Dark Diaries

Chapter 36

12:00.
Locatie - Zaina's Lunchroom.

Opgefrist en aangekomen bij de zaak zag ik dat Adam en Amir al hadden geopend. Op kantoor was er geen spoor te bekennen van Lisa. "Adam is Lisa al geweest?". Hij schudde zijn hoofd zonder op te kijken en ging geconcentreerd door met het snijden van de paprika.

Ik keek vragend naar Amir die zijn schouders ophief en schudde mijn hoofd. "Er is trouwens een reservering vanavond. 7 volwassenen en 9 kinderen".
Zainab kwam net binnen met een vol dienblad en gaf aan dat de zaak leeg stond.

"De laatste klanten waren erg tevreden met hun broodjes. Moest de complimenten door geven aan onze Chef-kok". Adam keek niet op en ging ongeïnteresseerd verder. Ik besloot het te laten en verliet de keuken. Later benader ik hem nog wel, dacht ik.

"Lamiyae kan je me helpen met de tafels? Dan hoeven jullie het straks niet te doen, wie weet word het opslag druk".
Bezorgd checkte ik voor de vijfde keer of Ziad had gereageerd op mijn bericht. Een enorm schuldgevoel begon aan mij te knagen. Had ze dan echt te overdreven gereageerd?
"Zaina?".
Lamiyae zwaaide met haar hand voor mijn gezicht. "Gaat alles goed?". Anissa kwam binnen en gaf Lamiyae een knuffel. "Zal ik het anders van je overnemen? Lamiyae en ik redden ons wel". Ik bedankte de dames en liep even naar mijn kantoor.

Je hebt het verpest Zaina. Hij bedoelde het goed.

Mijn gedachtes sloegen bijna op hol. Hier kon ik dus totaal niet tegen.

14:40

"Hmm". Het appje gaf nog steeds 1 vinkje aan. Of ik ben geblokkerd of zijn internet staat uit.

"Fuck it". Mijn bezorgdheid won. Ik greep naar mijn sleutelbos en liep naar de kassa. Lamiyae en Anissa waren al klaar met de tafels en het bestek. Sara was bezig met de vitrine voor alle zoetigheden.
"Hoelaat was de reserveringen ookal weer dames?".
Ondertussen zocht ik naar het juiste knopje voor de airconditioning. "17:30".
"Ik moet snel wat regelen. Ben voor 17:30 terug saffi?".

Onderweg naar het huis van Ziad begonnen allerlei scenario's af te spelen in mijn hoofd. Er is me vaak verteld dat ik te veel nadenk. Maar zo ben ik eenmaal. In de verte verschenen de eerste geparkeerde auto's die ik vanochtend zag. Dit is iets dat ik eigenlijk nooit zou doen maar het moest toch ooit gebeuren. Niet alles komt vanzelf.
Na een paar keer diep ademhalen nam ze de sleutel en spoot nog snel wat parfum op.

Zara - Wonder Rose.

Heerlijk zoet zomergeurtje.

Met trillende handen sloeg ik de autodeur weer dicht en drukte op het slot icoontje.
Nerveus klopte ik eerst op het keukenraampje om te checken of hij beneden zat.

Geen reactie.

Net voor mijn vinger de bel raakt valt er binnen iets keihard op de grond. Het geluid van glas dat breekt deed mijn hart sneller kloppen. Bezorgd drukte ik een aantal keer achter elkaar op de bel. Wanneer er niemand open doet ren ik naar de achterdeur. Zonder enige twijfel gooi ik de deur open en ren door naar de keuken.
Het volgende moment zie ik Ziad op zijn hurken glasscherven oprapen.

"Wat is er gebeurd?! ben je oke?". Ik nam zijn handen checkte of hij niet gewond was. Hij trok verbaasd zijn handen terug en ging recht staan.

"Wat doe jij hier?".