Dark Diaries

Chapter 12

21:00

Zodra ik de badkamerdeur opende sloeg een frisse lucht in mijn gezicht. Het heeft zeker een uur geduurd voor ik klaar was met mijn routine. De damp was heftig en bedekte de spiegels, niks lekkerders dan een hete lange douche.

Na gebeden te hebben smeerde ik me in en deed mijn skincare. Beneden was er Koraan te horen die aanstond op de tv. Het ruikt heerlijk in huis en de sfeer was kalmerend, in de gangen en de woonkamer stonden er een paar geurkaarsen aan. Gemixt met de rituals geurstokjes, perfect.

Tegen de tijd dat mijn haren een beetje droogte begon ik met wat fruit te snijden. De afgelopen dagen had ik geen eetlust en at amper, merkte ook aan mijn kleren dat ze wat wijder vielen. Maar achja, moest toch een paar kilootjes kwijt.
Strakjes om 03:00 komt Lisa om mij af te zetten op Schiphol, ze verblijft voor even bij mij thuis door wat problemen tussen haar en haar vriend. Nu weet ik ook zeker dat mijn huis schoon blijft, mevrouw heeft smetvrees en schoonmaken is haar hobby.

Net dat ik de stekker van mijn föhn in het stopcontact wil steken word er beneden wat door de brievenbus gegooid. Mijn hart begon sneller te kloppen, op dit tijdstip krijg ik nooit wat binnen.
Bij de deurmat lag er een bruine envelop, alweer van mijn vader. Dit was echt nummer 7 deze maand, zonder twijfel belandde deze weer in de prullenbak. Het boeide me niet wat er in zat en eerlijk gezegd stoorde het me ook niet. Vroeger zat ik er wel mee dat ik moest opgroeien zonder vader alleen wilde mijn moeder het nooit over hem hebben.

Voor zover ik weet was hij een maffiabaas en handelde jarenlang zonder problemen. Tot er iemand ging praten bij de politie. Meer mocht ik niet weten en gelukkig hadden we nooit last van zijn mannen aangezien mijn ouders eerst in België leefden. Ik draag wel zijn achternaam, maar zoals ik al zei is die niet bekend in Nederland.

Er viel weer wat door de brievenbus, ik bevroor en greep mijn telefoon om Lisa te bellen. Vloekend smeet ik het ding weer weg, uitgevallen precies op het juiste moment. De oplader was ook beneden. "Godverdomme net wanneer ik ook bijna klaar ben". Dit is al de derde keer dat ik onderbroken word. Alsof het universum mij stopt om mijn haren niet te stijlen.

Verbaasd raapte ik de de witte envelop op, mijn naam stond er in koeienletters op. Veel kleiner dan de bruine en een ander handschrift viel me op.
Nieuwsgierig scheurde ik de envelop open en vouwde het papier open. Het waren foto's van toen ik klein was. Daarbij ook foto's van ons oude huis in Zaandam. Geshokeerd staarde ik naar de foto's, verder zat er geen tekst bij of naam. Alleen de foto's.

Buiten scheurde er een auto op snelheid voorbij, opeens na 22 jaar vallen er brieven door mijn brievenbus?. In de woonkamer pakte ik mijn oplader en rende na het uitzetten van alle lichten beneden naar boven.