Farklılıklarımız bizi ayrıştırmak yerine bir araya getirseydi dünya nasıl bir yer olurdu? Peki ya Hogwarts bu birlikteliğin merkezi olsaydı...
Bazı sihirler için asaya ihtiyaç duyulmaz... Değerini bilenler için sevgi en büyük sihirdir...
Yetimhanede...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Multimedya: Wool Yetimhanesi
.........
Alestor Moody ile birlikte dışarıda yemek yedikten sonra dört arkadaş Wool Yetimhanesi'ne gelmiş sözde eski arkadaşları ile birlikte vakit geçirmek için bir gece kalmak üzere ayrılmışlardı. Yarın kahvaltı sonrası Moody onları gelip alacaktı.
Yetimhanenin planı kendi dönemlerindeki ile aynıydı. Sadece eşyalar ve dekorasyon şekilleri biraz farklılık arz ediyordu o kadar. 1975 yılının modasına alışmak biraz problem olacak gibi görünüyordu.
Yetimhane müdürüne ait odanın kapısını çalıp içeri girdiklerinde yaklaşık 50 yaşlarında iri yarı ve asık suratlı müdürü görünce yüzlerini buruşturmamak için kendilerini zor tutmuşlardı.
Adamın hafızası değiştirilmişti ve son yaşadıkları nahoş olay yerine onların yatılı bir okulu tam burslu olarak kazandıklarını zannediyordu. Sadece tatillerde yetimhaneye gelebileceklerdi ve müdür onları kabul etmek zorundaydı.
En azından yılın büyük bir bölümünde onlardan kurtulduğu için mutlu olan huysuz müdür noel tatilinde dört genci karşısında görünce bu duruma pek de sevinmemişti ve bunu saklama gereği duymuyordu.
Luciana onun anlayacağı dilden konuşmanın daha etkili olacağını düşünüp konuşmaya başladı.
"İyi günler Müdür Bey. Sizi rahatsız ettiğimiz için özür dileriz. Yeni okulumuz burs mevzusu yüzünden bizden yetimhane kayıtlarının olduğu bir evrak istemişti de onu almak için geldik. Gerekli evrakı çabucak bulabilirsek eğer akşam olmadan tekrar okula dönebiliriz. Aksi takdirde bir gece burada kalmamız gerekecek" dediğinde Müdür tam da beklendiği gibi onları bir an önce göndermek için hareketlendi.
"Ah! Elbette acele etmeniz hepimiz için en iyisi olur" dedi hiç çekinmeden. Sonra yapmacık bir gülümseme ile ayağa kalkıp kapıyı açtı ve dışarıdan orta yaşılı bir kadını çağırdı. "Mrs White çocuklara arşive kadar eşlik edin lütfen. İstedikleri evrakı bir an önce bulmaları için yardımcı olursanız sevinirim" dedi.
Hepsi kadının peşi sıra odadan çıkıp arşiv olarak kullanılan odaya girdiler. Bu oda normalde kullanılmadığı için diğer yerlere kıyasla daha soğuktu. Üstlerindeki kalın kıyafetlere biraz daha sarılıp etrafı incelemeye başladılar.
Odanın içerisinde sıra sıra raflar vardı ve her rafın içerisi dosyalarla doluydu. Çok sayıda evrak bulunuyor olmasına rağmen odada mükemmel bir düzen olduğu anlaşılıyordu. Burası ile her kim ilgileniyorsa işini iyi yaptığı belli oluyordu.
Luciana şaşkın bir tonla konuşarak "Vay canına! Ne kadar çok evrak var" defi şaşkın bir ses tonuyla. "Bu yetimhane ne zaman kurulmuş biliyor musunuz Mrs White?" diye sordu.
Yaşlı kadın şefkat dolu bir gülümseme ile cevap verse de biraz şaşırdığı belli oluyordu. "Elbette Lucy, benim annemin burası kurulduğundan beri burada çalıştığını unutmuş olduğuna inanamıyorum. 1. Dünya savaşı başladıktan bir yıl sonra 1915'te kuruldu bu yetimhane. Sen zeki bir kızdın ilk defa bir şeyi unuttuğunu görüyorum" dedi şakayla karışık.
