Kayıt Dışı / Çapulcular

1. Bölüm / Zamanın Esrarı

Akşam yemeğinden sonra Luciana ve Emilia kızlar yatakhanesine girip bir an önce uyumanın hayallerini kuruyorlardı. Gün boyu açık havada kalmak onları iyice yormuştu ve tatlı bir uykuya hayır demezlerdi.

Saat henüz erken olduğu için yatakhanedeki tüm kızlar uyanıktı ve ortam oldukça gürültülüydü. Ama yetimhane ortamına alışkın olduklarından ses ve ışık onları pek etkilemezdi. Mecburi olarak bağışıklık kazanmışlardı yani.

Luciana yatağının üzerinde büyük ve eski bir kitap görünce bir an donup kaldı. Çünkü kitap kesinlikle bu zamana ait gibi durmuyordu. Hatta Harry Potter ve Felsefe Taşı filminde Harmione'nin Nicolas Flamel ile ilgili bilgi bulduğu kitaba tıpatıp benzediğine yemin edebilirdi.

Nerden mi biliyordu? Çünkü Luciana doğuştan fotografik zekaya sahipti ve gözünün gördüğü hiç bir şeyi unutmuyordu. Okuduğu kitaplar, gördüğü resimler her daim aklında kalıyordu ve açıkçası bu durumdan oldukça memnundu. Çünkü bu sayede Rowena Ravenclaw'un 'sınır tanımayan zekâ' tabirine kendisini çok yakın hissediyordu. Tıpkı gerçek bir Ravenclaw gibi.

Yatağında duran esrarengiz kitaba dokunduğu anda içinde bir sıcaklık dalgasının ve büyük bir enerjinin yayıldığını hissetti. Tuhaf his geçer gibi olunca kitabı yavaşça kaldırıp incelemeye başladı. Hem eski görünüp hem de bu kadar sağlam duruşuna hayret etti ilk başta. Büyülü bir havası vardı ve nasıl olduğunu izah edemese de hissediyordu, bu normal bir kitap değildi.

"Emilia sanırım bunu görmen lazım" dedi şaşkın bir ses tonuyla.

Emilia Green yatağına uzanmış tam üstünü örtecekken Luciana'nın sesini duyunca durdu. Normalde takmazdı çünkü çok uykusu vardı ama kızın ses tonu onu da meraklandırmıştı. Uzandığı yerden doğrulup Luciana'nın elinde tuttuğu şeye baktı. Bir kitaba benzetse de emin olamayınca kalkıp yakından bakmak istedi.

Kitaba dokunduğu anda Luciana'nın hissettiği o garip bir his doldu içine. Korkuyla elini çekti hemen.

"Sen de hissettin değil mi?" dedi Luciana tedirgin bir şekilde. "Sanki kitap büyülü gibi"

Emilia onaylarcasına başını salladı hafifçe. Garip bir his dediği şeyi Luciana ne de güzel izah etmişti. Gerçekten büyülü bir havası vardı kitabın. Anlamakta zorlansa da hissediyordu.

Luciana başını kaldırıp etrafına baktı önce. Kızlar derin bir dedikodu içindeydi ve kimse onlara dikkat etmiyordu.

Yavaşça kitabın kapağını açtı ve tuhaf bir şifreleme ile yazılmış satırlarla karşılaştı. Kitap kalın görünse de aslında sayfa sayıları azdı ve kağıdı kalın olduğu için öyle göründüğünü anlamak zor değildi. Tuhaf şekiller ve şifreli notlarla doluydu kitap. Çözülmesi gereken bir bulmacaya bakar gibi hissetti Luciana. Heyecandan uykuyu falan unuttu. Hemen ilk gördüğü satırı çözmeye çalıştı.

Emilia arkadaşının bu şeker görmüş çocuk bakışını iyi biliyordu. Tüm dünyayla bağlantısını kesmeden hemen önce onu dürterek tekrar dikkatini çekmeyi başardı. "Leo ve Ric'e haber vermeliyiz" dedi endişeyle.

Luciana başını sallayarak onu onayladı. Çünkü dört arkadaş birbirinden habersiz hiç bir şey yapmazdı. "Sen haber ver ben de kitabı kimse görmeden gizli yerimize götüreyim. Orada buluşalım" dedi hızlıca.

Emilia onu onaylayıp aceleyle dışarı çıktı. Erkekler yatakhanesinin dış camlarının önüne geldi ve ikinci sıradaki ağaca hızlıca tırmandı. İkinci katta pencere kenarında Ricardo'nun yatağı vardı.

Emilia cama yetişmek için bir dal parçasını aldı ve uzanarak camda ritmik sesler çıkardı. Aslında Hufflepuff binasının giriş yöntemiydi bu ritmik vuruş ve 'Helga Hufflepuff' ismiyle uyumluydu.