စာစဉ် 74 Chapter 1102 လူအိုကြီး ကျန်းမိန်၏ ဝှက်ဖဲတစ်ချပ်
စင်မြင့်အလယ်ဗဟို နေရာ၌ ဖုန်မှုန့်များ လွင့်ပြယ်သွားသောအခါ စင်မြင့်တစ်ခုလုံး သားရဲတစ်ကောင်၏ ဖျက်ဆီးခြင်း ခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ပျက်စီးရှုပ်ပွနေသည်ကို လူတိုင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
စင်မြင့်ပေါ်တွင် လူတစ်ယောက်က မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ကျန်တစ်ယောက်က လဲနေ၏။ အားလုံးကို ထိတ်လန့်သွားစေသည့် အချက်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေသည့်လူက ယဲ့ဖန် ဖြစ်နေခြင်းပင်။
သူသည် သေနတ်တစ်လက်ကဲ့သို့ ဖြောင့်မတ်စွာ ရပ်နေပြီး ဘေးပတ်လည်က ဖုန်ထနေသော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်က သပ်ရပ်သန့်ရှင်းနေဆဲပင်။
သူ၏ ခြေထောက်အောက်၌ လူအိုကြီး ကျန်းမိန်သည် ခန္ဓာကိုယ် တစ်ဝက်နီးနီး ကျိုးကြေကာ ဒဏ်ရာနေရသည်။
ဝေါ့!
ထိုစဉ် လူအိုကြီး ကျန်းမိန်က သွေးတစ်လုပ် အန်လာ၏။ သူ၏ ဘယ်လက်တစ်ခုလုံး ကျိုးနေပြီး ပခုံးနှင့် ရင်ဘတ်တို့သည် ပွင့်ထွက်လုနီးနီး ဖြစ်နေကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ ခွေးသေတစ်ကောင်သဖွယ် ဆောက်တည် ရာမရစွာ လဲနေသည်။
“ရှုံးသွားတယ်၊ ငါ့ ချန်ရှန့်လက်ဝှေ့က ရှုံးသွားတာလား”
ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဒဏ်ရာထက်စာလျင် လူအိုကြီး ကျန်းမိန်၏ စိတ်ဒဏ်ရာက ပို၍ ဆိုးရွားလေသည်။ သူ့အဖြစ်သည် တောင်ထိပ်သို့ တက်နေသော လူတစ်ယောက်က အားဖြင့် ကန်ချခံလိုက်ရသဖြင့် ဒဏ်ရာရသွားသည့် အဖြစ်နှင့် ဆင်တူနေသည်။ ဤစိတ်ဒဏ်ရာက သေလုမျောပါးပင်။
တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ဖျင်အန်း မြို့အားကစားကွင်း တစ်ခုလုံး ဆူညံပွက်လောရိုက် လာသည်။
ပြင်ပကျင့်စဉ် ကျင့်ကြံသူ အမည်မသိက လူအိုကြီး ကျန်းမိန်အား လက်ချောင်းတစ်ချောင်းတည်းဖြင့် အနိုင်ပိုင်းလိုက်သည်။ ဤမြင်ကွင်းက ထောင်ချီသော ပွဲကြည့် ပရိသတ်များကို အလွန်အမင်း စိတ်လှုပ်ရှား သွားစေသည်။
“မြတ်စွာဘုရား သန်မာလွန်းလိုက်တာ၊ အမည်မသိ လူကြီးမင်းက အတိုက်အခိုက်မှာ ထူးချွန်တာပဲ”
