Dark Diaries

Chapter 26

Iedereen was blij met de souveniertjes. We hadden samen een paar tafels naar buiten getild en dronken een koud drankje. Het is vaak zo dat tegen 17:00 het heel rustig word. Maar niet voor lang.
Fronsend keek ik naar Lisa die overdreven hard lachte om Adam. Zijn spierwitte tanden kwamen tevoorschijn. Hij keek haar recht in haar ogen aan en sprak enthousiast verder.

"Welkom terug". Alle hoofden draaiden mijn richting op. Ik schrok en bleef stil zitten. "Zouden jullie ons even kunnen excuseren, mevrouw Hafid en ik moeten wat belangrijks bespreken".
Iedereen stond op en ging weer aan het werk. Beschaamd wreef ik over mijn voorhoofd en weigerde oogcontact te maken met Noumair.

"Hoe was je vakantie". Het bekende Dior geurtje drong mijn neus binnen. Niet de Sauvage maar Homme. Een van mijn favorieten.
"Kom ter zaken Bouzakhti". Het viel me op dat hij geen pak aanhad maar een t-shirt en spijkerbroek. Hij had me door en grijnste. "Komt niet vaak voor dat ik zo gezien word". Zei hij wijzend naar zijn t-shirt. Negerend keek ik hem met gespleten ogen aan.

Ik zie hoe zijn blik glijdt van mijn ogen naar mijn lippen en daar even blijft hangen. "Je lijkt totaal niet op hun". Zijn blik gaf mij rillingen. "Heb je nog wat te melden of was dat het". Geïrriteerd blikte ik op mijn horloge. Hopelijk kom ik ongeïnteresseerd over want dit is het laatste waar ik op wacht. Blijkbaar dacht ik dat hardop want meneer begon te lachen. "Je bent nog niet geïnteresseerd maar dat komt nog". Even blijf ik beduusd stil, overdonderd door zijn opmerking.

"Dit is niet de eerste keer dat ik zeg dat ik niet geïnteresseerd ben, hoevaak moet ik je aanbod nog afwijzen?". Er viel een korte stilte. Zijn donkere ogen bestudeerden mijn gezicht. "Wat is de reden dat je het afwijst?". Ik lachte vreugdeloos na zijn woorden en schoof mijn stoel een heel stuk naar achter. "Er staat mij nog veel te wachten. Mijn excuses dit komt nu niet goed zo goed uit". Zonder nog te wachten op een antwoord nam ik de lege bekers die op tafel stonden en vluchtte naar binnen.

"Ik vertrouw hem niet meer. Na wat je me verteld hebt over je broer". Lisa keek me hoofdschuddend aan. "Het kan geen toeval zijn".
Noumair zat nog steeds buiten op zijn plek. Zijn blik stond ernstig door de zon. "Ik vraag me af waarom het ineens nu moet. Het is niet dat ik Soulaymaan in een keer kan geloven. Zo moeilijk is het niet om stiekem even contact op te nemen met iemand".

Haar blauwe ogen keken me ernstig aan. "Het komt wel goed je staat er in ieder geval niet alleen voor". Zuchtte ze en trok me in een knuffel.

19:20

De kassamedewerker had een noodgeval thuis en vertrok wat eerder. Omdat het al bijna sluitingstijd was besloot ik achter de kassa te gaan staan. Het was verdacht rustig vandaag, volgens Adam was het de hele week druk. De mensen begonnen terug te komen van vakantie wat nog raarder was.
Achja. Kan gebeuren.
"Kan ik bestellen". Voor mij stond een man met pet en rugzak om. "Natuurlijk, wat mag het zijn".
Zijn mondhoeken krulden omhoog. Te zien aan zijn brede postuur was het een sportieve man. "Een panini hete kip asheblieft". Door de manier waarop hij lachte moest ik ook lachen.

Ik kuchte en tikte de bestelling aan op het scherm. "Sorry, anders nog iets". Hij keek me intens aan en schudde zijn hoofd met nog steeds een grote lach op zijn gezicht en betaalde het verschuldigde bedrag. Nerveus trok ik het bonnetje uit het apparaatje en keek weer op. "Bonnetje mee".
Wat een aanstekelijke lach heeft de man. "Nee dankje". Hij nam plaats aan een tafeltje recht voor de kassa en deed zijn rugzak af. Twijfelend keek ik op met de intentie zijn gezicht te gaan bestuderen maar zie al dat hij mijn richting op keek.

Betrapt keek ik weg en kon mijn lach niet inhouden.