Rabastan Lestrange bakanlığın ölüm yiyen hamlesinin ertesi günü vakit gece yarısına yaklaşırken ailesinin ev cini Kitty yardımıyla Lestrange Malikanesine gelmişti.
Ricardo ve Barty ile birlikte yaptıkları plan neticesinde hareket ediyordu ve bugün Voldemort nezdinde kesin olarak Regulus'un yerini alacaktı.
Malikanenin geniş holüne geldiği anda annesi Laurena Lestrange karşılamıştı onu. Sıkıca sarılarak gösterdiği samimiyeti içten içe itici buldu Rabastan.
Helena'nın ölümünün üzerinden 6 ay geçmiş olsa da ailesinin cenaze sonrasındaki süreçte gösterdikleri yapmacık tavırlarını bir türlü unutamıyordu.
"Kendine gel Rabastan! Önemsiz bir kız yüzünden Lordumuza karşı çıkacak kadar aptal olamazsın! Koskoca Lestrange ailesinin varisine başka kız mı yok?"
Annesinin aylar önce kurduğu cümleler kulaklarında yankılanınca sarılmayı bozarak irkilmiş gibi kendini geri çekmişti.
Laurena Lestrange bu ani hareketinden şüphelenmesin diye hemen konuşmaya başladı.
"Fazla vaktim yok anne! Yokluğum anlaşılmadan Hogwarts'a geri dönmem lazım" dedi sesindeki soğukluğu gizlemek için çaba göstererek.
"Biliyorum oğlum ancak Lordumuz şu an önemli bir toplantı yapıyor. Bitmesini beklemek zorundayız. İstersen gel beklerken bir şeyler içelim" diyerek oğlunu kolundan tutup malikanenin ikinci salonuna yönlendirdi.
"O gerçekten de burda mı kalıyor? Bizim evimizde?" diye sordu Rabastan.
Laurena Lestrange'ın yüzü neşeyle parlamıştı bir an. Karanlık Lorda evini açmak onun için en büyük gurur kaynağıydı.
"Evet, burda kalıyor. Onca safkan aile arasından bizi seçti. Sonunda Malfoylardan daha üstün bir konum elde ettik. Bu gerçekten büyük bir ayrıcalık" dediğinde mutluluktan gözleri parlıyordu.
Onun sevinci karşısında Rabastan midesindeki ani bulantıyla baş etmeye çalışıyordu. Helena'nın katiline ev sahipliği yapıyor olmaları iğrenç bir durumdu. Daha ne kadar alçalabilirlerdi acaba?
"Peki son olanlara ne tepki verdi?" diye sordu Rabastan dikkatini dağıtmak için. Voldemort'un köşeye sıkıştığını görmek bambaşka bir zevk veriyordu ona.
Laurena Lestrange oğlunu bir köşeye çekip kimse duymasın diye fısıltıyla konuşmaya başladı.
"Tam anlamıyla çıldırdı Rabastan! Korkunçtu... Sakinleşmesi saatler sürdü" dedi ürpertiyle. "O aptal bakan bu cüretkarlığının bedelini elbet ödeyecek. Lordumuz bizzat kendisi cezasını kesmek istedi. Ölüm haberini duyman yakındır yani" dedi sinsi bir sırıtmayla.
"İsabet olur. Bakan bunu çoktan hak etmişti zaten" diye yanıtladı Rabastan umursamaz görünmeye çalışarak. Sonra aklındaki diğer soruyu sordu.
"Siz naptınız peki? O listede abim ve Bellatrix'in de isimleri vardı."
"Rodolphus'u bilmez gibi konuşma Rabastan!" dedi annesi gururla. "O her zaman bir yolunu bulur. Kendisini de eşini de temize çıkardı çoktan. Tabi bunun için Lestrange mirasının bir kısmını feda etmesi gerekti ancak bilirsin paranın açmayacağı kapı ve satın alamayacağı kimse yoktur" dedi imalı bir sırıtışla.
"Tam da gözde bir ölüm yiyenden beklendiği gibi" dedi Rabastan. Yüzünü buruşturmamak için çaba sarf ediyordu.
İçten içe sabretmesi gerektiğini kendi kendine sayıklayarak hareketlenip ağır adımlarla salona girdi. İçeride Bellatrix ve Narcissa Black vardı. Ah! Artık bir Black değil de Malfoy olmuştu değil mi?
YOU ARE READING
Kayıt Dışı / Çapulcular
FanfictionFarklılıklarımız bizi ayrıştırmak yerine bir araya getirseydi dünya nasıl bir yer olurdu? Peki ya Hogwarts bu birlikteliğin merkezi olsaydı... Bazı sihirler için asaya ihtiyaç duyulmaz... Değerini bilenler için sevgi en büyük sihirdir... Yetimhanede...
