PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 62

I heard him stiffed because of what she said, pareho kaming nanlamig dahil sa aming mga narinig. Pareho rin kaming napako, napako siya sa kinatatayuan niya, samantalang ako naman ay napako habang karga karga niya ako sa mga bisig niya.

Dahan dahan siyang lumingon sa gawi ng mama niya at hindi ko inaasahan ang makikita ko, pulang pula ang mga mata nito at ang buong mukha nito, gulong gulo rin ang buhok nito, na tila ba'y nagulo niya iyon dahil sa inis at galit na nararamdaman niya.

At ang mas ikinabigla ko ay ang nang makita ko siyang may hawak na baril sa magkabilaan niyang kamay. "Put her down, Spencer or else papasabugin ko ang bungo ninyong dalawa." ang galit na sabi nito habang nakatiim ang bagang,

Tila natakot si Spencer sa sinabi ng mama niya, dahil dali dali ako nitong binitawan mula sa pagkakarga niya sa akin, napangiwi naman ako ng maramdaman ko ang pagkirot ng sugat, dulot ng biglaan niyang pagbaba sa akin, ng walang pag-iingat. Napakapit ako ng mahigpit sa balikat niya, upang doon kumuha ng suporta at para narin makatayo ako ng matuwid.

"How can you do this to me, Spencer? How can you betray me?! How can you not follow my orders?! It was just an simple order Spencer for pete's sake!" she shouted as loud as she can while crying, then she turned his gaze on me with a bloodshot one, isang nanlilisik na mga mata ang ipinukol nito sa akin, na tila ba'y ipinapahiwatig niya sa pamamagitan niyon kung gaano siya kagalit sa akin sa mga oras na ito,

Nakita ko kung paano napayuko si Spencer before whispering some words, "I'm sorry mama, but it just... I can't kill the mother of my child, I can't kill the love of my life," ang bulong nito na hindi nakatakas sa pandinig ko.

"You can't?!" ang tila di makapaniwalang tanong nito, bago sinapo ang ulo, "Mygad Spencer! All those years, ngayon mo pa hindi kaya?!" ang sarkastikong dagdag pa nito bago nagpakawala nang isang pagak na tawa.  Para siyang baliw sa mga oras na ito, dahil tumatawa siya ng mag-isa habang lumuluha ang mga mata.

"We've been planning this, Spencer. We've been planning this since then Spencer! Tas ngayon sasabihin mo sa aking hindi mo kaya?! Nagpapatawa ka ba? " ang natatawang tanong nito ng bahagya na itong mahimasmasan mula sa ginawa nitong peke na pagtawa,

Nahigit ko ang hininga ko ng makita ko ang muli niyang pagturo sa baril niya papunta sa gawi ko, "Nagpapatawa ka ba? O sadyang nabulag kana talaga sa punyetang pagmamahal mo para sa babaeng iyan?!"

Bahagya akong kinabahan dahil sa kaisipang sa maling galaw niya lang ay maari ng matapos ang buhay ko, na sa isang maling pagkalabit niya lang sa galatilyo ng baril niya, ay maari ng mauwi sa wala ang buhay ko.

Pinagitnaan ni Spencer ang espasyo na pumapagitna sa aming dalawa ni Mother Lucille. Tapos itinago niya ako sa likod niya, "Chill mom, chill mom," he said like he was trying to calm his mom. He put his gun down, para ipakita aa mama niya ang isang simbolo na dapat itong kumalma.

Akala ko kakalma si Mother Lucille dahil sa ginawang pagpapakalama ni Spencer sakanya, but instead of being calm ay mas lalo pa itong lumala mas lalo pa itong nagalit to the point na nagpapakawala na ito ng sunod sunod na paputok habang ang dulo ng baril ay nasa itaas, at tanging ang pagpikit ko nalang sa mga mata ko at ang pagtatakip ko sa tenga ko ang nagawa ko, dahil sa pagkakataong iyon ay nangangatog na ang magkabilaan kong tuhod, dulot nang matinding kaba at takot na nararamdaman ko sa mga oras na iyon.

"C-hill mom." Garalgal man ang boses dulot ng takot na nararamdaman niya sa mga oras na iyon kagaya ko, ay pinilit niya parin ang sarili niyang magpakatatag atsaka dahan dahang nilakbay ang natitirang espasyo ng pagitan nila ng mama niya upang pakalmahin ang nagwawalang ina niya.