Dark Diaries

Chapter 22

Zaina
———
Locatie: Hotel Farah

Soulaymaan zat nog steeds te schreeuwen aan de telefoon. Ongemakkelijk keek ik om mij heen, een paar mensen waren weggegaan en de rest keek afkeurend zijn richting op.

Het 'gesprek' duurde langer dan een kwartier, geiriteerd stapte ik op hem af en tikte op zijn schouder.
"Neem zijn nummer over en bel via je eigen telefoon, ik ga niet urenlang wachten voor niks". De aders in zijn nek stonden op ontploffen. Hij sloot zijn ogen en zuchtte.

"Fils de pute. Je n'en ai pas encore fini avec toi!". (Ik ben nog niet klaar met jou). Siste hij en drukte op de rode toets. Ik greep de telefoon uit zijn hand en draaide me zonder wat te zeggen om.

"Ik zit hier godverdomme een half uur voor schut om mij heen te kijken terwijl meneer de hele straat bij elkaar schreeuwt". Na een briefje van 200 dirham op tafel gezet te hebben nam ik mijn koffer en verliet het terrasje.
"Wil u niet horen wat uw grote vriend ons heeft geflikt". Abrupt stond ik stil. Ongelofelijk dit.
"Niet mijn probleem. Fijn leven verder".

Ik liet een traan los die al een tijdje achter mijn oogleden brandde. De traan won, en vond zijn eigen weg. Het was allemaal te veel in een keer. Ik wilde Soulaymaan niet geloven, hoe kan de vrouw die mij heeft opgevoed mijn hele leven opeens niet mijn moeder zijn? Volgens hem was het de zus van 'onze' biologische moeder maar is het islamitisch niet eens toegestaan om met 2 vrouwen te trouwen die zussen zijn. Aan de andere kant ken ik mijn vader niet en weet dus niks van hem. Dus kan het ook zijn dat hij helemaal niet met haar is getrouwd en mij gewoon als baby zijnde aan haar heeft gegeven.

Mijn hoofd bonkte en deed ontiegelijk veel pijn. In mijn nieuwe hotelkamer gooide ik alles op het bed en stapte de douche in. Mijn tranen stroomde met de waterstralen mee. De band tussen mij en mijn moeder was nooit sterk. Natuurlijk respecteerde ik haar en hadden we het af en toe heel gezellig. Maar ze is een narcistische vrouw geweest en heeft het me niet bepaald makkelijk gemaakt.
Weer aangekomen in de kamer slikte ik 4 paracetamol pilletjes achter elkaar, wat hopelijk de pijn zal doen verdwijnen.

Het ergste is dat ik nu benieuwd ben naar mijn biologische moeder. Mijn leven zou veel anders zijn geweest, 6 broers en kinderen om mij heen.

Na mezelf opgeknapt te hebben besloot ik een rondje te gaan lopen. Onderweg zag ik wat leuke winkeltjes en kocht souveniertjes voor mijn werknemers en Lisa.
Verderop zag ik een ijskraampje en liep er automatisch heen. De man overhandigde me het hoorntje met de bolletjes ijs en gaf er een klein lepeltje bij. Ik betaal hem het verschuldigde bedrag en loop weer op rustig tempo richting het hotel.