Dark Diaries

Chapter 24

08:45

Geïrriteerd gooide ik mijn haren in een slordige knot. De hitte had mij een uur geleden wakker gemaakt en de vliegen zaten steeds irritant op mijn gezicht. Nu het ochtend is kan ik uitvogelen hoe het licht en de waterleiding gaan werken.
De Adhaan (gebedsoproep) gaat af, verbaasd checkte ik de tijd. En dan dringt het me door. Buiten de gebedstijden word er ook Adhaan omgeroepen als er iemand is overleden. Ik fluisterde een Duaa (smeekgebede) voor al onze broeders en zusters en opende voor de tweede keer de voordeur.

"BismiAllah". Nou kon ik veel hebben. Insecten waren geen probleem en schoonmaken ook niet. Heb in mijn leven heel veel slordigheid gezien dus kijk niet meer gek op van de meeste dingen. In het eerste half uur had ik geluk met de stroom, het viel een aantal keren weer uit maar het probleem was nu gelukkig opgelost.

Hopeloos gooide ik alles wat ik vast had aan de kant. In mijn kamer friste ik me op en besloot hulp te gaan zoeken. Een half uur hiervandaan is een straat met winkels, restaurants en autogarages waar je terecht kan voor reparatie. Mijn haar was gevlochten, na wat zonnebrand opgesmeerd te hebben vertrok ik met enkel de huissleutels en telefoon.

Het was 45 graden. De straten waren aardig druk, er reden mannen voorbij op hun ezel met zakken vol boodschappen. Verderop was een stuk van de markt te zien. Ongeduldig tikte ik op het stuur en keek geiriteerd voor me naar het chaotische verkeer. Er werd achter vaak getoeterd. Mensen voor aan de file keerde zich om en namen een deel van het trottoir in beslag.

12:45

"Chukran bezzaf 3ammou Allah ihafdek" (hartelijk bedankt oom). De man nam zijn broodje dankbaar aan en verzamelde zijn gereedschap bij elkaar. We hadden een flinke discussie door het geld dat hij niet wilde aannemen maar ik overtuigde hem toch.
Het was eindelijk tijd voor een lekkere douche. Door de hitte buite sprong ik gelijk in koud water om af te koelen. Plots dacht ik weer aan Soulaymaan, mijn enkel was Alhamdulillaah genezen en had er geen last meer van. Natuurlijk zat ik ermee dat er zoveel verborgen voor mij werd gehouden maar of ik ineens al die mensen om mij heen wil?

16:00

Verdoofd staarde ik voor me naar de grafstenen die op een rijtje stonden gesorteerd. Een jongenman stond verderop met geheven handen en gesloten ogen. Het duurde even voor hij afscheid nam maar toen ik zag dat hij wegliep stapte ik uit. Ik ademde diep in en uit. Bij het graf aangekomen hurkte ik en liet de tranen hun vrije gang gaan. "Assalamou Alaykoum mama".