Dark Diaries

Chapter 30

Akram en Bashir gaven me beide nog een knuffel en een kus op mijn wang. "Doe de groetjes aan jullie papa Soulaymaan voor mij oke". Ik aaide ze over hun bol en keek toe hoe ze renden naar de auto.

Na ze uitgezwaaid te hebben liep ik naar de wc. De knoop in mijn keel brandde zo erg, maar toch kon ik niks zeggen. Het moment dat ik alles te horen kreeg leek mijn leven voor een milliseconde opnieuw te draaien. Met trillende handen depte ik wat water over mijn gezicht en staarde voor even in de spiegel.

Toen de naam 'Ziad' op mijn beeldscherm verscheen kreeg ik automatisch een glimlach en vergat voor even al de problemen. We spraken nu een tijdje en het gevoel valt niet te omschrijven. Bij elk koosnaampje die ik kreeg te horen ontplofte mijn onderbuik van de vlinders.

De eerste paar dagen voelde ik me er nog niet goed bij, maar hij heeft er begrip voor en begrijpt mij. Dit is de eerste keer dat ik iemand de kans geef überhaupt tegen mijn te praten. Dus gaf ik hem ook eerlijk aan dat het nieuw voor mij is en niet me niet zo snel comfortabel bij iemand voel. Al helemaal niet bij het andere geslacht.
Miscchien is hij wel mijn toekomstige man en kan ik eindelijk de droom en wensen van 5 jaar geleden waarmaken.

In sha Allah, we wachten geduldig af op onze mektaab.

———

Locatie: Restaurant Paloma Blanca, Amsterdam.
21:00

Hier zat ik dan. Dit word mijn eerste echte date . Ziad wilde me zo graag zien dat ik medelijden begon te krijgen en akkoord ging met het afspraakje. Het duurde anderhalf uur voor ik besloot welke jurk ik zou aantrekken vanavond. Gefrustreerd gooide ik de kam tegen de muur aan. Niks wil meewerken vandaag en mijn buik ontploft zowat door de nerveusheid.

We hadden afgesproken dat ik 21:00 klaar zou staan. Uit haast laat ik mijn haren los. Gelukkig waren ze nog mooi stijl van vanochtend maar toch te simpel vond ik. Achja. Voor wie moeten we moeiten doen. Ze accepteren ons maar zo keuze hebben ze niet echt.

"Sorry sorry sorry". Mijn handen vlogen automatisch naar het raamknopje. Afgeleid door de benauwdheid was ik helemaal vergeten te groeten. "Heb ik je lang laten wachten". Het bleef stil. Wapperend met mijn handen en puffend van de hitte keek ik opzij en zag Ziad hardop lachen. "Ja hoor Zaina gaat ook goed met mij. Wat aardig dat je het vraagt".
Ik schraapte mijn keel en plakte zette overdreven glimlach op. "Oh sorry, waar zijn mijn manieren. Hoe gaat het met je meneer ik heb geen geduld".

"Je ziet er prachtig uit". Zijn ogen doorboren de mijne. Ik kijk verlegen weg en bedank hem. "Hou je ogen op de weg!". Hij grinnikt en schud zijn hoofd. "Kan me moeilijk concentreren, jouw geur heeft me helemaal laten zweven". Het beste compliment dat je kon krijgen, dat je lekker ruikt. Trots schoof ik mijn haren achter mijn oor en maakte mijn hals zichtbaar. Uit mijn ooghoek zag ik hem staren en voelde de spanning oplopen.

In de afgelopen weken hebben we elkaar best wel goed leren kennen. Wekelijkse whatsapp gesprekken werden dagelijkse FaceTime oproepen. Het kostte me wat tijd maar ik denk dat ik val voor deze man. Wat ik voel is onbeschrijfelijk, normaal gesproken zou ik me heel oncomfortabel voelen dacht ik. Maar die twijfels zijn weg. Nu praat ik veel makkelijker in zijn gezicht dan over de telefoon.

"Gaat alles goed". De bezorgdheid in zijn stem deed mijn hart sneller kloppen. Ik toverde een oprechte glimlach op mijn gezicht en zette een hand op die van hem. Zijn ogen volgden deze beweging en hadden effect op hem.

"We gaan er een gezellige avond van maken. Maak je geen zorgen om mij".