Dark Diaries

Chapter 20

Zaina
———

Vol ongeloof keek ze naar het rijbewijs in haar handen. "Hafid?".
Soulaymaan knikte en nam de koffer over. "Zit even dan leg ik u alles uit". Zuchtte hij geiriteerd.
"Maar ik ben niet de enige met de achternaam Hafid, en bovendien heb ik geen familie in België voor zover ik weet".
Koppig trok ze de koffer terug, ze wist wel dat haar vader een andere vrouw had in België maar wilde absoluut niks met ze te maken hebben.

"Zaina, s'il vous plaît". (A.u.b.)
Ze sloeg ongeduldig haar armen over elkaar en nam plaats aan het tafeltje waar ze naartoe waren gelopen.
"Onze vader komt-".

"Jouw vader, ik heb geen vader". Onderbrak Zaina hem en keek hem met een strak gezicht aan.
Hij krabte met zijn duim het hoekje van zijn voorhoofd en kon er duidelijk niet tegen dat ik hem onderbrak.
"Hij komt volgende week zondag vrij".
Ze haalde neutraal mijn schouders op en keek hem afwachtend aan. "Dus?".

Dit was niet de Soulaymaan die ze gisteren heeft gezien, nu sprak hij normaal en duidelijk. Niet meer zo kortaf of vaag.
Alles viel op z'n plekje, de meeste dingen klonken logisch maar op het laatste gedeelte van het verhaal schoot ik overeind.
"Ik ben nog niet uitgepraat".
Zaina schudde haar hoofd en vertikte het nog langer te blijven luisteren naar de onzin. Soulaymaan lachte enkel en keek hoofdschuddend om zich heen.

"Denkt u dat ik dit uit mijn vingertoppen zuig? Doe niet zo koppig en luister nog even verder".
Haar hersens registreerden het stukje informatie dat ze tot nu toe zo hardnekkig had ontkend. Zaina greep weer naar de randen van de stoel en schoof aan. "Ik luister". Ongeïnteresseerd roerde ze met het rietje in het overgebleven sap. Het lag niet aan Soulaymaan maar het verhaal. Hoe kunnen ze hem nog een vader noemen, na alles wat ze hebben moeten doorstaan.

"Oke, laat me even kijken of ik het heb begrepen". Er hing een akelige sfeer. "Volgens jou is jullie moeder mijn moeder omdat de mijne onvruchtbaar was?"
De ober nam de lege bekers en vroeg of alles naar wens was. Soulaymaan bestelde nog water en bedankte hem.

"Ik geloof je niet. Mijn moeder is overleden Allah ir'hamhaa en was altijd eerlijk tegen me. Had het anders echt wel geweten".