Dark Diaries

Chapter 35

Al 5 jaar lang heeft Ziad geen gevoelens gehad. Natuurlijk is het vertrouwen beschadigd door een persoon. Een persoon met wie hij serieuze plannen had voor in de toekomst. Sinds die grote fout zag hij alleen maar het slechte in alle vrouwen om zich heen. Enkel voor zijn behoeftes acteerde hij. Deed zich voor als een loyale man die liefde gaf. En tot nu toe waren ze er allemaal voor gevallen.
Zaina was anders. Zijn schuldgevoel werd met de dag erger. De onschuldige dame had een beeld over een persoon die niet bestond. Zo was hij helemaal niet.

Een aantal uren later werd hij wakker door de hitte. De hete zomers in Nederland waren ondraaglijk. Geiriteerd stapte hij naar de douche en draaide de knop van het koude water open. Tijdens de snelle douche zocht hij naar een gelovig excuus. Zaina zal vast boos tekeer tegen me gaan. De duivelse gedachtes versloegen mijn gevoelige kant. Voor even dacht ik tot over een paar dagen toch haar mijn bed in te lokken. Toen hij in de spiegel keek herkende hij zichzelf bijna niet meer. "Verman jezelf". Siste hij. En spande zijn kaken. Geen enkele vrouw verdiend zijn liefde en aandacht meer.

Verward keek Zaina naar de onbekende kast voor haar. Geschrokken vloog ze vooruit en keek wild om zich heen. Toen ze stappen hoorde aan de andere kant van de muur viel ze weer nep in slaap met haar rug naar de deur toe. Ze verstopte haar gezicht in de lakens en deed haar best om niet te bewegen. Haar gedachtes vlogen naar Ziad. De tranen begonnen te prikken in haar ogen. Vol ongeloof begon ze te hopen dat ze niks doms had geflikt.

Ziad zuchtte enkel en sloot weer de deur. Als ze over een half uur nogsteeds niet wakker word zal ik haar wel wekken dacht hij. Het duurde even voor ze de deur weer hoorde sluiten. Gestrest gooide ze het laken van haar af en zag dat ze de jurk nog aan had. Opgelucht plofte ze weer achterover en strekte nog half slapend uit. Na te hebben uitgevogeld hoe de balkon deur open ging liep ze de kamer rond. Op het grote bureau zat een laptop en mappen met allerlei klassen erop gestickert.

Nieuwsgierig sloeg ze er een open. Het eerste wat opviel was de klassenfoto. De leerlingen zagen er natuurlijk op z'n mooist uit en hadden een brede lach op hun gezichten. Ze schudde haar hoofd en klapte de map weer dicht. Privacy Zaina. In de spiegel schrok ze van haar gezicht. De zwarte vlekken van de uitgelopen mascara. Haren die bijna met de vogels in de lucht meevlogen. En de verkreukelde jurk.
In de hoek van de kamer stond een deur open. Door de glanzende tegels wist ze dat het een badkamer was.
Na gecheckt te hebben of het veilig was om te douchen trok ze haar jurk uit en reinigde eerst haar gezicht.
Het koude water kwam in aanraking met haar gloeiende huid en koelde lekker af.

"Oke". Fluisterde ze. En nam een paar keer diep adem voor ze de deur opende.
Muisstil sloop ze naar de trap aan het einde van de gang. Er lagen geen slippers in de kamer dus voelde ze de koude vloer tegen haar blote voeten aan. Beneden aangekomen rook het naar de bakkersafdeling van Albert Heijn.
"Goeiemorgen". Geschrokken draaide ze haar om en verloor bijna haar evenwicht. Ziad stond zonder shirt met een bord vol pancake's. Haar ogen bleven haken op de littekens die verpreid zijn over zijn hele borstkas. "Waarom heb je me hier laten slapen. Ik wil naar huis". Beschaamd keek ze naar de vloer en maakte verder geen oogcontant.

Hij liep langs haar en zette het bord op de gevulde tafel. "Ik niet niet waar je woont. Als ik je wakker had gemaakt zou je niet meer kunnen slapen".
Met een opgetrokken wenkbrauw volgte ze zijn hand die wees naar de stoel tegenover hem. "Ik hoef niks dankjewel . Eet smakelijk, mijn werknemers wachten op me". Zonder te wachten op antwoord draaide ze zich om en liep naar de gang. Haar tasje hing gelukkig aan de kapstok en de instappertjes die ze aan had lagen er onder.

"Ondankbaar wijf". Hij schudde zijn hoofd en nam een slok van zijn thee. Nog een reden om geen genade te tonen.