Dark Diaries

Chapter 25

"Wat ben je bruin geworden!". Lisa gilde zowat in mijn oren. We liepen richting de auto en hadden het over van alles en nog wat.
"Weet je zeker dat alles goed is gegaan, je bent heel erg afgevallen". Zei ze toen bezorgd.
Mijn eetlust was weer weg, nachten lang heb ik zitten piekeren om de gebeurtenis in Tanger.

Onderweg vertelde ik haar toch over wat er allemaal was gebeurd. Dit was de laatste keer dat ik zou gaan had ik mezelf wijs gemaakt in het vliegtuig.
"Je hebt een stapel post liggen ook. Sinds wanneer krijg jij brieven vanuit de gevangenis? Er word niks meer met mij gedeeld". Zuchtte ze en nam de afslag naar Amsterdam Nieuwendam.
"Het stelt niets voor, ik open ze nooit". Eigenlijk had ik er helemaal niet aan gedacht, sinds Soulaymaan me alles heeft verteld denk ik alleen nog maar aan hoe het leven zou zijn met hun om mij heen.

Ze snoof haar neus weer overdreven arrogant op en keek weer in de zijspiegel. "Sorry Lies, had het te druk met de zaak. Bovendien valt er niks over te vertellen want weet toch niet wat er in staat".
De zon scheen fel in mijn gezicht. Het was snikheet buiten. De benauwde zomers hier in Nederland zijn een hele uitdaging. Je moet maar overleven.

Thuis aangekomen drong er een geur van Citroen gemengd met bleekmiddel mijn neus binnen. Ik keek Lisa lachend aan en knuffelde haar stevig. "Ben je eeuwig dankbaar lieverd". Haar ogen twinkelden van blijdschap. In de woonkamer stond er inderdaad een grote stapel post. De drie grote bruine enveloppen vielen het eerst op. Zonder erbij na te denken nam ik ze alle drie en gooide ze vervolgens in de prullenbak. "Weg ermee".
Mijn idee was eerst om ze te retouren maar zelfs dat gun ik hem niet. Een antwoord.

Na de maaltijd die Lisa voor ons had gemaakt bracht ze de borden en bekers naar de keuken. Het was enorm gezellig en werd alweer laat. Morgen zouden we samen richting de Lunchroom gaan. "Ik trek deze gewoon aan morgen!". Ze keek bewonderend in de spiegel met de huisjurk voor haar lichaam. "De kleur zal je prachtig staan".
Het was een simpele Marokkaanse huisjurk maar ze was er heel blij mee. Samen met de sieraden en het geurtje.

Locatie:
Maroc deLuxe
12:35

De zaak stond aardig vol. Het viel op dat er veel gezinnetjes zaten met drukke kinderen om hun heen. Er werd druk gelachen en natuurlijk gegeten.
In de keuken groette ik iedereen en hoorde van iedereen de details die ik miste in de afgelopen 2 weken.
Zoals Lisa al zei in het begin waren de serveerster helemaal weg van Amir. Adam daarentegen was gefocust op zijn werk en gaf niemand de verkeerde indruk.

Nou was Amir een knappe sociale man, hij had vast ook een hele andere gedachte in zijn hoofd. Maar heeft ook waarschijnlijk niet door dat hij effect heeft op ze.
Toen het wat rustiger werd haalde ik de grote tassen tevoorschijn en gooide ze leeg op het schone keuken tafeltje. De serveersters kwamen erbij staan en keken nieuwsgierig mee.

"Hij past precies!". Riep Adam en kwam met een grote glimlach tevoorschijn. De Marokkanse mannenjurk viel precies goed. "Staat je goed man". Amir kwam vervolgens tevoorschijn en iedereen schoot in de lach. "Waqilaa ik lijk 15 in jouw ogen mevrouw Hafid". Die van hem was net iets te klein. Grinnikend griste ik naar het mannengeurtje en een koelkast magneet. "Treur niet. Dat was niet het enige".