Dark Diaries

Chapter 2

Het is nu 4 maanden geleden. De dag dat ik mijn moeder verloor belandde ik zelf in het ziekenhuis voor een week. Alles ging slecht, op school, werk en met iedereen om me heen.

Ze was de enige die ik nog had. Al hadden we geen goeie band, het bleef mijn moeder. Broers of zussen heb ik niet, en mijn vader was vlak voor ik geboren opgepakt. Een gevangenisstraf van 30 jaar. De reden weet ik niet, heb hem nooit gekend en nooit wat van hem gehoord.

Maar Alhamdulillaah, na een moeilijke tijd heb ik toch alles op orde kunnen krijgen. Over een week is de opening van mijn nieuwe Lunchroom, heb er uiteraard hard voor gewerkt en veel moeite in gestopt. In sha Allah zullen de zaken goed lopen.

De vrouw die mij net aansprak stond in de verte nog naar mij te staren. Er stond een jongeman naast haar die haar probeerde mee te trekken. Maar koppig bleef ze staan.

Onderweg naar huis was het drukjes op de weg, op dit uur is meestal iedereen klaar met werken dus is er vaak een file. Tussendoor nog boodschappen gedaan voor thuis en wat gedronken met een vriendin.

"Maar je gaat dus deze zomer naar Marokko?" De serveerster gaf ons de koffie en liep weer weg. "Ja, voor 2 weekjes even ertussenuit". Ik nam een sipje en keek even om me heen. "Heerlijk meid".

"Jij nog vakantie plannen?". Lisa keek op en schudde haar hoofd. 'Mijn vriend wilde naar Spanje maar heb daar absoluut geen zin in dit jaar". Ze fronste en keek moeilijk. "Waarom dan, Spanje is toch heerlijk". Ik hield mijn lach in en keek naar mijn lepeltje. Lisa haat het in Spanje door zijn ouders, blijkbaar verpesten ze altijd de sfeer. En om haar te pesten moedig ik haar altijd aan om toch te gaan. "Nee dan ga ik liever met jou mee, welke stad was het zei je shifi shifi?".

Ik proestte het uit en zette mijn hand voor mijn mond. "Hallo mijn nieuwe blouse". Ze huilde bijna. "Oh Lisa, sorry sorry sorry". Ze begon ook te lachen. "Wat lach je mijn uitspraak uit, sorry he dat ik alleen Algemeen Beschaafd Nederlands spreek".

"Het is Chefchaouen schat". Had zowat tranen gekregen van het lachen. Shifi shifi. Geweldig.
"Als er zon en zee is zou ik met liefde mee gaan maar hey, Neslon kan geen dag zonder me". Ze zucht geïrriteerd en neemt haar laatste slokje koffie. "Dit jaar ga ik naar Marackesh, weer wat anders".

Het lijkt of Lisa wat wil zeggen maar toch stil blijft. "Is er iets?" Vraag ik en probeer oogcontact te maken. "Ga je het graf van je moeder niet bezoeken?". Ongemakkelijk roerde ik met het lepeltje in het bekertje koffie. "Jawel, heb alleen geen zin in familie daar. Heb ze nog niet gesproken sinds haar dood". Lisa zet haar hand op de mijne. "Als je wil boek ik een vlucht en ga ik met je mee. I'm here for you".

Lisa is in 3 jaar tijd een hele goeie vriendin van me geworden. Ze houd echt rekening met alles, voor haar barbecue thuis had ze apart vlees voor me gekocht (halal) en een aparte grill. Alchol vrije wijn, en ze helpt me met zoveel. We hebben veel gemeen, en kan veel met haar lachen.

"Ik waarder het oprecht maar ik red me wel, dankjewel". We gaven elkaar een knuffel en namen afscheid.