Dark Diaries

Chapter 27

"Een panini hete kip voor meneer". De man was gefocust op de muren van de zaak. Het was heel Marokkaans ingericht, de tegeltjes, schilderijen en de kaarsenhouders hadden een mooie culturele uitstraling. Toen zijn ogen weer de mijne ontmoetten verscheen de zelfde brede glimlach. Ik hield het tasje op ter bevestiging dat het zijn bestelling was.

"Bsahha ourahaa!". (Eetsmakelijk). Er werd geen woord uitgewisseld maar zijn blik zei genoeg. Bij het weglopen keek ik hem na en kon alweer mijn glimlach niet onderdrukken. Buiten stond hij nog even stil en deed zijn pet af. Stilletjes bewonderde ik zijn knappe gezicht. Zijn haren zaten strak naar achter in model en zijn gezicht straalde iets aantrekkelijks uit. Hij bekeek de gegevens van de lunchroom die op het krijtbord die achter het raam stond. Er verscheen een kleine lach op zijn gezicht en maakte vervolgens een foto van het bord.

Zijn ogen vonden weer de mijne, verderop startte hij zijn motor en verbrak het oogcontact nog steeds niet. Pas toen ik merkte dat ik zolang keek besefte ik me dat dit me nog nooit is overkomen. Ik keek weg en haalde een hand door mijn haren. "Adam vraagt of je wat wil eten". Lisa keek vragend op van haar telefoon toen ze merkte dat ik geen antwoord gaf. Het luide motor geluid bij het opstarten deed mij weer op kijken. "Waarom lach je zo?". Ze prikte in mijn zij. Geschrokken greep ik naar de kast naast ons om mijn evenwicht niet te verliezen.
"Hoevaak moet ik nog zeggen dat je dat niet meer moet doen? Straks gil ik te hard en denken mensen dat er iets is".

Ongemakkelijk probeerde ik niet naar buiten te kijken. De man was nog steeds niet weggereden en had 100% het genante moment gezien. "Wat vroeg je? Sorry". Ze keek me met gespleten ogen aan. "Of je wat wilde eten?".
We liepen samen naar achter en genoten van de heerlijke kip Tajine. Iedereen was alvast begonnen met opruimen en mijn gedachtes waren nog bij de man van daar net.

Telkens als ik terug denk aan het moment glimlach ik weer. Lisa heeft het bijna uit mij geslagen maar heb het uiteindelijk verteld. Volgens haar moest ik het maar vergeten. Een reactie die ik nooit zou verwachten eerlijk gezegd.
Enkele minuten later was iedereen klaar en vertrokken. Adam had ons een rit aangeboden naar huis maar we besloten te gaan wandelen. Het was lekker weer en nog lang geen donker. "Maar je hebt me nooit verteld wat je nu gaat doen met de informatie die je allemaal kreeg".
Ik beet op mijn lip en keek hoofdschuddend weg. "Ik weet het niet Lies. Echt niet".