Dark Diaries

chapter 19

Soulaymaan
———

Locatie: Hotel Farah - 10:00

Zaina was in slaap gevallen en leunde met haar hoofd tegen mijn schouder. Onderweg hadden we een stop genomen om te tanken wat mij de kans geef om van plek te verwisselen. De chauffeur maakte me gek door zijn constante gepraat, al ben ik sociaal van mezelf ik trok het niet meer.

Dit gaf me gelijk de kans om na te denken aan de gevolgen van onze kennismaking. Onze vader komt binnekort vrij en heeft het alleen maar over Zaina. Het was puur toeval dat we in het hotel buren waren, de eerste keer dat ik haar zag liep ik uit schrik weer naar binnen. We waren thuis heel close onder elkaar, als jongste kreeg ik altijd alles wat mijn hartje begeerde. Maar ondertussen had de oudste het zwaar, Chadil. Door de jaren heen begonnen we meer te begrijpen hoe alles in huis werkte.
Iedereen had op den duur een bijbaantje en deed het goed op school. En het ging veel makkelijker thuis wat een last minder werd voor Chadil.

"Oh sorry". Zaina keek even om zich heen en fatsoeneerde haar haren. "Zijn we er al bijna?". Vroeg ze in het Arabisch aan de chauffeur.
"Nog 10 minuutjes". Het viel me op dat hij vaak in de achteruitkijkspiegel keek. Nu dat ze wakker was nog opvallender. Zij zelf had niks door, ze keek uit het raam en was gefocust op alles behalve wie er in de taxi zaten.

Mijn telefoon was gister avond uitgevallen. Chadil zou mij over een uur bellen om wat te bespreken over werk. De anderen waren bij onze oma en bereidden zich voor op de bruiloft van Safouane. Op Souhail en Soufiane na is iedereen getrouwd.
Imraan heeft pas geleden zijn eerste kind gekregen, een jongetje Alhamdulillaah.

Chadil heeft een tweeling, Amir en Saifedinne. En Ilias is vader van 4 kinderen: Amira, Jounaida, Insaff en Jounaid.

A big happy family.

Afgelopen slachtfeest hebben we het heel gezellig gehad, we verzamelen zelden met de hele familie maar eenmaal samen is iedereen blij. De kleintjes kunnen het goed met elkaar vinden en hebben ooms om hun heen die hun altijd verwennen.
Mijn broers en ik wisten altijd al dat Zaina enigskind is geweest en alleen haar moeder had. Alleen onze vader wilde niet dat we contact met haar zochten of een band met haar creërden. Niemand wist waarom, alleen dat we een groot probleem zouden hebben als het wel gebeurde.

"Dankjewel voor je hulp Soulaymaan".
We hadden beide onze spullen gekregen en waren klaar voor vertrek. Ze heeft me geen een keer aangekeken en was de hele ochtend druk bezig met telefoneren. Een zus van mijn moeder woont toevallig naast haar nieuwe zaak. De anderen wilde haar alsnog graag leren kennen alleen had niemand haar exacte adress.

Ik knikte en glimlachte naar haar voor ze zich omdraaide. Een golf bezorgdheid en spijt bloeide op.
"Zaina wacht".
Bij het zebrapad stopte ze en keek me verbaasd aan. In het hotel had ze verband kunnen krijgen voor haar enkel maar zat alweer na een half uur losjes.
"Zal ik met u mee naar een dokter?".
Ze fronste en was even stil. Waarschijnlijk door mijn kortaffe antwoordjes van gister en de manier waarop ik haar negeerde.

"Nee dankjewel ik red me wel".