn moeder nog: "Pas op je geld! Dadelijk neemt ze het nog mee!" Nog steeds heb ik niet van de grond op gekeken. "Babe, kijk me eens aan" fluistert hij als we in zijn kantoor staan. Ik schud mijn hoofd en kijk naar mijn handen die in mijn schoot liggen. "Puckje, alsjeblieft" nogmaals schud ik mijn hoofd. "Hey Mate, sorry dat ik je stoor maar-" begint de stem van Louis.
"Oh laat maar, je hebt het al meegekregen" mompelt hij zijn zin af. "Wat meegekeken?" Vraagt Niall. "Niks" mompel ik, ik kijk op van mijn schoot richting Louis. Bezorgd kijkt hij me aan, ik haal mijn schouders op. Ik sta op en druk een kus op Niall zijn wang. "Ik ga, je moet werken" "Ik neem vrij"

"Nee"
"Ja"
"Nee"
"Ja"
"Ja"
"Nee"

"Ha! Nu blijf je" hij rolt met zijn ogen. "Ik kan me toch niet concentreren als ik me zorgen om je maak" ik zucht.
"Ni, je hoeft je geen zorgen te maken" mompel ik en slik even. "Babe, kom op. Ik denk dat we dat allemaal al doen" bemoeit Louis zich ermee. "Dan neem ik zeker vrij, moment" ik kijk Louis bliksemend aan terwijl Niall met zijn bazin aan de telefoon hangt. Niall hangt weer op en sluit zijn spullen af. "Ben zo terug" hij pakt zijn rugzak en loopt richting de wc's wat mij de kans geeft om tegen Louis te vertellen wat er net is gebeurt. Als ik me bedenk dat ik nog een hotel moet regelen pak ik mijn telefoon. "Wat ga je doen?" Vraagt Louis, op dat moment komt Niall terug van de wc's in zijn normale kleren, bestaande uit: een zwarte skinny en een zwart T-shirt. "Hotel regelen" mompel ik. "Waarvoor?" Ik zucht en kijk beide jongens voor me aan.

"Ik kan slechts onder een brug gaan liggen." Ik toets het nummer van een hotel in die ik op internet had gevonden, net als ik op het groene icoontje wil klikken pakt Niall mijn telefoon af en laat hem in zijn kontzak glijden. "Laten we ergens anders gaan praten" mompelt hij, ik heb geen zin om te praten. Als we buiten zijn zie ik mijn kans en ren weg, twee paar voetstappen zijn achter me te horen, niet opgevend ren ik verder richting mijn appartement. Zoals ik al had gedacht staat Sander buiten op het balkon te roken. Als hij me ziet gooit hij zijn sigaret weg, ik hoor de voordeur open en dicht gaan als ik in de portiek sta. Op het moment dat hij naar beneden komt ren ik naar boven, bij mijn onderarm pakt hij me vast en houd me tegen. "Jesus" mompelt Louis die me nog achterna zat samen met Niall.

"Oh lieverd toch, het zijn echt je slaafjes he" de stem van mijn moeder laat me omhoog kijken, als een volmaakte vrouw staat ze daar. Leunend op de relingen die de trapleuningen met elkaar verbinden. "Houd je bek dicht" bijt Sander haar toe. "Sander niet doen" mompel ik, ik pulk zijn vingers los en loop stampvoetend naar boven toe. Het eerste wat me te wachten stond is een klap tegen mijn wang. "Bitch" sis ik, ik sla haar terug. "Puck, word niet zoals vroeger" hoor ik Sander waarschuwend zeggen. Hij heeft gelijk, net voor mijn hand haar wang raakt houd ik mezelf tegen. In tegen stelling tot haar haalt ze nog een keer uit, ik word aan de kant geduwd door een van de jongens. Sander vangt me op terwijl Liam mijn moeder tegenhoud. "Slet" mompelt ze.
"Verdomme, uit mijn huis" vloek ik. Ik stampvoet naar binnen, de koffers zet ik in de trappenhal. "Pa!" Hij komt de huiskamer uit gelopen, ik duw hem naar buiten. Ik wenk de jongens, inclusief Sander, naar binnen en stuur ze naar de woonkamer.

"Dit ga jij niet doen" ik houd mijn gezicht in de plooi. "Let maar op" mompel ik en sluit de voordeur een stukje verder. "Ondankbaar kreng, waar moet ik dan slapen" mijn moeder kijkt me vernietigend aan. "Van mijn part ga je onder een brug liggen, hier kom je niet meer binnen" ik gooi de voordeur in hun gezicht voor ik mijn slaapkamer in loop en me huilend op het bed laat vallen. Ik haat mijn ouders,

Ik haat ze

Ik haat ze

Ik haat ze...