SORMA KALBİM

(Bölüm 48)

Gitmeden kısa da olsa bir bölüm atmak istedim, kalbimiz tatlansın di mi? :)

                                                                               &&&

Kocasına söz verdiği gibi birkaç dakikada ayrılmıştı ofisten. Akşam mesai çıkışı olmamasına rağmen trafik sıkışıktı ve bu, acelesi olan genç kadının keyfini kaçırmıştı. Eve geldiğinde içini karartan düşünceleri bir yana koyup sevdiği erkeğin yanında rahatlamak istedi. Genç adam salonda koltuğa uzanmış bir halde uyuyakalmıştı. Ayaklarının ucuna basarak yaklaştı, o çok sevdiği yüzün ayrıntılarını seyretmek için koltuğun dibine diz çöktü. Uyurken nasıl da masum ve sevilesi bir ifadesi vardı bu adamın! Kalbinin en ücra yerlerini sızlatacak derecede bir duyguydu yaşadığı ve buna sadece aşk demek de yetersiz kalacaktı. Yüreğinden taşan yoğun hislerle dayanamadı, uzanıp geç adamın dudaklarının kıyısını öptü. Çok hafif olmasına rağmen bu temasla Yiğit gözlerini araladı, kendisini muhabbetle seyreden kızı ani bir hareketle belinden tutup üzerine çekti. Küçük bir çığlık atan Alya'yı öperek sustururken ters dönmüş ve altına almıştı. Uzun ve ateşli bir öpüşmenin ardından nefes nefes birbirlerinden ayrılırken genç kadın sordu. "Uyuyakalmışsın, çok mu yoruldun bugün?"

Soru normal olmasına rağmen genç adam huysuzlandı, zira gün çok da iyi geçmemişti ve öğrendiği bazı gerçekler canını sıkmıştı. Yine de renk vermedi. "Evet canım, biraz yorulmuşum ama karımla ilgilenemeyecek kadar değil."

Bir süre sıcaklıklarını paylaştıktan sonra kalkıp yatak odasına çıktılar. Giyinirken birbirlerine laf atıp duruyorlardı. O akşam evde olacaklarını sanırken kocasının son dakika sürprizi şaşırtmakla birlikte hoşuna gitmişti. Onun spontane gelişen planlarına alışkın olduğu için de sıra dışı bir şey hissetmemişti genç kadın.

Arabada giderken geçtikleri yerleri seyrediyordu Alya, hafiften akşam karanlığı çökmeye başlamıştı. Arada, yanında oturan kocasının profiline bakıyor ve her bakışta daha da aşık olduğunu hissediyordu. "Nereye gittiğimizi söylemeyecek misin?" Sesi, aracın içini dolduran müziğe karışmıştı. Birkaç saniyelik sessizlik olunca onun duymadığını sandı, yanılmıştı.

"Sürpriz olsun bebeğim." Genç adam, bunu söylerken ona dönmüş ve o meşhur gülümsemelerinden birisini göndermişti.

Arabanın Beykoz istikametine dönmesiyle merakı daha bir artan kız, uzanıp erkeğin vitesin üzerindeki elini tuttu. Genç adam ona dönmeden elini kaldırıp sıcak bir öpücük kondurunca mutlu bir kedi gibi mırıldanmamak için kendisine zor hakim oldu, koltuğuna iyice gömülerek hayallere daldı. Onun, "Geldik güzelim," demesiyle kapalı göz kapakları aralandı, koltuğunda doğrulurken kirpiklerini kırpıştırarak etrafına bakındı. Yoldan kırmızı tuğlalarla ayrılmış geniş bir bahçede duruyorlardı. Boğaz'ın bir ışık deryasını andıran sularına komşu lüks bir restorana gelmişlerdi. Mayıs ayı olmasına rağmen hava serindi ve deniz tarafından gelen esinti hafifçe üşümesine neden olmuştu. Üzerindeki koyu renk kürk mantoya sıkıca sarılırken kocasının kollarına sığındı. Aynı esnada bir görevli koşturarak gelmiş ve, "Buyurun efendim," diyerek onları karşılamıştı. Genç adam valeye arabayı teslim ederken omuzlarına sarıldığı karısıyla birlikte soluk ışıkların aydınlattığı minik taşlarla döşenmiş yolda yürüdü.

Restore edilmiş binayı hayranlıkla süzen Alya'nın dudaklarından, "Çok güzel," kelimeleri dökülünce Yiğit gülümsedi. "Bence de..." Onun beğenmesi hoşuna gitmişti. Görevlinin eşliğinde loş bir girişten restoranın geniş mekanına çıktılar. Süslemeli pervazlarla çevrili camların önündeki bir masaya otururken üzerindekileri görevliye teslim etmişlerdi. Siyah, vücuduna oturan elbisesiyle genç kadın bir içim su gibiydi. Saçlarını ensesinde gevşek bir topuzla toplamış ve hafif bir makyaj yapmıştı. Yiğit, onun sade ama bir o kadar da olağanüstü güzelliğini gözleriyle içerken uzanıp elini tuttu. "Beğendin mi bebeğim?"