PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 43

Laughing because of the corny jokes with your friends is the best thing for me.

Tawang tawa ako sa bawat corny jokes na ibinibigay sa amin ni Eman. Kulang na nga lang ay ang mapunit ang labi ko dahil sa kakatawa ko,

This is the first time that I laugh like this, ito pa ang kauna-unahang pagkakataong tumawa ako nang ganito simula nang makulong ako. I never thought that muli pa akong makakatawa nang ganito, hindi ko inaakalang makakatawa pa ako nang ganito, e samantalang durog na durog ako.

Eman is the best, Eman is my best, he is my best. Beacuse of him, ay marami akong napagtanto, at isa na doon ay ang kahit na may marami kang problema, kahit na durog durog ka na, huwag mong kalimutan tumawa. Dahil ang pagtawa ay nakakagaan sa loob. Just smile, even if it is for a while, just smile and forget those bad things. Beacuse of his corny jokes, ay panandalian kong nakalimutan ang mga problema at mga hinanakit ko sa buhay. Beacuse of his corny jokes, I learned how to smile in terms of being broken.

Wala sa sariling ako'y napatingin sa gawi nang aking anak na natutulog, mabuti nalang at hindi siya nagising, ang lakas lakas pa naman nang mga halakhak namin. Wala sa sarili akong napangiti nang makita ko ang pagkapareho nang mukha niya sa papa niya, ang shape nang kanyang mukha ay nakuha niya sa papa niya, ang tangos nang ilong atsaka ang shape nang kanyang labi ay kuhang kuha niya rin sa papa niya. Yong mga mata niya kaya? Hindi ko pa kasi nakikita ang mga mata niya, dahil hindi pa naman nito iyon binubukas, sana makita ko rin.

Isang malakas na halakhak ang pinakawalan ni Jazmine, napatingin tuloy ako sa gawi niya dahil doon. Yong mukha niya ay hindi na magkamayaw dahil sa pagtawa, lumuluha na nga rin ang mata niya dahil sa pagtawa. Para siyang isang bata na kiniliti kong makatawa.

Napahalakhak rin tuloy ako dahil doon, ang epic kasi nang mukha niya.

"Tas sabi nang pusa---" hindi na natuloy ni Eman ang balak niyang sasabihin nang marinig namin ang pagbukas nang pinto, naitigil ko rin ang pagtawa ko at ang pagtawa ni Jazmine, sabay sabay kaming napalingon sa gawi nong pinto. At doon ko nakita ang lalaking dahilan kong bakit ako nadurog nang ilang beses.

Napaayos tuloy ako nang higa dahil sa biglaan niyang pagpasok.

Anong ginagawa niya dito? Ang mga katanongang iyon ay ang unang tumatak sa isip ko nang makita ko siya, nang makita ko ang lalaking hindi ko inaakalang magiging dahilan nang pagkadurog ko. He still have the gutt ha? He still have the gutt na pumunta dito.

Agarang naglaho ang ngiti sa aking labi, ngumiti ako nang mapait bago nag-iwas nang tingin, pero kahit ganon paman ay nakatoon parin ang aking pakiramdam sakanya.  Itinuon ko ang aking atensiyon sa aking anak na mahimbing na natutulog. Nag-iwas ako dahil hindi ko kaya, hindi ko kayang titigan siya nang matagal. Dahal hanggang ngayon ay hindi ko parin magawang tanggapin ang katotohanang lumuhod ako sa harapan niya, na minsan ko nang ibinibaba ang pride ko para sakanya.

"Ano ang ginagawa mo ditong tarantadu ka?" ang galit na tanong ni Eman sakanya, bulgar na pagkakasabi niya, naramdaman ko ang pag-uga nang kutson na kinahihigaan ko, isang palatandaan na tumayo siya mula sa pagkakaupo niya.

Hindi ko alam kong ano ang dahilan kong bakit ganito siya kagalit kay Spencer, pero siguro dahil iyon sa sinabi ko sakanya. Naitanong ko kasi sakanila kanina kong paano nila nalaman na nandidito ako, na nanganak ako, e wala naman silang kakilala na maari nilang mapagtanongan. Lalo na't bigla nalang akong naglaho nang makalaya ako sa kulungan nang walang pasabi sakanila kong saan ako pupunta.

And they answered that Storm is the one who told them what happened to me. Kong sino ang may hawak sa akin, at kong nasaan ako. I want to thank Storm dahil kong hindi dahil sakanya ay baka mag-isa lang ako ngayon. Mag-isang linalabanan ang lahat.