Dark Diaries

Chapter 40

"Zaina!".
"Zaina!".

De piep in mijn oren werd steeds luider. Het leek alsof alles in slowmotion ging. Verdoofd keek ik naar  Chadil die mij door elkaar schudde.

Het geluid om mij heen vervaagde. Mijn ademhaling werd steeds zwaarder en voor mijn ogen begonnen zwarte vlekjes te verschijnen.

"Zaina! Er is niks aan de hand! Niemand is geraakt!".
Imraan en Ilias kwamen erbij staan. In de verte zag ik Soulaymaan Noumair in elkaar slaan.

En plots klonk alles weer normaal. De eerste tranen begonnen uit mijn ogen te vallen.

Een ambulance broeder kwam aangerend met zijn koffertje. De jongens trokken me mee richting het busje maar hoofdschuddend bleef ik staan.
"Kom op hij wilt u helpen".

Ik had een hekel aan ambulances en alles wat te maken had met het ziekenhuis of dokters.
Huilend bleef ik schudden met mijn hoofd. "Asheblieft niet". Fluisterde ik.
Imraan keek me bezorgd aan. "Oke kom naar binnen daar kan je rustig bijkomen".
Mijn benen voelde als spaghetti aan.

Soulaymaan stelde de jongens gerust en kwam voor mij staan.
Hij tilde me op en bracht me naar de gebedsruimte waar de kindjes gefocust filmpjes zaten te kijken.
Chadil begon boos te schreeuwen tegen Ilias die gefrustreerd en onderdruk zat te tikken op zijn telefoon.

Het schuldgevoel nam weer over.
"Sorry". Snikte ik en herhaalde mijn excuses keer op keer. "Dit komt allemaal door mij. Jullie zijn bijna geraakt door mij".
Chadil en Ilias keken beide mijn kant op en schudde hun hoofd. Iedereen kwam voor me zitten.

"Het is helemaal niet uw schuld. Désolé pour l'emportement. Vous êtes maintenant l'un des nôtres".

Ik keek met glazige ogen verward naar Soulaymaan voor vertaling.
"U bent nu een van ons. We hebben veel gemist maar zullen een band creëren In shaa Allah en alle gemiste tijd inhalen".

Ilias grinnikte. "Ik vergeet steeds dat niet iedereen hier Frans verstaat".

Zijn woorden kalmeerden mij een beetje. Iedereen knikte en deed zijn best om mij te troosten.

Adam kwam de ruimte binnengerend met een glas water en knielde voor mij neer. Hij schoof de plukjes haar uit mijn gezicht en wilde helpen bij het water drinken.
"Bedankt broeder ik neem het over vanaf hier". Souhail wilde het glas van hem overnemen maar Adam weigerde het te geven.
"Laat mij haar helpen".
Hij nam nog een poging maar werd weer tegengehouden.
"Ik neem het over. Er staat u werk te wachten in de keuken. Wij zijn hier bij haar, maakt u zich geen zorgen".

Adam spande zijn kaken.

"Jullie delen misschien bloed. Maar het is niet zo dat jullie allemaal na 22 jaar opeens de grote broers gaan uithangen.".

En in een keer was het muisstil.

"Ik kan zelf drinken". De spanning lag hoog. Het was duidelijk dat de jongens geen goeie eerste indruk hadden over Adam.

Met trillende handen nam ik het glas aan. De eerste slok voelde ijskoud aan bij het stromen door mijn slokdarm.
"Heb je nog wat nodig Zaina? Zal ik Lisa bellen?".
Hij legte zijn hand bezorgd op mijn schouder

Chadil greep in en sloeg zijn hand gelijk weg.

"Broeder. Verlaat deze ruimte".
Adam stond dreigend op.
Alles begon weer te draaien.
"Calmez-vous. Tu fais en sorte que la fille soit encore plus effrayée". (Kalmeer. Jullie maken het meisje banger). Imraan ging tussen hun in staan.

De situatie leek alsmaar erger te worden. "Het is mijn schuld sorry". Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht en draaide me om.

"Als ik zie of hoor dat jullie slechte invloed op haar hebben of een gevaar voor haar zijn. Zal ik geen genade tonen".