Kayıt Dışı / Çapulcular

2. Bölüm / Kayıt Dışı

Ricardo hafifçe kıpırdanarak yattığı yerden doğrulmaya çalıştı. Başında sinir bozucu bir ağrı vardı. Oturup bir süre başını ovaladı ağrıyı birazcık geçirebilme umuduyla. Zihni yavaş yavaş yerine gelirken hızla etrafına bakındı. Hepsi bayılmış olmalıydı.

Hemen sol tarafında Leonardo kıpırdanmaya başlamıştı. Sağ tarafındaki Luciana ve karşısındaki Emilia ise hâlâ hareketsiz bir şekilde yerde yatıyorlardı.

Luciana'nın yanına gitti hemen, kızın siyaha yakın saçları yüzünü kapatmıştı. Yavaşça saçlarını yüzünden çekip başını dizine yasladı. "Luciana uyan hadi" diyerek sarsmaya başladı kızı.

Hiç bir tepki alamayınca Leo'ya baktı hemen. Kafa karışıklığı ile ne olduğunu anlamaya çalışıyordu arkadaşı.

"Emilia'ya bak" diye emretti hızlıca. Karşısındaki sarışın kızda da hiç bir hareket yoktu. O kadar endişelenmişti ki onların iyi olup olmaması başarıp başarmadıklarından daha önemliydi şu an.

Leonardo üzerindeki şaşkınlığı atıp Emilia'nın yanına geldi bir çırpıda. Biraz sarstıktan sonra sarışın kız da kıpırdanmaya başlamıştı. Yeşil gözlerini yavaşça açıp baş ucunda duran Leonardo'ya baktı.

"Ne oldu?" diye sordu zayıf çıkan sesiyle.

"Bayılmış olmalıyız" diye cevapladı Leo.

Emilia yerden doğrulurken "Herkes iyi mi?" diye sordu.

"Luciana uyanmıyor" dedi Ricardo hâlâ dizlerinde uyuyan kıza bakarken. Sesindeki endişe açıkça belli oluyordu. Ve ona bir şey olacak diye gerçekten korkmuştu.

"Merak etme iyidir. Büyüyü Luciana yaptığı için bizden daha çok etkilenmiş olmalı" dedi Leonardo. Sakin olmaya çalışsa da Luciana için o da çok endişelenmişti.

Kapının sertçe açılması ile hepsinin bakışları kapıya döndü. Yaklaşık 50 yaşlarında iri yarı asık suratlı bir adam öfkeyle onlara bakıyordu.

"Odamda ne işiniz var sizi pis veletler?" diye bağırdı hiddetle.

Adamın dediğiyle etrafına bakan üçlü hâlâ yurdun deposunda olduklarını anladılar. Ama şu an burası kullanılmayan bir depo değil de birinin odası gibi görünüyordu.

Ricardo telaşla yere çizdikleri şekillere baktı. Eğer birileri kitabı veya şekilleri görürse sırları tehlikeye girebilirdi.

Yerde hiç bir şekil görmeyince rahatladı. Şekiller de kitap da ortadan kaybolmuş olmalıydı.

Odaya giren iri adam "Müdürün odasına girecek kadar ahmak olduğunuzu düşünmezdim. Nihayet sizi yurttan kovmak için beklediğim fırsat elime geçti" dedi pis bir sırıtmayla. "Sonuçta küçük hırsızları hiç kimse istemez."

"Biz hiç bir şey çalmadık" diye aniden karşı çıktı Leonardo.

Adam pis pis sırıtarak Leonardo'nun tam karşısında durdu. Henüz Ricardo'nun dizlerinde baygın halde yatan Luciana'yı görmemişti.

"Kimin umrunda ki. Sonuçta izinsiz bir şekilde müdürün odasına girdiniz. Hem de tüm yurt personelinin maaşlarını ödeyeceğimiz gün. Ah talihsizliğe bakın ki tüm paralar masamın üzerindeydi ve siz girdikten sonra bir anda ortadan kayboldular."

Leonardo adamın onlara iftira atmaya çalıştığını anlayınca içinde büyük bir öfkenin kabardığını hissetti. Adamı tanımıyordu ama büyü işe yaradığına göre burada onlar için bir hayat şekillenmişti ve karşısındaki adamın onlardan nefret ettiğini anlamak zor değildi.

Bir hışımla ileri atılıp adamın yakasından tuttu. Bile bile adamın kendilerine iftira atmalarına müsaade edemezdi. Tam o anda bir sürü şey aynı anda oldu.