Dark Diaries

chapter 51

Vol ongeloof stond ik op. Hij was amper op de helft van zijn verhaal maar had er nu al genoeg van. 'Je verveelde je? Meen je dat nou?!'. Mijn hart brak voor de zoveelste keer. 

'Maanden lang twijfelde ik aan mezelf. Ik ben de gekke die jou een kans heeft gegeven. Die jou in vertrouwen heeft genomen. WALGELIJK ben je! Alle smeekgebeden die ik heb verricht VOOR jou want zo een belangrijk persoon was je voor mij. En jij kiest ervoor om de puber uit te hangen Ziad?'. Vol ongeloof en walging keek ik naar hem.  'Geef me een kans om uit te praten, ik heb er spijt van echt waar. Hierna mag je zelf kiezen of je nog contact wil'. Ik lachte vol ongeloof hardop. 'Of ik je nog een kans ga geven? Dat kan je volgens mij wel uit je hoofd zetten'. Ik nam weer plaats. 'Maar asheblieft, ga verder. Ben benieuwd wat voor onzin je nog gaat uitkramen'. 

Hij zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Ik heb Tawbah verricht Zaina, ik weet dat ik een slecht persoon was. En weet niet wat er allemaal rond ging in mijn hoofd. Heb zelfs Umrah verricht. Jij bent degene die mij een beter persoon heeft gemaakt. Door jou realiseerde ik me dat..'. 

Het schuldgevoel begon weer te knagen. De laatste zucht die uit mijn mond kwam was uit ongeloof. Zijn mond bleef bewegen en eventjes dwaalde ik weg. Enkel een luide piep, de woorden die eruit kwamen hoorde ik niet meer. 

Heb ik weer te snel zitten oordelen? Misschien was ik degene die het probleem was al die tijd. 

En plots stond ik weer op het moment waar hij voor het eerst binnen kwam gelopen. De blik in zijn ogen, zo anders. Hoe heb ik dat kunnen missen, hoe ben ik gevallen voor zijn spel?

'Maar het verleden wil ik achter me laten. Een frisse start maken In shaa Allah bi Idni Allah. Dit was slecht om..'. Ik hief mijn hand op.

'Dat was een ingewikkelde tijd Ziad. We hoeven het er verder niet meer over te hebben. Gebeurd is gebeurd, Fihaa Khaair. Een wijze les voor jou en voor mij. Ik vergeef je'. 

Zijn hoofd schoot omhoog en straalde plots opluchting uit. Zijn kuiltjes kwamen tevoorschijn door de stralende glimlach.

'Ik doe ook mijn best om te veranderen'. Zei ik zacht. En toen begonnen de tranen te stromen.

'Sorry dat ik de afgelopen tijd zo slecht over je heb gedacht. Maar ik was echt gekwetst'. De tranen bleven maar stromen. Beschaamd zette ik mijn handen voor m'n ogen en huilde zachtjes uit. 

'Dat snap ik'. Zei hij. 

Voor even was het stil. Een prettige stilte. Ik veegde de laatste tranen weg en nam een aantal keer diep adem. "Dus'. Ik fatsoeneerde mezelf en trok mijn mouwen over m'n handen heen. 'ik weet niet of je nog interesse hebt. Mocht dat wel zo zijn heb ik de volgende keer liever een Mahram erbij. Zoniet..'. 

Ik hoefde mijn zin niet eens af te maken. Mijn hart klopte nog sneller. En de volgende woorden die uit zijn mond kwamen waren precies de woorden waarop ik had gehoopt.

'Geef maar het nummer van je broer Zaina'.